Jak oceniać ciężkość atopowego zapalenia skóry? Konsensus ekspertów

Dużo skal, dla niemal każdej aplikacja na telefon… Jak usprawnić pracę – po to przecież tworzy się skale oceny ciężkości choroby – a jednocześnie się nie pogubić? W „The JAMA Dermatology” opublikowano konsensus ekspertów porządkujący i systematyzujący ocenę atopowego zapalenia skóry.

W praktyce klinicznej stosowanie wiarygodnych, wygodnych i zwalidowanych skal oceny nasilenia choroby jest z wielu względów bardzo korzystne – pozwala na podejmowanie lepszych decyzji i monitorowanie pacjenta, standaryzując i podnosząc jakość opieki zdrowotnej. Dodatkowo empiryczny pomiar wyników dostarcza danych do różnorodnych zastosowań wykraczających poza opiekę nad pacjentem, takich jak analiza bezpieczeństwa leku, porównawcze badania skuteczności i projektowanie badań klinicznych. Z powyższych względów międzynarodowy zespół ekspertów utworzył inicjatywę HOME (Harmonising Outcome Measures for Eczema), w ramach której wydano zalecenia co do stosowania określonych, zwalidowanych już skal w ocenie pacjentów z atopowym zapaleniem skóry.

W tym zaktualizowanym przeglądzie systematycznym poszczególne, liczne skale poddano ocenie pod kątem posiadanej walidacji, wiarygodności, skuteczności oceny i błędu pomiarów. Wykazano, że jedynymi instrumentami, dla których udowodniono użyteczność w ocenie, a następnie monitorowaniu nasilenia ciężkości atopowego zapalenia skóry we wszystkich ocenianych domenach, są EASI (Eczema Area Severity Index) oraz SCORAD (Scoring Atopic Dermatitis). Eksperci podali także, że dopuszczalne jest posługiwanie się zmodyfikowaną skalą EASI, SGA (Signs Global Assessment) oraz SGA x BSA (Signs Global Assessment × Body Surface Area). Wysokiej jakości dowodów na niewystarczającą jakość pomiarową zaobserwowano w przypadku kryteriów Rajki-Langelanda i w skali TISS (Three-Item Severity Score).

Autorzy powyższych zaleceń przyznali, że są one w pewnym stopniu ograniczone – do ich opracowania nie użyto bowiem danych rzeczywistych, pochodzących m.in. ze strony lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Stąd eksperci wyznaczyli już kierunek swoich przyszłych działań, które mają się skupić na tworzeniu praktycznych przewodników dotyczących instrumentów i wytycznych dotyczących integracji elektronicznej dokumentacji medycznej.

Pełna wersja konsensusu jest dostępna w języku angielskim pod linkiem.