Podaż witaminy D u osób ze schorzeniami reumatycznymi
| Tagi: | Ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń, twardzina układowa, toczeń rumieniowaty układowy, witamina D |
Podaż witaminy D u pacjentów z chorobami reumatycznymi jest wskazana w ramach profilaktyki i leczenia osteoporozy, a także ze względu na jej właściwości immunoregulacyjne i przeciwzapalne. Z badania wynika, że chorzy ci wymagają wyższych dawek początkowych (2000–4000 j.m.) niż zalecane dla populacji ogólnej oraz utrzymania suplementacji niezależnie od pory roku.
U osób z chorobami reumatycznych podaż witaminy D jest wskazana w ramach profilaktyki i leczenia osteoporozy, zwłaszcza w przypadku stosowania terapii glikokortykosteroidami, ale także ze względu na jej właściwości immunoregulacyjne i przeciwzapalne. Celem pracy była ocena stężenia 25-hydroksywitaminy D [25(OH)D3] w surowicy u polskich pacjentów z twardziną układową (SSc), toczniem rumieniowatym układowym (SLE) i ziarniniakowatością z zapaleniem naczyń (GPA) w zależności od różnych parametrów klinicznych oraz określenie początkowego zakresu dawek.
Do retrospektywnego badania włączono 112 pacjentów (39 z SLE, 44 z SSc i 29 z GPA) skierowanych do Klinika Reumatologii, Rehabilitacji i Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Zebrano dane demograficzne i kliniczne, w tym stężenia 25(OH)D3 w surowicy i stosowane dawki witaminy D. Uwzględniano także porę roku, w której pobierano próbki krwi.
Średnie (SD) stężenia 25(OH)D3 w surowicy wynosiły 31 (19,4) ng/ml dla SLE, 28,8 (12,5) ng/ml dla SSc i 28 (15,2) ng/ml dla GPA i nie różniły się istotnie między grupami. Poziomy witaminy D poniżej optymalnego zakresu stwierdzono w 43,8% przypadków SLE, 65,9% SSc i 72,4% GPA. Przyjmowanie witaminy D zgłosiło 80% pacjentów, średnia dawka dobowa wynosiła 1398 j.m. dla SLE, 1345 j.m. dla SSc i 1689 j.m. dla GPA. Wśród pacjentów z chorobami reumatycznymi często występował niedobór witaminy D, niezależnie od rozpoznania i pory roku.
Wydaje się, że pacjenci z chorobami reumatycznymi wymagają wyższych dawek witaminy D niż zalecane dla populacji ogólnej. Uzyskane wyniki wskazują na konieczność stosowania wyższych dawek początkowych w tej grupie (2000–4000 j.m.) oraz utrzymania suplementacji witaminą D niezależnie od zmiany pór roku.
Pełna treść artykułu: Marta Runowska, Dominik Majewski, Katarzyna Majewska, Mariusz Puszczewicz. Vitamin D supply in patients with rheumatic diseases in Poland. A pilot study. Reumatologia 2021; 59 (3): 146-152.
Do retrospektywnego badania włączono 112 pacjentów (39 z SLE, 44 z SSc i 29 z GPA) skierowanych do Klinika Reumatologii, Rehabilitacji i Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Zebrano dane demograficzne i kliniczne, w tym stężenia 25(OH)D3 w surowicy i stosowane dawki witaminy D. Uwzględniano także porę roku, w której pobierano próbki krwi.
Średnie (SD) stężenia 25(OH)D3 w surowicy wynosiły 31 (19,4) ng/ml dla SLE, 28,8 (12,5) ng/ml dla SSc i 28 (15,2) ng/ml dla GPA i nie różniły się istotnie między grupami. Poziomy witaminy D poniżej optymalnego zakresu stwierdzono w 43,8% przypadków SLE, 65,9% SSc i 72,4% GPA. Przyjmowanie witaminy D zgłosiło 80% pacjentów, średnia dawka dobowa wynosiła 1398 j.m. dla SLE, 1345 j.m. dla SSc i 1689 j.m. dla GPA. Wśród pacjentów z chorobami reumatycznymi często występował niedobór witaminy D, niezależnie od rozpoznania i pory roku.
Wydaje się, że pacjenci z chorobami reumatycznymi wymagają wyższych dawek witaminy D niż zalecane dla populacji ogólnej. Uzyskane wyniki wskazują na konieczność stosowania wyższych dawek początkowych w tej grupie (2000–4000 j.m.) oraz utrzymania suplementacji witaminą D niezależnie od zmiany pór roku.
Pełna treść artykułu: Marta Runowska, Dominik Majewski, Katarzyna Majewska, Mariusz Puszczewicz. Vitamin D supply in patients with rheumatic diseases in Poland. A pilot study. Reumatologia 2021; 59 (3): 146-152.
