Czynniki ryzyka złamań trzonów kręgów po zabiegu wertebroplastyki
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 27.03.2013
Źródło: Martinez-Ferrer A, Blasco J, Carrasco JL et al. Risk factors for the development of vertebral fractures after percutaneous vertebroplasty. J Bone Miner Res. 2013 Feb 20. doi: 10.1002/jbmr.1899.
Tagi: | osteoporoza |
Badacze hiszpańscy porównali efektywność wertebroplastyki, w porównaniu do standardowego postępowania, u chorych po złamaniach trzonów kręgów w przebiegu osteoporozy (125 badanych, obserwacja 12-miesięczna).
Wertebroplastyka, czyli zabieg polegający na przezskórnym podaniu cementu do zmienionego trzonu kręgu, ma na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych wywołanych patologią trzonu. Wskazania do wertebroplastki obejmują liczne schorzenia, w szerokim pojęciu, osłabiające lub niszczące strukturę kostną trzonu, włączając objawowe złamania trzonów kręgów (tk) w przebiegu osteoporozy. W większości prospektywnych randomizowanych badań klinicznych (RCT) nie potwierdzono zwiększonego ryzyka złamań tk po zabiegu wertebroplastyki, jednak istnieją nieliczne doniesienia z badań obserwacyjnych o większym ryzyku złamań tk przylegających do tk poddanych plastyce. Badacze hiszpańscy porównali efektywność wertebroplastyki, w porównaniu do standardowego postępowania, u chorych po złamaniach trzonów kręgów w przebiegu osteoporozy (125 badanych, obserwacja 12-miesięczna). Analiza punktów końcowych badania (ocena jakości życia, dolegliwości bólowe na skali VAS) wykazała szybszy efekt po wertebroplastyce w zakresie ocenianych punktów końcowych. W szczególności dotyczył on dolegliwości bólowych. Zaobserwowano natomiast, w tej grupie chorych, większą częstość złamań tk (OR 2,78) – 29 złamań tk potwierdzonych radiologicznie wśród 57 chorych poddanych wertebroplastyce. 72% spośród złamań dotyczyło kręgów przylegających. Wśród analizowanych czynników ryzyka były wiek, płeć, BMD, wyjściowy stan będący wskazaniem do plastyki tk, wpływ ew. wycieku cementu kostnego, przebudowa kostna (na podstawie analizy markerów obrotu kostnego) oraz wyjściowe stężenie w surowicy 25-hydroksywitaminy D (25OHD). Głównymi czynnikami ryzyka złamań, w omawianej populacji, były wyjściowo niskie stężenie 25OHD (<20ng/ml) (RR 15,5) oraz wiek powyżej 80 roku życia (RR 3,2). Wpływ na częstość złamań miały również liczba kręgów poddanych wertebroplastyce (>1tk, RR 4,2) oraz wyciek cementu kostnego po zabiegu (RR 6,1), dotyczyło to szczególnie wspomnianej wyżej grupy chorych z niedoborem witaminy D i w starszym wieku, u której dokonano plastyki więcej niż jednego tk.