Pembrolizumab z trastuzumabem nową opcją w leczeniu raka piersi?
Autor: Marta Koblańska
Data: 26.03.2019
Źródło: Katarzyna Stencel/Lancet Oncology
Badanie kliniczne wczesnej fazy wykazało, że skojarzenie pembrolizumabu z trastuzumabem jest bezpieczne i ma obiecującą aktywność u PD-L1-dodatnich chorych na zaawansowanego, opornego na trastuzumab HER2-dodatniego raka piersi. Wyniki badania opublikowano w Lancet Oncology.
Do fazy 1b badania włączono 6 chorych, którym podawano pembrolizumab w dawce 2 mg/kg masy ciała oraz 10 mg/kg masy ciała, natomiast w fazie 2. badania stosowano stałą dawkę 200 mg pembrolizumabu u wszystkich chorych. Do fazy 2. badania właczono 52 chore, które otrzymywały także trastuzumab w dawce 6 mg/kg masy ciała. U wszystkich uczestniczek badania rozpoznano HER2-dodatniego raka piersi oraz progresje choroby w trakcie wcześniejszego leczenia opartego na trastuzumabie. Wszystkie chore w fazie 1. badania były PD-L1-pozytywne, podobnie jak 40 z 52 chorych włączonych do badania 2. fazy.
Mediana czasu obserwacji chorych PD-L1 -dodatnich w fazie 2. badania wynosiła 13,6 miesiąca. U 6 chorych (15%) potwierdzono obiektywną odpowiedź na leczenie. Odsetek kontroli choroby wynosił 25%, a mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wynosił 2,7 miesiąca. Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po 6 miesiącach wynosił 25%, a po 12 miesiacach 12%. Mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) nie została osiągnięta, a odsetek chorych, które pozostawały przy życiu po 6 i 12 miesiącach wynosił odpowiednio 87% i 65%.
U chorych, u których nie stwierdzono ekspresji PD-L1 w komórkach guza leczenie nie było tak skuteczne. Mediana PFS wyniosła 2,5 miesiąca, a odsetek chorych pozostających bez progresji choroby po 6 i 12 miesiącach wynosił odpowiednio 13% i 0%.
Mediana czasu obserwacji chorych PD-L1 -dodatnich w fazie 2. badania wynosiła 13,6 miesiąca. U 6 chorych (15%) potwierdzono obiektywną odpowiedź na leczenie. Odsetek kontroli choroby wynosił 25%, a mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wynosił 2,7 miesiąca. Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po 6 miesiącach wynosił 25%, a po 12 miesiacach 12%. Mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) nie została osiągnięta, a odsetek chorych, które pozostawały przy życiu po 6 i 12 miesiącach wynosił odpowiednio 87% i 65%.
U chorych, u których nie stwierdzono ekspresji PD-L1 w komórkach guza leczenie nie było tak skuteczne. Mediana PFS wyniosła 2,5 miesiąca, a odsetek chorych pozostających bez progresji choroby po 6 i 12 miesiącach wynosił odpowiednio 13% i 0%.