123RF
Inhibitory punktów kontrolnych a ryzyko wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona lub toksycznej martwicy naskórka
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 28.07.2021
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | ipilumab, niwolumab, pembrolizumab, SJS, TEN |
W badaniach klinicznych obserwowano występowanie różnych zdarzeń niepożądanych związanych z układem immunologicznym. Zastosowanie inhibitorów znacznie zwiększa ryzyko pojawienia się ciężkich dermatologicznych stanów nagłych.
Zespół Stevensa-Johnsona (Stevens-Johnson syndrome, SJS) i toksyczna martwica naskórka (toxic epidermal necrolysis, TEN) są rzadkimi i ciężkimi dermatologicznymi stanami nagłymi. W badaniach klinicznych dotyczących inhibitorów punktów kontrolnych obserwowano występowanie różnych zdarzeń niepożądanych związanych z układem immunologicznym – wśród nich autoimmunologiczne zapalenie płuc, okrężnicy oraz SJS/TEN. Na łamach „EClinical Medicine” ukazał się przegląd systematyczny z metaanalizą randomizowanych badań klinicznych dotyczących inhibitorów punktów kontrolnych oraz analiza danych wydarzeń niepożądanych zarejestrowanych przez Agencję Żywności i Leków związanych z występowaniem SJS/TEN po leczeniu inhibitorami punktów kontrolnych.
Badacze zidentyfikowali w sumie 20 randomizowanych badań klinicznych obejmujących 11,6 tys. pacjentów – zastosowanie inhibitorów punktów kontrolnych było związane z ponadczterokrotnym zwiększeniem ryzyka SJS/TEN w porównaniu z grupami kontrolnymi (OR = 4,33; 95% CI: 1,90–9,87). W rejestrze zdarzeń niepożądanych FDA Adverse Even Reporting System (FAERS) odnotowano 253 przypadki SJS i 184 przypadki TEN związane z leczeniem inhibitorami punktów kontrolnych. Mediana czasu od rozpoczęcia leczenia inhibitorami punktów kontrolnych do wystąpienia SJS wyniosła 22 dni, a w przypadku TEN – 32 dni. 98% pacjentów przerwało leczenie inhibitorami punktów kontrolnych, gdy rozpoznano u nich SJS/TEN. Łącznie 20% przypadków SJS indukowanych wyżej wymienionym leczeniem zakończyło się śmiercią, podczas gdy w przypadku TEN aż 62%.
Dostępne dane wskazują, że zastosowanie inhibitorów punktów kontrolnych znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia SJS/TEN, które często skutkuje śmiercią pacjentów.
Autor notatki: lek. Mikołaj Kamiński
CI – Confidence Interval (przedział ufności), OR – Odds Ratio (iloraz szans)
Badacze zidentyfikowali w sumie 20 randomizowanych badań klinicznych obejmujących 11,6 tys. pacjentów – zastosowanie inhibitorów punktów kontrolnych było związane z ponadczterokrotnym zwiększeniem ryzyka SJS/TEN w porównaniu z grupami kontrolnymi (OR = 4,33; 95% CI: 1,90–9,87). W rejestrze zdarzeń niepożądanych FDA Adverse Even Reporting System (FAERS) odnotowano 253 przypadki SJS i 184 przypadki TEN związane z leczeniem inhibitorami punktów kontrolnych. Mediana czasu od rozpoczęcia leczenia inhibitorami punktów kontrolnych do wystąpienia SJS wyniosła 22 dni, a w przypadku TEN – 32 dni. 98% pacjentów przerwało leczenie inhibitorami punktów kontrolnych, gdy rozpoznano u nich SJS/TEN. Łącznie 20% przypadków SJS indukowanych wyżej wymienionym leczeniem zakończyło się śmiercią, podczas gdy w przypadku TEN aż 62%.
Dostępne dane wskazują, że zastosowanie inhibitorów punktów kontrolnych znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia SJS/TEN, które często skutkuje śmiercią pacjentów.
Autor notatki: lek. Mikołaj Kamiński
CI – Confidence Interval (przedział ufności), OR – Odds Ratio (iloraz szans)
