Wytyczne EAU dotyczące klinicznego postępowania w przypadkach inwazyjnego raka pęcherza moczowego z przerzutami do mięśni
Autor: Anna Soboń
Data: 29.05.2020
Źródło: https://uroweb.org/
Kategorie:
Układ moczowo-płciowego
Działy:
Aktualności w Onkologia
Zalecenia i rekomendacje
Aktualności Europejskie Towarzystwo Urologiczne (ang.EAU) opublikowało wytyczne, dotyczące klinicznego postępowania w przypadkach inwazyjnego raka pęcherza moczowego z przerzutami do mięśni.
Zalecenia zostały przygotowane przez międzynarodową interdyscyplinarną grupę klinicystów: urologów, onkologów, patologów i radiologów. EAU podkreśla, że wytyczne kliniczne przygotowano w oparciu o najlepsze dane i wyniki dostępne ekspertom. Mają na celu pomóc w ukierunkowaniu decyzji dotyczących leczenia pacjentów. Najważniejsze zalecenia dotyczą oceny diagnostycznej pacjenta, leczenia oraz stosowania terapii neoadjuwantowej.
Europejskie Towarzystwo Urologiczne rekomenduje, aby w diagnostyce pacjentów z potwierdzonym inwazyjnym rakiem pęcherza zastosować tomografię komputerową klatki piersiowej, brzucha i miednicy jako optymalną formę oceny stopnia zaawansowania. W celu oceny górnych dróg moczowych oraz stopnia zaawansowania choroby, zaleca się wykonanie urografii CT, zastosowanie diagnostycznej ureteroskopii oraz biopsję (w przypadkach, gdy dodatkowe informacje uzyskane z wyników badania będą miały wpływ na decyzje dotyczące dalszego planu leczenia).
W przypadku przeciwwskazań do podania kontrastu lub dawki promieniowania, należy wykonać urografię metodą rezonansu magnetycznego. Zaleca się wykonanie tomografii komputerowej oraz rezonansu magnetycznego do oceny miejscowo zaawansowanej lub przerzutowej choroby u pacjentów, u których rozważa się leczenie radykalne. Tomografia komputerowa powinna być także stosowana przy diagnozowaniu przerzutów do płuc. Europejskie Towarzystwo Urologiczne podkreśla, że CT i MRI są równoważne w diagnozowaniu miejscowej choroby i odległych przerzutów w jamie brzusznej.
Decyzje dotyczące leczenia oszczędzającego pęcherz lub radykalnej cystektomii u pacjentów w podeszłym wieku (lub osłabionych) z inwazyjnym rakiem pęcherza, zaleca podejmować w odniesieniu do stopnia zaawansowania nowotworu i współistniejących chorób, korzystają m.in. ze skali Charlsona (Charlson Comorbidity scale).
Z pacjentami o najwyższym ryzyku progresji nowotworu, należy omówić natychmiastowe radykalne leczenie (radykalna cystektomia). U pacjentów z guzami nieodpowiadającymi na BCG, którzy nie są kandydatami do radykalnej cystektomii z powodu chorób współistniejących, zaleca się zastosowanie strategii konserwacji (dopęcherzowa chemioterapia, chemioterapia i hipertermia indukowana mikrofalami, elektromotoryczne podawanie chemioterapii, immunoterapia ogólnoustrojowa).
Wytyczne w odniesieniu do terapii neoadjuwantowej określają stosowanie chemioterapii raka pęcherza (T2-T4a, cN0M0) w schemacie skojarzonym opartym na cisplatynie. Eksperci podkreślają, że nie powinno się podawać chemioterapii neoadjuwantowej pacjentom, którzy nie kwalifikują się do chemioterapii skojarzonej opartej na cisplatynie.
Immunoterapię neoadjuwantową należy stosować wyłącznie u pacjentów w ramach badania klinicznego. Podkreślono również, że nie zaleca się przedoperacyjnej radioterapii (RT), ponieważ spowoduje to jedynie obniżenie stopnia zaawansowania choroby, ale nie poprawi długości przeżycia pacjenta.
Europejskie Towarzystwo Urologiczne rekomenduje, aby w diagnostyce pacjentów z potwierdzonym inwazyjnym rakiem pęcherza zastosować tomografię komputerową klatki piersiowej, brzucha i miednicy jako optymalną formę oceny stopnia zaawansowania. W celu oceny górnych dróg moczowych oraz stopnia zaawansowania choroby, zaleca się wykonanie urografii CT, zastosowanie diagnostycznej ureteroskopii oraz biopsję (w przypadkach, gdy dodatkowe informacje uzyskane z wyników badania będą miały wpływ na decyzje dotyczące dalszego planu leczenia).
W przypadku przeciwwskazań do podania kontrastu lub dawki promieniowania, należy wykonać urografię metodą rezonansu magnetycznego. Zaleca się wykonanie tomografii komputerowej oraz rezonansu magnetycznego do oceny miejscowo zaawansowanej lub przerzutowej choroby u pacjentów, u których rozważa się leczenie radykalne. Tomografia komputerowa powinna być także stosowana przy diagnozowaniu przerzutów do płuc. Europejskie Towarzystwo Urologiczne podkreśla, że CT i MRI są równoważne w diagnozowaniu miejscowej choroby i odległych przerzutów w jamie brzusznej.
Decyzje dotyczące leczenia oszczędzającego pęcherz lub radykalnej cystektomii u pacjentów w podeszłym wieku (lub osłabionych) z inwazyjnym rakiem pęcherza, zaleca podejmować w odniesieniu do stopnia zaawansowania nowotworu i współistniejących chorób, korzystają m.in. ze skali Charlsona (Charlson Comorbidity scale).
Z pacjentami o najwyższym ryzyku progresji nowotworu, należy omówić natychmiastowe radykalne leczenie (radykalna cystektomia). U pacjentów z guzami nieodpowiadającymi na BCG, którzy nie są kandydatami do radykalnej cystektomii z powodu chorób współistniejących, zaleca się zastosowanie strategii konserwacji (dopęcherzowa chemioterapia, chemioterapia i hipertermia indukowana mikrofalami, elektromotoryczne podawanie chemioterapii, immunoterapia ogólnoustrojowa).
Wytyczne w odniesieniu do terapii neoadjuwantowej określają stosowanie chemioterapii raka pęcherza (T2-T4a, cN0M0) w schemacie skojarzonym opartym na cisplatynie. Eksperci podkreślają, że nie powinno się podawać chemioterapii neoadjuwantowej pacjentom, którzy nie kwalifikują się do chemioterapii skojarzonej opartej na cisplatynie.
Immunoterapię neoadjuwantową należy stosować wyłącznie u pacjentów w ramach badania klinicznego. Podkreślono również, że nie zaleca się przedoperacyjnej radioterapii (RT), ponieważ spowoduje to jedynie obniżenie stopnia zaawansowania choroby, ale nie poprawi długości przeżycia pacjenta.
