Pembrolizumab skuteczny także w leczeniu przerzutowego NDRP
Autor: Marta Koblańska
Data: 20.09.2018
Źródło: DM/Pembrolizumab skuteczny także w leczeniu przerzutowego NDRP
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
Pembrolizumab to humanizowane przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki 1 (anty-PD-1), które od 1. maja 2018 roku znajduje się na liście leków refundowanych ze wskazaniem do leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca oraz czerniaka.
Należy jednak pamiętać o tym, że większość pacjentów z rakiem płuca niestety zbyt późno dowiaduje się o chorobie, w związku z czym wciąż trwają poszukiwania doskonalszych schematów terapeutycznych, dających szanse na dłuższe i bardziej komfortowe życie.
Na łamach The New England Journal of Medicine ukazało się (kolejne już - oby było ich coraz więcej) doniesienie na temat zastosowania pembrolizumabu u osób z przerzutowym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca (bez mutacji w genach EGFR oraz ALK), wcześniej nieleczonym.
W randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą przydzielono 616 pacjentów (w stosunku 2:1) do otrzymywania pemetreksedu, pochodnych platyny i 200mg pembrolizumabu lub placebo (co 3 tygodnie przez 4 cykle); następnie chorzy otrzymali 35 cykli pembrolizumabu lub placebo oraz pemetreksed w terapii podtrzymującej.
Naukowcy skupili się na ocenie wskaźnika przeżycia całkowitego oraz czasu przeżycia bez progresji. Po medianie czasu obserwacji wynoszącej 10,5 miesiąca szacowany wskaźnik całkowitego przeżycia po 12 miesiącach wynosił 69,2% (95% przedział ufności, 64,1 do 73,8) w grupie otrzymującej pembrolizumab w porównaniu do 49,4% (95% CI, 42,1 do 56,2) w grupie otrzymującej placebo (współczynnik ryzyka zgonu, 0,49; 95% CI, 0,38 do 0,64; P <0,001)(!).
Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji wynosiła 8,8 miesiąca (95% CI, 7,6 do 9,2) w grupie otrzymującej pembrolizumab i 4,9 miesiąca (95% CI, 4,7 do 5,5) w grupie otrzymującej placebo (współczynnik ryzyka progresji choroby lub zgonu, 0,52; 95% CI, 0,43 do 0,64; P <0,001). Zdarzenia niepożądane w stopniu 3. lub wyższym wystąpiły u 67,2% pacjentów w grupie otrzymującej skojarzenie pembrolizumabu i u 65,8% pacjentów w grupie otrzymującej placebo.
U pacjentów z wcześniej nieleczonym przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca bez mutacji EGFR lub ALK dodanie pembrolizumabu do standardowej chemioterapii pemetreksedu i leku na bazie platyny spowodowało znacznie dłuższe przeżycie całkowite i czas przeżycia bez progresji niż sama chemioterapia; co więcej, takie postępowanie nie zwiększało w sposób istotny częstości działań niepożądanych.
Potwierdzają się zatem coraz liczniejsze doniesienia na temat skuteczności pembrolizumabu w leczeniu chorób nowotworowych; obecnie trwają badania nad jego zastosowaniem także w drobnokomórkowym raku płuca, w raku nosogardła, przełyku, piersi, tarczycy i wielu innych. W sumie trwa aż 859 badań dotyczących pembrolizumabu, których status można śledzić tutaj.
Na łamach The New England Journal of Medicine ukazało się (kolejne już - oby było ich coraz więcej) doniesienie na temat zastosowania pembrolizumabu u osób z przerzutowym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca (bez mutacji w genach EGFR oraz ALK), wcześniej nieleczonym.
W randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą przydzielono 616 pacjentów (w stosunku 2:1) do otrzymywania pemetreksedu, pochodnych platyny i 200mg pembrolizumabu lub placebo (co 3 tygodnie przez 4 cykle); następnie chorzy otrzymali 35 cykli pembrolizumabu lub placebo oraz pemetreksed w terapii podtrzymującej.
Naukowcy skupili się na ocenie wskaźnika przeżycia całkowitego oraz czasu przeżycia bez progresji. Po medianie czasu obserwacji wynoszącej 10,5 miesiąca szacowany wskaźnik całkowitego przeżycia po 12 miesiącach wynosił 69,2% (95% przedział ufności, 64,1 do 73,8) w grupie otrzymującej pembrolizumab w porównaniu do 49,4% (95% CI, 42,1 do 56,2) w grupie otrzymującej placebo (współczynnik ryzyka zgonu, 0,49; 95% CI, 0,38 do 0,64; P <0,001)(!).
Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji wynosiła 8,8 miesiąca (95% CI, 7,6 do 9,2) w grupie otrzymującej pembrolizumab i 4,9 miesiąca (95% CI, 4,7 do 5,5) w grupie otrzymującej placebo (współczynnik ryzyka progresji choroby lub zgonu, 0,52; 95% CI, 0,43 do 0,64; P <0,001). Zdarzenia niepożądane w stopniu 3. lub wyższym wystąpiły u 67,2% pacjentów w grupie otrzymującej skojarzenie pembrolizumabu i u 65,8% pacjentów w grupie otrzymującej placebo.
U pacjentów z wcześniej nieleczonym przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca bez mutacji EGFR lub ALK dodanie pembrolizumabu do standardowej chemioterapii pemetreksedu i leku na bazie platyny spowodowało znacznie dłuższe przeżycie całkowite i czas przeżycia bez progresji niż sama chemioterapia; co więcej, takie postępowanie nie zwiększało w sposób istotny częstości działań niepożądanych.
Potwierdzają się zatem coraz liczniejsze doniesienia na temat skuteczności pembrolizumabu w leczeniu chorób nowotworowych; obecnie trwają badania nad jego zastosowaniem także w drobnokomórkowym raku płuca, w raku nosogardła, przełyku, piersi, tarczycy i wielu innych. W sumie trwa aż 859 badań dotyczących pembrolizumabu, których status można śledzić tutaj.
