Neoadiuwantowa chemioterapia z atezolizumabem skuteczna u pacjentów z gruczolakorakiem żołądka i połączenia przełykowo-żołądkowego
Redaktor: Aleksandra Lang
Data: 05.03.2024
Źródło: JAMA Oncology, Katarzyna Stencel
Nowotwory żołądka i połączenia przełykowo-żołądkowego wiążą się ze złym rokowaniem i wysokim współczynnikiem śmiertelności pomimo pewnych postępów w terapii.
Inhibitory immunologicznego punktu kontrolnego stały się już elementem standardowego postępowania u pacjentów z rakiem żołądka i rakiem połączenia przełykowo-żołądkowego z przerzutami, jednak autorzy badania PANDA postawili hipotezę, że dodanie chemioterapii może zwiększyć skuteczność neoadiuwantowej immunoterapii w tej grupie pacjentów.
W badaniu PANDA oceniano bezpieczeństwo, skuteczność i korelacje immunologiczne atezolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią u pacjentów z resekcyjnym gruczolakorakiem żołądka i połączenia przełykowo-żołądkowego bez przerzutów. Łącznie 21 pacjentów otrzymało jeden cykl atezolizumabu w monoterapii, a następnie cztery cykle atezolizumabu w skojarzeniu z docetakselem, oksaliplatyną i kapecytabiną. Operację przeprowadzono 6–9 tygodni po ostatnim cyklu leczenia, a tkankę do badania histologicznego pobierano z materiału po resekcji chirurgicznej.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była ocena bezpieczeństwa i możliwości przeprowadzenia leczenia skojarzonego (feasibility). wykonalność. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały skuteczność ocenianą na podstawie regresji histopatologicznej, zmiany w mikrośrodowisku guza i wyniki kliniczne. Odpowiedź patologiczną zdefiniowano jako ≤10% resztkowego żywotnego nowotworu (residual viable tumour, RVT); obejmowała ona większą (major pathological response, MPR; ≤10% RVT) i całkowitą odpowiedź patologiczną (pathological complete response, pCR; 0% RVT). Ważnym celem badania była analiza wpływu samej blokady PD-L1 i późniejszego skojarzenia z chemioterapią na mikrośrodowisko guza, a także związek z odpowiedzią kliniczną.
Leczenie było dobrze tolerowane. U 2 z 20 pacjentów (10%) wystąpiły działania niepożądane o podłożu immunologicznym 3. stopnia, nie odnotowano jednak działań niepożądanych o podłożu immunologicznym 4. lub 5. Stopnia. U wszystkich pacjentów wykonano resekcję bez opóźnień związanych z leczeniem, co spełniło główny punkt końcowy dotyczący bezpieczeństwa i feasibility.
W sumie 20 z 21 pacjentów przeszło operację a u 19 możliwa była eksploracyjna analiza translacyjna. MPR odnotowano u 14 z 20 pacjentów (70%, 95% CI 46–88%), w tym 9 pacjentów uzyskało pCR (45%, 95% CI 23–68%). Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 47 miesięcy łącznie 13 spośród 14 pacjentów, którzy uzyskali odpowiedź na leczenie nadal żyło bez cech choroby, a u 5 spośród 6 pacjentów, którzy nie odpowiedzieli na leczenie, doszło do nawrotu choroby i zgonu.
Początkowy naciek limfocytów T anty-PD1+CD8+ był znacząco wyższy u pacjentów odpowiadających na leczenie w porównaniu z pacjentami nieodpowiadającymi na leczenie, a porównanie zmian w mikrośrodowisku guza po monoterapii anty-PD-L1 z późniejszym połączeniem z chemioterapią wykazało zwiększoną aktywację immunologiczną po blokadzie pojedynczym lekiem.
W badaniu PANDA oceniano bezpieczeństwo, skuteczność i korelacje immunologiczne atezolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią u pacjentów z resekcyjnym gruczolakorakiem żołądka i połączenia przełykowo-żołądkowego bez przerzutów. Łącznie 21 pacjentów otrzymało jeden cykl atezolizumabu w monoterapii, a następnie cztery cykle atezolizumabu w skojarzeniu z docetakselem, oksaliplatyną i kapecytabiną. Operację przeprowadzono 6–9 tygodni po ostatnim cyklu leczenia, a tkankę do badania histologicznego pobierano z materiału po resekcji chirurgicznej.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była ocena bezpieczeństwa i możliwości przeprowadzenia leczenia skojarzonego (feasibility). wykonalność. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały skuteczność ocenianą na podstawie regresji histopatologicznej, zmiany w mikrośrodowisku guza i wyniki kliniczne. Odpowiedź patologiczną zdefiniowano jako ≤10% resztkowego żywotnego nowotworu (residual viable tumour, RVT); obejmowała ona większą (major pathological response, MPR; ≤10% RVT) i całkowitą odpowiedź patologiczną (pathological complete response, pCR; 0% RVT). Ważnym celem badania była analiza wpływu samej blokady PD-L1 i późniejszego skojarzenia z chemioterapią na mikrośrodowisko guza, a także związek z odpowiedzią kliniczną.
Leczenie było dobrze tolerowane. U 2 z 20 pacjentów (10%) wystąpiły działania niepożądane o podłożu immunologicznym 3. stopnia, nie odnotowano jednak działań niepożądanych o podłożu immunologicznym 4. lub 5. Stopnia. U wszystkich pacjentów wykonano resekcję bez opóźnień związanych z leczeniem, co spełniło główny punkt końcowy dotyczący bezpieczeństwa i feasibility.
W sumie 20 z 21 pacjentów przeszło operację a u 19 możliwa była eksploracyjna analiza translacyjna. MPR odnotowano u 14 z 20 pacjentów (70%, 95% CI 46–88%), w tym 9 pacjentów uzyskało pCR (45%, 95% CI 23–68%). Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 47 miesięcy łącznie 13 spośród 14 pacjentów, którzy uzyskali odpowiedź na leczenie nadal żyło bez cech choroby, a u 5 spośród 6 pacjentów, którzy nie odpowiedzieli na leczenie, doszło do nawrotu choroby i zgonu.
Początkowy naciek limfocytów T anty-PD1+CD8+ był znacząco wyższy u pacjentów odpowiadających na leczenie w porównaniu z pacjentami nieodpowiadającymi na leczenie, a porównanie zmian w mikrośrodowisku guza po monoterapii anty-PD-L1 z późniejszym połączeniem z chemioterapią wykazało zwiększoną aktywację immunologiczną po blokadzie pojedynczym lekiem.
