Lorecivivint u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego
Autor: Małgorzata Lipko
Data: 09.06.2020
Źródło: lek. med. Mikołaj Kamiński
Lorecivivint jest modulatorem szlaku Wnt i niedawno ukazały się wyniki badania klinicznego drugiej fazy dotyczącego zastosowania tego leku u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.
N=455 pacjentów zostało zrandomizowanych do grup interwencyjnej (dostawowe iniekcje lorecivivintu w dawkach 0,03 mg, 0,07 mg lub 0,23 mg) lub placebo. Skuteczność leczenia oceniano za pomocą skali Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index
(WOMAC) dotyczącej bólu oraz funkcjonowania pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Dodatkowo oceniono szerokość szpary między stawowej stawu kolanowego za pomocą zdjęć RTG.
Po 13 tygodniach pacjenci z grup interwencyjnych nie odnieśli istotnej korzyści w zakresie bólu w porównaniu z placebo. Podobnie w 52 tygodniu od randomizacji nie zaobserwowano aby zmiana szerokości szpary między stawowej różniła się istotnie pomiędzy grupami interwencyjnymi, a placebo. Jedynie w przypadku pacjentów u których choroba zwyrodnieniowa stawów dotyczyła jednego kolana zaobserwowano, że lorecivivint w dawce 0,07 mg istotnie poprawiał przebieg choroby (różnica w zakresie bólu według WOMAC: -8,73; 95% CI: -17,44 do -0,03; p=0,049; różnica w zakresie funkcji według WOMAC: -10,26; 95% CI: -19,82 do -0,69; p=0,036) oraz zwiększał szerokość szpary między stawowej (wzrost szerokości o 0,39 mm; 95% CI: 0,06–0,72; p=0,021) w porównaniu z placebo. Leczenie było dobrze tolerowane.
Lorecivivint w dawce 0,07 mg okazał się skuteczny jedynie w podgrupie pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów dotyczącą jednego kolana. Potrzebne są dalsze badania dotyczące optymalnej dawki oraz grup pacjentów które mogą odnieść korzyść z tego leczenia.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności)
(WOMAC) dotyczącej bólu oraz funkcjonowania pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Dodatkowo oceniono szerokość szpary między stawowej stawu kolanowego za pomocą zdjęć RTG.
Po 13 tygodniach pacjenci z grup interwencyjnych nie odnieśli istotnej korzyści w zakresie bólu w porównaniu z placebo. Podobnie w 52 tygodniu od randomizacji nie zaobserwowano aby zmiana szerokości szpary między stawowej różniła się istotnie pomiędzy grupami interwencyjnymi, a placebo. Jedynie w przypadku pacjentów u których choroba zwyrodnieniowa stawów dotyczyła jednego kolana zaobserwowano, że lorecivivint w dawce 0,07 mg istotnie poprawiał przebieg choroby (różnica w zakresie bólu według WOMAC: -8,73; 95% CI: -17,44 do -0,03; p=0,049; różnica w zakresie funkcji według WOMAC: -10,26; 95% CI: -19,82 do -0,69; p=0,036) oraz zwiększał szerokość szpary między stawowej (wzrost szerokości o 0,39 mm; 95% CI: 0,06–0,72; p=0,021) w porównaniu z placebo. Leczenie było dobrze tolerowane.
Lorecivivint w dawce 0,07 mg okazał się skuteczny jedynie w podgrupie pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów dotyczącą jednego kolana. Potrzebne są dalsze badania dotyczące optymalnej dawki oraz grup pacjentów które mogą odnieść korzyść z tego leczenia.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności)
