Zgoda UE na leczenie ozymertynibem i chemioterapią w leczeniu zaawansowanego NDRP
Komisja Europejska zatwierdziła lek Tagrisso (ozymertynib; AstraZeneca) w skojarzeniu z pemetreksedem i chemioterapią opartą na pochodnych platyny w leczeniu pierwszego rzutu dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją receptora zaawansowanego naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) z delecjami w eksonie 19 lub mutacjami L858R.
Liczba diagnoz raka płuc w Europie przekracza 450 000 rocznie. Około 10–15 proc. pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w USA i Europie oraz 30–40 proc. w Azji ma NDRP z mutacją EGFR. Pacjenci ci są szczególnie wrażliwi na leczenie inhibitorami kinazy tyrozynowej EGFR (EGFR-TKI), hamującymi szlaki sygnalizacji komórkowej, które promują wzrost guza.
Tagrisso, nieodwracalny EGFR-TKI trzeciej generacji, wykazał znaczącą aktywność kliniczną w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca, w tym skuteczność przeciwko przerzutom do ośrodkowego układu nerwowego. Zatwierdzenie przez Komisję Europejską jest następstwem pozytywnej opinii Komitetu ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi Europejskiej Agencji Leków i opiera się na danych z badania fazy 3 FLAURA2 opublikowanych w czasopiśmie „The New England Journal of Medicine”.
Badanie FLAURA2 nadal w toku
FLAURA2 jest randomizowanym, wieloośrodkowym badaniem z udziałem 557 dorosłych pacjentów z nowo rozpoznanym miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym NDRP z delecją EGFR eksonu 19 lub mutacją L858R, którzy nie byli wcześniej leczeni systemowo z powodu zaawansowanej choroby.
Pacjenci zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej doustnie ozymertynib w dawce 80 mg raz na dobę w skojarzeniu z chemioterapią (pemetreksed w skojarzeniu z cisplatyną lub karboplatyną) co 3 tygodnie przez cztery cykle, a następnie leczenie podtrzymujące ozymertynibem i pemetreksedem co 3 tygodnie; lub doustnie ozymertynib w dawce 80 mg raz na dobę.
Pierwszorzędowym punktem końcowym jest czas przeżycia wolny od progresji choroby (PFS). Drugorzędowy punkt końcowy, jakim jest całkowity czas przeżycia, jest nadal oceniany, ponieważ badanie jest w toku.
Ryzyko progresji choroby spada o 38 proc.
Ozymertynib w skojarzeniu z chemioterapią zmniejszał ryzyko progresji choroby lub zgonu o 38 proc. w porównaniu z monoterapią ozymertynibem, który jest obecnie globalnym standardem leczenia pierwszego rzutu (współczynnik ryzyka, 0,62; P <0,0001).
Mediana PFS wynosiła 25,5 miesiąca u pacjentów leczonych ozymertynibem w skojarzeniu z chemioterapią, co stanowi poprawę o 8,8 miesiąca w porównaniu z monoterapią ozymertynibem (16,7 miesiąca). Wyniki PFS z zaślepionej niezależnej oceny centralnej były zgodne z wynikami oceny badacza. Zaobserwowano tendencję do poprawy całkowitego przeżycia w przypadku ozymertynibu w skojarzeniu z chemioterapią w porównaniu z samym ozymertynibem, jak zaprezentowano na Europejskim Kongresie Raka Płuca w 2024 r.
Profil bezpieczeństwa ozymertynibu w skojarzeniu z chemioterapią był zgodny ze znanymi profilami poszczególnych leków. Częstość występowania zdarzeń niepożądanych (AE) była wyższa w grupie leczonej ozymertynibem w skojarzeniu z chemioterapią i składała się głównie z dobrze scharakteryzowanych zdarzeń niepożądanych związanych z chemioterapią. Odsetek przypadków przerwania leczenia ozymertynibem z powodu zdarzeń niepożądanych wynosił 11 proc. w przypadku ozymertynibu w skojarzeniu z chemioterapią i 6 proc. w przypadku monoterapii.
Lek Tagrisso w skojarzeniu z chemioterapią jest również zatwierdzony w Stanach Zjednoczonych, Chinach, Japonii i kilku innych krajach do leczenia pierwszego rzutu pacjentów z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym NDRP z mutacją EGFR. Jest on obecnie poddawany ocenie przez światowe organy regulacyjne dla pacjentów z nieoperacyjnym NDRP w stadium III z mutacją EGFR.
