Zalutumumab wykazuje aktywność w leczeniu drugiej linii chorych na raka płaskonabłonkowego regionu głowy i szyi.
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 28.01.2011
Źródło: Machiels JH, Subramanian S, Ruzsa A. et al. An open-label, randomized, phase III trial of zalutumumab, a human monoclonal antibody EGF receptor (EGFr) antibody, versus best supportive care, in patients with noncurable squamous cell carcinoma (SCCHN) of he
W badaniu III fazy wykazano skuteczność zalutumumabu u chorych na zaawansowanego raka płaskonabłonkowego regionu głowy i szyi, u których doszło do niepowodzenia leczenia pochodnymi platyny.
Możliwości leczenia rozległych nawrotów miejscowych i regionalnych bądź przerzutów odległych raków regionu głowy i szyi są ograniczone. W przypadku nawrotu miejscowo-regionalnego duża część chorych nie kwalifikuje się do ratującego leczenia chirurgicznego lub powtórnej radykalnej radioterapii. Podobnie w przypadku wystąpienia przerzutów odległych, gdzie tylko nieliczni chorzy mogą być leczeni chirurgicznie bądź napromienianiem. Większość chorych będzie się kwalifikowała jedynie do paliatywnej chemioterapii, której głównym celem jest uzyskanie poprawy jakości życia, natomiast wydłużenie całkowitego przeżycia (OS) będzie możliwe tylko u części chorych.
Monoterapią cisplatyną, karboplatyną, paklitakselem, docetakselem, 5-fluorouracylem, metotreksatem, ifosfamidem, bleomycyną czy cetuksymabem odpowiedzi kliniczne na leczenie uzyskuje się na poziomie 15-35%.
Obecnie standardem leczenia pierwszej linii chorych na nawrotowego lub przerzutowego raka regionu głowy i szyi, w dobrym stanie ogólnym, jest cetuksymab w połączeniu z cisplatyną lub karboplatyną podawane z 5-fluorouracylem. W badaniu III fazy (EXTREME), do którego zakwalifikowano 442 chorych na nawrotowego lub przerzutowego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi, wykazano wydłużenie mediany OS u badanych leczonych cetuksymabem z cisplatyną/5-FU lub karboplatyną/5-FU w porównaniu do chorych otrzymujących samą chemioterapię (10,1 vs 7,4 miesięcy; p=0,04). Odsetek obiektywnych odpowiedzi był również wyższy w grupie leczonej cetuksymabem (36% vs 20%; p<0,001). W Polsce ze względów ekonomicznych najczęściej stosowanym schematem w w/w wskazaniu jest PF (cisplatyna z 5-FU).
Schematy składające się z cisplatyny cechuje wysoka toksyczność więc powinny być stosowane tylko u chorych w dobrym stanie ogólnym i/lub z rozpoznaniem raka o wysokim stopniu złośliwości. U pozostałych chorych alternatywą może być mniej toksyczna monoterapia np. metotreksatem podawanym w cyklu co 7 dni. Chorzy, u których stan sprawności jest obniżony (ECOG >2), nie powinni być kwalifikowani do chemioterapii a jedynie do leczenia objawowego.
Podczas 46 spotkania ASCO (2010) zaprezentowano wyniki badania III fazy, do którego kwalifikowano chorych na zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi, u których doszło do niepowodzenia leczenia pierwszego rzutu pochodnymi platyny. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali zalutumumab – przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko EGFR (receptor naskórkowego czynnika wzrostu – epidermal growth factor receptor), w drugim natomiast leczenie objawowe (w grupie tej dopuszczalna była terapia metotreksatem – chorzy ci stanowili 78%). W grupie chorych otrzymujących zalutumumab zaobserwowano dłuższe przeżycia wolne od progresji (PFS) (9,9 vs 8,4 miesięcy; p=0,001) oraz dłuższy OS (6,7 vs 5,2 miesięcy). Różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,065).
Monoterapią cisplatyną, karboplatyną, paklitakselem, docetakselem, 5-fluorouracylem, metotreksatem, ifosfamidem, bleomycyną czy cetuksymabem odpowiedzi kliniczne na leczenie uzyskuje się na poziomie 15-35%.
Obecnie standardem leczenia pierwszej linii chorych na nawrotowego lub przerzutowego raka regionu głowy i szyi, w dobrym stanie ogólnym, jest cetuksymab w połączeniu z cisplatyną lub karboplatyną podawane z 5-fluorouracylem. W badaniu III fazy (EXTREME), do którego zakwalifikowano 442 chorych na nawrotowego lub przerzutowego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi, wykazano wydłużenie mediany OS u badanych leczonych cetuksymabem z cisplatyną/5-FU lub karboplatyną/5-FU w porównaniu do chorych otrzymujących samą chemioterapię (10,1 vs 7,4 miesięcy; p=0,04). Odsetek obiektywnych odpowiedzi był również wyższy w grupie leczonej cetuksymabem (36% vs 20%; p<0,001). W Polsce ze względów ekonomicznych najczęściej stosowanym schematem w w/w wskazaniu jest PF (cisplatyna z 5-FU).
Schematy składające się z cisplatyny cechuje wysoka toksyczność więc powinny być stosowane tylko u chorych w dobrym stanie ogólnym i/lub z rozpoznaniem raka o wysokim stopniu złośliwości. U pozostałych chorych alternatywą może być mniej toksyczna monoterapia np. metotreksatem podawanym w cyklu co 7 dni. Chorzy, u których stan sprawności jest obniżony (ECOG >2), nie powinni być kwalifikowani do chemioterapii a jedynie do leczenia objawowego.
Podczas 46 spotkania ASCO (2010) zaprezentowano wyniki badania III fazy, do którego kwalifikowano chorych na zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi, u których doszło do niepowodzenia leczenia pierwszego rzutu pochodnymi platyny. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali zalutumumab – przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko EGFR (receptor naskórkowego czynnika wzrostu – epidermal growth factor receptor), w drugim natomiast leczenie objawowe (w grupie tej dopuszczalna była terapia metotreksatem – chorzy ci stanowili 78%). W grupie chorych otrzymujących zalutumumab zaobserwowano dłuższe przeżycia wolne od progresji (PFS) (9,9 vs 8,4 miesięcy; p=0,001) oraz dłuższy OS (6,7 vs 5,2 miesięcy). Różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,065).
