Nowe zalecenia dla chorych leczonych 5FU, kapecytabiną i tegafurem
Kategorie:
Pierś
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności w Onkologia
Zalecenia i rekomendacje
Aktualności 13 marca 2020 roku Europejska Agencja Leków (European Medicines Agency, EMA) wydała zalecenie dotyczące oznaczenia niedoboru dehydrogenazy dihydropirymidynowej u chorych leczonych fluorouracylem (injekcje lub infuzje) oraz kapecytabiną i tegafurem, które są przekształcane w organizmie do fluorouracylu. Oznaczenie to powinno być wykonane przed rozpoczęciem terapii.
W przypadku stosowania flucytozyny, innego leku ulegającego konwersji do fluorouracylu, wykonanie testu przed rozpoczęciem leczenia nie jest konieczne. Podobnie badanie to nie jest wymagane w przypadku miejscowego stosowania fluorouracylu na skórę.
Niedobór dehydrogenazy dihydropirymidynowej powoduje wzrost stężenia fluorouracylu w surowicy, co może prowadzić ciężkich i zagrażających życiu działań niepożądanych, takich jak neutropenia, neurotoksyczność, biegunka czy zapalenie jamy ustnej. U około 8% chorych rasy kaukaskiej stwierdza się niską aktywność dehydrogenazy dihydropirymidynowej, a u 0,5% chorych brak tego enzymu.
Określenie niedoboru DPD zalecane jest przed rozpoczęciem leczenia fluorouracylem (injekcje i infuzje), kapecytabiną oraz tegafurem. Można tego dokonać za pomocą pomiaru stężenia uracylu we krwi lub poprzez sprawdzenie obecności określonych mutacji w genach DPD, które związane są ze zwiększeniem ryzyka ciężkich zdarzeń niepożądanych. Chorzy bez aktywności DPD nie powinni otrzymywać w/w leków, ponieważ grozi to wystąpieniem ciężkich i zagrażających życiu powikłań.
Dla chorych z częściowym niedoborem DPD zaleca się redukcję dawki początkowej, chociaż skuteczność zredukowanej dawki nie została ostatecznie określona. W przypadku braku działań niepożądanych można w kolejnym cyklu rozważyć zwiększenie dawki.
Niedobór dehydrogenazy dihydropirymidynowej powoduje wzrost stężenia fluorouracylu w surowicy, co może prowadzić ciężkich i zagrażających życiu działań niepożądanych, takich jak neutropenia, neurotoksyczność, biegunka czy zapalenie jamy ustnej. U około 8% chorych rasy kaukaskiej stwierdza się niską aktywność dehydrogenazy dihydropirymidynowej, a u 0,5% chorych brak tego enzymu.
Określenie niedoboru DPD zalecane jest przed rozpoczęciem leczenia fluorouracylem (injekcje i infuzje), kapecytabiną oraz tegafurem. Można tego dokonać za pomocą pomiaru stężenia uracylu we krwi lub poprzez sprawdzenie obecności określonych mutacji w genach DPD, które związane są ze zwiększeniem ryzyka ciężkich zdarzeń niepożądanych. Chorzy bez aktywności DPD nie powinni otrzymywać w/w leków, ponieważ grozi to wystąpieniem ciężkich i zagrażających życiu powikłań.
Dla chorych z częściowym niedoborem DPD zaleca się redukcję dawki początkowej, chociaż skuteczność zredukowanej dawki nie została ostatecznie określona. W przypadku braku działań niepożądanych można w kolejnym cyklu rozważyć zwiększenie dawki.