Skuteczność sawolitynibu w leczeniu pacjentów z rakiem brodawkowatym nerki: wyniki badania SAVOIR

Rak brodawkowaty nerkowokomórkowy (ang. papillary renal cell carcinoma, PRCC) jest to drugi po raku jasnokomórkowym, najczęstszy guz nerki. W części przypadków tego nowotworu obserwuje się obecność amplifikacji w genie MET co stanowi możliwość zastosowania inhibitorów kinazy tyrozynowej związanej z MET: na przykład kryzotynibu w leczeniu raka płuc. W badaniu SAVIOR porównano skuteczność sawolitynibu z sunitynibem u pacjentów z PRCC wykazującym amplifikację MET.

Badanie miało charakter badania klinicznego trzeciej fazy typu open-label. Do badania włączono pacjentów z rozsianym PRCC z co najmniej jedną zmianą możliwą do oceny. Z badania wykluczono pacjentów u których wcześniej zastosowano sunitynib lub inhibitor kinazy tyrozynowej związany z MET. Pierwszorzędowym punktem końcowym był czas wolny od progresji.

Ostatecznie zrandomizowano 60 pacjentów: 33 do stosowania sawolitynibu, a 27 do grupy stosującej sunitynib. Mediana czasu wolnego od progresji w grupie interwencyjnej wyniosła 7 miesięcy, a grupie leczonych sunitynibem 5,6 miesięcy. Jednak ze względu na niewielką liczbę badanych, różnica nie była istotna statystycznie (HR=0,71; 95% CI: 0,37-1,36; p=0,31). Działania niepożądane 3 lub wyższego stopnia odnotowano u 42% pacjentów z grupy interwencyjnej i 81% z grupy kontrolnej.

Sawolitynib charakteryzował się numerycznie dłuższym czasem wolnym od progresji oraz lepszym profilem bezpieczeństwa w porównaniu z sunitynibem u pacjentów z PRCC z obecnością amplifikacji MET. Wyniki są zachęcające, jednak są potrzebne dalsze badania na większych grupach pacjentów.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)