Ozymertynib z OK FDA w I linii leczenia
Autor: Marta Koblańska
Data: 23.04.2018
Źródło: Medscape/RTR/MK
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
FDA rozszerzyła aprobatę leku ozymertynib na I linię leczenia chorych z mutacją genetyczną. Lek już wcześniej uzyskał akceptację w II linii leczenia.
I linia leczenia obejmuje chorych z zaawansowanym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR. Badanie dotyczące I linii leczenia wykazało 18,9 miesięcy przeżycia wolnego od progresji wobec 10,2 miesięcy przeżycia w razie podawania leków starszej generacji.
Lek również trafił do przeglądu Unii Europejskiej oraz Japonii pod kątem zastosowania w I linii. Decyzje regulatorów są spodziewane w I połowie 2018 roku.
W badaniu FLAURA analizowano skuteczność i bezpieczeństwo osymertynibu w dawce 80 mg raz na dobę w porównaniu z erlotynibem w dawce 150 mg doustnie raz na dobę lub gefitynibem w dawce 50 mg doustnie raz na dobę. Do badania włączono 556 wcześniej nieleczonych chorych na miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego NDRP z obecnością mutacji w genie EGFR z 30 krajów.
Ozymertynib hamuje EGFR w przypadku zarówno aktywujących mutacji w genie EGFR jak i mutacji T790M, związanej z opornością na leczenie. Lek wykazał aktywność kliniczną w przypadku przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Około połowa chorych wykazywała oporność na dotychczas zarejestrowane EGFR TKI, tzn. gefitynib i erlotynib w związku z obecnością mutacji T790M.
Wyniki badania wskazują, że chorzy przyjmujący ozymertynib mieli mniejsze niż 50 procent ryzyko progresji choroby lub zgonu w porównaniu z pacjentami otrzymującymi standardowe obecnie leki I linii erlotynib lub gefitynib. Mediana czasu wolnego od progresji wynosiła dla ozymertynibu 18.9 miesiąca wobec 10,2 miesiąca w grupie porównawczej. Ryzyko dla przeżycia całkowitego wyniosło dla ozymertynibu 0,63. Zmarło 21 procent chorych przyjmujących ozymertynib i 30 procent w grupie porównawczej, co wskazuje na wyniki istotne statystycznie. Jednak ostateczna analiza dotycząca przeżycia całkowitego jest planowana w czasie późniejszym.
Co ważne, poprawa wyniku odnośnie czasu wolego od progresji okazała się spójna we wszystkich podgrupach badawczych z co najmniej 40 procentowa redukcją ryzyka progresji bądź zgonu, w tym również u chorych z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego. Czas odpowiedzi i obiektywny odsetek odpowiedzi na leczenie również jest obiecujący. Pacjenci przyjmujący ozymertynib charakteryzowali się więcej niż podwojoną medianą czasu odpowiedzi w porównaniu do tych w ramieniu porównawczym (17,2 miesiąca verus 8,5 miesiąca. Obiektywny odsetek odpowiedzi wyniósł 80 procent versus 76 procent w grupie porównawczej.
Lek również trafił do przeglądu Unii Europejskiej oraz Japonii pod kątem zastosowania w I linii. Decyzje regulatorów są spodziewane w I połowie 2018 roku.
W badaniu FLAURA analizowano skuteczność i bezpieczeństwo osymertynibu w dawce 80 mg raz na dobę w porównaniu z erlotynibem w dawce 150 mg doustnie raz na dobę lub gefitynibem w dawce 50 mg doustnie raz na dobę. Do badania włączono 556 wcześniej nieleczonych chorych na miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego NDRP z obecnością mutacji w genie EGFR z 30 krajów.
Ozymertynib hamuje EGFR w przypadku zarówno aktywujących mutacji w genie EGFR jak i mutacji T790M, związanej z opornością na leczenie. Lek wykazał aktywność kliniczną w przypadku przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Około połowa chorych wykazywała oporność na dotychczas zarejestrowane EGFR TKI, tzn. gefitynib i erlotynib w związku z obecnością mutacji T790M.
Wyniki badania wskazują, że chorzy przyjmujący ozymertynib mieli mniejsze niż 50 procent ryzyko progresji choroby lub zgonu w porównaniu z pacjentami otrzymującymi standardowe obecnie leki I linii erlotynib lub gefitynib. Mediana czasu wolnego od progresji wynosiła dla ozymertynibu 18.9 miesiąca wobec 10,2 miesiąca w grupie porównawczej. Ryzyko dla przeżycia całkowitego wyniosło dla ozymertynibu 0,63. Zmarło 21 procent chorych przyjmujących ozymertynib i 30 procent w grupie porównawczej, co wskazuje na wyniki istotne statystycznie. Jednak ostateczna analiza dotycząca przeżycia całkowitego jest planowana w czasie późniejszym.
Co ważne, poprawa wyniku odnośnie czasu wolego od progresji okazała się spójna we wszystkich podgrupach badawczych z co najmniej 40 procentowa redukcją ryzyka progresji bądź zgonu, w tym również u chorych z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego. Czas odpowiedzi i obiektywny odsetek odpowiedzi na leczenie również jest obiecujący. Pacjenci przyjmujący ozymertynib charakteryzowali się więcej niż podwojoną medianą czasu odpowiedzi w porównaniu do tych w ramieniu porównawczym (17,2 miesiąca verus 8,5 miesiąca. Obiektywny odsetek odpowiedzi wyniósł 80 procent versus 76 procent w grupie porównawczej.
