Leczenie uzupełniające ewerolimusem nie poprawia rokowania pacjentów z rakiem nerki

Ewerolimus został zarejestrowany do leczenia pacjentów z RCC z przerzutami w 2009 roku na podstawie badania, w którym wykazano wydłużenie przeżycia wolnego od progresji w porównaniu z placebo w leczeniu drugiej linii.

Do randomizowanego badania III fazy EVEREST prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby w 398 ośrodkach w USA włączono w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 15 września 2016 r. ogółem 1545 dorosłych pacjentów z histologicznie potwierdzonym rakiem nerkowokomórkowym, którzy przeszli pełną resekcję chirurgiczną i byli obciążeni średnio wysokim lub bardzo wysokim ryzykiem nawrotu choroby. Pacjentów przydzielono losowo (1:1) do grupy otrzymującej doustnie ewerolimus w dawce 10 mg na dobę (n = 775) lub placebo (n = 770) przez 54 tygodnie.

Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie bez nawrotów (RFS). Analizy skuteczności obejmowały wszystkich kwalifikujących się, randomizowanych pacjentów, a analiza bezpieczeństwa obejmowała wszystkich pacjentów, którzy otrzymali leczenie.

Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 76 miesięcy, RFS było dłuższe w grupie otrzymującej ewerolimus w porównaniu z placebo; odsetek 5-letniego RFS wyniósł 67% (95% CI 63–70) w porównaniu z 63% (95% CI 60–67; p = 0,050); stratyfikowany współczynnik ryzyka (HR) wyniósł 0,85 (95% CI 0,72–1,00; p = 0,051). Nie osiągnięto jednak wcześniej określonej wartości p dla istotności statystycznej wynoszącej 0,044. RFS było dłuższe w grupie otrzymującej ewerolimus w porównaniu z placebo wśród chorych z bardzo wysokim ryzykiem nawrotu (HR 0,79, 95% CI 0,65–0,97; p = 0,022), w przeciwieństwie do chorych z grupy średnio wysokiego ryzyka (HR 0,99, 0,73–1,35; p = 0,96).

Zdarzenia niepożądane stopnia 3. lub wyższego wystąpiły u 343 spośród 740 pacjentów (46%) otrzymujących ewerolimus i u 79 z 723 pacjentów (11%) otrzymujących placebo.