Sunitynib efektywny nawet z przerwą na leczenie
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 22.10.2014
Źródło: MK
Jeśli zmienimy schemat leczenia z podawania sunitimabu przez cztery tygodnie i potem dwa tygodnie przerwy na dwa tygodnie podawania leku z jednym tygodniem przerwy to możemy efektywność leczenia podnieść nawet dwukrotnie obniżając przy tym jego toksyczność.
O terapii sunitynibem w leczeniu rozsianego raka nerkowo-komórkowego oraz o jego zaletach, a także o działaniach niepożądanych mówi prof. Cezary Szczylik z Wojskowego Instytutu Medycznego.
O terapii sunitynibem w leczeniu rozsianego raka nerkowo-komórkowego oraz o jego zaletach, a także o działaniach niepożądanych mówi prof. Cezary Szczylik z Wojskowego Instytutu Medycznego.
O terapii sunitynibem w leczeniu rozsianego raka nerkowo-komórkowego oraz o jego zaletach, a także o działaniach niepożądanych mówi prof. Cezary Szczylik z Wojskowego Instytutu Medycznego.
Jacy chorzy kwalifikują się do leczenia sunitynibem?
Sunitynib jest lekiem pierwszego rzutu, pierwszej linii w leczeniu rozsianego raka nerkowo-komórkowego. Tych leków tak naprawdę mamy dwa, bo jest jeszcze pazopanib. W bardzo małej grupie chorych to mogą być również cytokiny takie jak interferon. Do leczenia sunitynibem kwalifikują się chorzy z rozsianym, nieoperacyjnym rakiem nerki.
Jak długo trwa leczenie i czego można się po nim spodziewać, na przykład zmniejszenie guza, poprawa przeżycia?
Sunitynib należy do inhibitorów kinaz. Największy odsetek odpowiedzi to są stabilizacje. Wiąże się to z wydłużeniem czasu wolnego do progresji i w badaniu rejestracyjnym dla tego leku ten czas do progresji wynosił ponad 11 miesięcy. Niemniej jednak, jest wiele kolejnych badań, które wskazują, że jeżeli zmienimy sposób dawkowania, a podajemy lek przez cztery tygodnie, potem dwa tygodnie przerwy to efektywność można podnieść. Jeśli więc zmienimy schemat z cztery dwa na dwa do jednego, czyli dwa tygodnie leku jeden tydzień przerwy to możemy tą efektywność podnieść nawet dwukrotnie obniżając przy tym znacznie toksyczność tego leczenia. Te 11 miesięcy to przeciętny wynik od trwania odpowiedzi na to leczenie. Niemniej jednak u leczonych tym preparatem możemy obserwować różne rodzaje odpowiedzi. Mamy grupę pacjentów, która od początku nie odpowiada na leczenie i my nazywamy ich szybkoprogresującymi. Są też pacjenci, którzy nie tolerują tego leku. Są też pacjenci, których odpowiedzi na leczenie są krótkie i co bardzo ciekawe są pacjenci, których odpowiedzi na leczenie trwają powyżej trzech lat. I ta grupa pacjentów najbardziej nas interesuje w porównaniu z tą, która progresuje dlatego, że najprawdopodobniej mamy do czynienia z dwoma molekularnymi typami rozsianego raka nerki, dla których wyróżnikiem jest odpowiedź właśnie na leczenie sunitynibem. I takich pacjentów, którzy mają długotrwałe odpowiedzi powyżej 36 miesięcy w polskiej bazie NFZ jest blisko 20 procent.
Jakie są najczęstsze działania niepożądane w trakcie leczenia sunitynibem i które z nich w największym stopniu niekorzystnie wpływają na jakość życia chorych?
Trzeba przede wszystkim powiedzieć, że część powikłań, takich jak nadciśnienie, nadczynność i niedoczynność tarczycy są istotnymi powikłaniami, ale co ciekawe wystąpienie tych powikłań koreluje z dobrą odpowiedzią na leczenie. Trudno jest to więc zbalansować. Natomiast to co wpływa na jakość życia co jest efektem klasy dla tego leku to jest przede wszystkim zmęczenie i apatia. Ponad 70 procent pacjentów doświadcza właśnie zmęczenia i apatii i w krajach Europy Zachodniej i Stanach Zjednoczonych to powikłanie jest często przyczyną rezygnacji z leczenia. My staramy się przekonać pacjentów, żeby pokonać akurat to powikłanie, dlatego, że ono nie wpływa na długość odpowiedzi. Namawiamy do tego, aby pozostać w leczeniu. Trzeba też powiedzieć, że wszystkie te działania nawet jeżeli w trzecim i czwartym stopniu nasilenia one nie zagrażają życiu chorych a liczy się przede wszystkim efekt leczenia a więc wydłużenie czasu do progresji i wydłużenie czasu przeżycia tych chorych.
A czy można zapobiegać działaniom niepożądanym?
Oczywiście można. Leki tej klasy mają ustaloną dawkę sztywną i jednak jest praca, która pokazuje, że w zależności od powierzchni ciała, w zależności od płci, przede wszystkim kobiety, te niepożądane działania mogą występować częściej. Wiemy też, że wiele leków, które pacjenci stosują, są inhibitory, albo induktory aktywności enzymu, który nazywa się C 3 A 4 mogą wpływać na wystąpienie toksyczności. Dlatego też przed rozpoczęciem leczenia tym lekiem namawiamy do tego, aby przeczytać, które z leków wpływają na aktywność tego enzymu po to, aby z jednej strony uniknąć działań niepożądanych, z drugiej strony żeby nie obniżyć efektywności tej terapii.
Dlaczego leczenie sunitynibem przynosi oszczędności?
Przede wszystkim ci pacjenci żyją dłużej i możemy te oszczędności jeszcze powiększyć. Byłem na rozmowie z szefem Narodowego Funduszu Zdrowia, wskazując, że u wielu pacjentów tych, którzy przeżywają powyżej 36 miesięcy istnieją podstawy kliniczne, aby przejść w tzw. aktywną obserwację. Nie płacić za kontynuację leczenia tylko, czekać, aż wielkość choroby zacznie się ponowniepowiększać i wtedy wrócić z tym leczeniem. Koszt leczenia jednak pacjenta przez 9 lat leczenia to jest blisko 2 mln zł. i gdyby przerwać to leczenie po 3 latach, to oszczędności na jednym pacjencie sięgają ponad miliona złotych. A więc z jednej strony możemy tych pacjentów aktywnie leczyć, a z drugiej strony wskazać NFZ, jako partnerowi w leczeniu, że umiejętnie lecząc tych pacjentów można uzyskać bardzo wiele.
W jaki sposób lek wpływa na poprawę jakości życia?
Przede wszystkim zmniejsza wielkość nowotworu. I pacjent odczuwa ogromy komfort, kiedy słyszy od nas, że w kolejnym badaniu tomograficznym wielkość nowotworu, liczba zmian przerzutowych zmniejszyły się i pacjent odczuwa ulgę wiedząc, że to leczenie jest efektywne. Komfort może nie poprawia się , bo ten lek nie jest od poprawiania komfortu, ale od kontrolowania choroby i to jest najważniejszy aspekt tego, co pacjent odbiera w trakcie leczenia, to jest efektywność terapii.
Cezary Szczylik from Termedia Videos on Vimeo.
Jacy chorzy kwalifikują się do leczenia sunitynibem?
Sunitynib jest lekiem pierwszego rzutu, pierwszej linii w leczeniu rozsianego raka nerkowo-komórkowego. Tych leków tak naprawdę mamy dwa, bo jest jeszcze pazopanib. W bardzo małej grupie chorych to mogą być również cytokiny takie jak interferon. Do leczenia sunitynibem kwalifikują się chorzy z rozsianym, nieoperacyjnym rakiem nerki.
Jak długo trwa leczenie i czego można się po nim spodziewać, na przykład zmniejszenie guza, poprawa przeżycia?
Sunitynib należy do inhibitorów kinaz. Największy odsetek odpowiedzi to są stabilizacje. Wiąże się to z wydłużeniem czasu wolnego do progresji i w badaniu rejestracyjnym dla tego leku ten czas do progresji wynosił ponad 11 miesięcy. Niemniej jednak, jest wiele kolejnych badań, które wskazują, że jeżeli zmienimy sposób dawkowania, a podajemy lek przez cztery tygodnie, potem dwa tygodnie przerwy to efektywność można podnieść. Jeśli więc zmienimy schemat z cztery dwa na dwa do jednego, czyli dwa tygodnie leku jeden tydzień przerwy to możemy tą efektywność podnieść nawet dwukrotnie obniżając przy tym znacznie toksyczność tego leczenia. Te 11 miesięcy to przeciętny wynik od trwania odpowiedzi na to leczenie. Niemniej jednak u leczonych tym preparatem możemy obserwować różne rodzaje odpowiedzi. Mamy grupę pacjentów, która od początku nie odpowiada na leczenie i my nazywamy ich szybkoprogresującymi. Są też pacjenci, którzy nie tolerują tego leku. Są też pacjenci, których odpowiedzi na leczenie są krótkie i co bardzo ciekawe są pacjenci, których odpowiedzi na leczenie trwają powyżej trzech lat. I ta grupa pacjentów najbardziej nas interesuje w porównaniu z tą, która progresuje dlatego, że najprawdopodobniej mamy do czynienia z dwoma molekularnymi typami rozsianego raka nerki, dla których wyróżnikiem jest odpowiedź właśnie na leczenie sunitynibem. I takich pacjentów, którzy mają długotrwałe odpowiedzi powyżej 36 miesięcy w polskiej bazie NFZ jest blisko 20 procent.
Jakie są najczęstsze działania niepożądane w trakcie leczenia sunitynibem i które z nich w największym stopniu niekorzystnie wpływają na jakość życia chorych?
Trzeba przede wszystkim powiedzieć, że część powikłań, takich jak nadciśnienie, nadczynność i niedoczynność tarczycy są istotnymi powikłaniami, ale co ciekawe wystąpienie tych powikłań koreluje z dobrą odpowiedzią na leczenie. Trudno jest to więc zbalansować. Natomiast to co wpływa na jakość życia co jest efektem klasy dla tego leku to jest przede wszystkim zmęczenie i apatia. Ponad 70 procent pacjentów doświadcza właśnie zmęczenia i apatii i w krajach Europy Zachodniej i Stanach Zjednoczonych to powikłanie jest często przyczyną rezygnacji z leczenia. My staramy się przekonać pacjentów, żeby pokonać akurat to powikłanie, dlatego, że ono nie wpływa na długość odpowiedzi. Namawiamy do tego, aby pozostać w leczeniu. Trzeba też powiedzieć, że wszystkie te działania nawet jeżeli w trzecim i czwartym stopniu nasilenia one nie zagrażają życiu chorych a liczy się przede wszystkim efekt leczenia a więc wydłużenie czasu do progresji i wydłużenie czasu przeżycia tych chorych.
A czy można zapobiegać działaniom niepożądanym?
Oczywiście można. Leki tej klasy mają ustaloną dawkę sztywną i jednak jest praca, która pokazuje, że w zależności od powierzchni ciała, w zależności od płci, przede wszystkim kobiety, te niepożądane działania mogą występować częściej. Wiemy też, że wiele leków, które pacjenci stosują, są inhibitory, albo induktory aktywności enzymu, który nazywa się C 3 A 4 mogą wpływać na wystąpienie toksyczności. Dlatego też przed rozpoczęciem leczenia tym lekiem namawiamy do tego, aby przeczytać, które z leków wpływają na aktywność tego enzymu po to, aby z jednej strony uniknąć działań niepożądanych, z drugiej strony żeby nie obniżyć efektywności tej terapii.
Dlaczego leczenie sunitynibem przynosi oszczędności?
Przede wszystkim ci pacjenci żyją dłużej i możemy te oszczędności jeszcze powiększyć. Byłem na rozmowie z szefem Narodowego Funduszu Zdrowia, wskazując, że u wielu pacjentów tych, którzy przeżywają powyżej 36 miesięcy istnieją podstawy kliniczne, aby przejść w tzw. aktywną obserwację. Nie płacić za kontynuację leczenia tylko, czekać, aż wielkość choroby zacznie się ponowniepowiększać i wtedy wrócić z tym leczeniem. Koszt leczenia jednak pacjenta przez 9 lat leczenia to jest blisko 2 mln zł. i gdyby przerwać to leczenie po 3 latach, to oszczędności na jednym pacjencie sięgają ponad miliona złotych. A więc z jednej strony możemy tych pacjentów aktywnie leczyć, a z drugiej strony wskazać NFZ, jako partnerowi w leczeniu, że umiejętnie lecząc tych pacjentów można uzyskać bardzo wiele.
W jaki sposób lek wpływa na poprawę jakości życia?
Przede wszystkim zmniejsza wielkość nowotworu. I pacjent odczuwa ogromy komfort, kiedy słyszy od nas, że w kolejnym badaniu tomograficznym wielkość nowotworu, liczba zmian przerzutowych zmniejszyły się i pacjent odczuwa ulgę wiedząc, że to leczenie jest efektywne. Komfort może nie poprawia się , bo ten lek nie jest od poprawiania komfortu, ale od kontrolowania choroby i to jest najważniejszy aspekt tego, co pacjent odbiera w trakcie leczenia, to jest efektywność terapii.
