123RF
Leczenie atopowego zapalenia skóry poprawia nastrój
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 07.11.2022
Źródło: Ivert LU, Svedbom A, Lundqvist M, Wahlgren C-F, Bradley M, Johansson EK The Impact of Systemic Treatment of Atopic Dermatitis on Depressive Symptoms: A Prospective Clinical Cohort Study. Acta Derm Venereol. 2022 Oct 24;102:adv00801.doi: 10.2340/actadv.v102.803
| Tagi: | atopowe zapalenie skóry |
Według badań przeprowadzonych przez zespół naukowców szwedzkich z Karolinska Institutet w Sztokholmie systemowe leczenie atopowego zapalenia skóry (AZS) oprócz łagodzenia objawów skórnych poprawia samopoczucie.
Jak stwierdziła główna autorka badań, dr Lina Ivert z Karolinska Institutet na dorocznym spotkaniu Międzynarodowego Towarzystwa Atopowego Zapalenia Skóry, „kontrolowane randomizowane, badania fazy 3. wykazały, że leczenie systemowe AD zmniejsza objawy depresji, ale czy jest to prawdą w rzeczywistych kohortach, pozostaje do wykazania”.
W badaniu wykorzystano dane z SwedAD, niedawno uruchomionego szwedzkiego krajowego rejestru internetowego pacjentów z AD leczonych systemowo w okresie od czerwca 2017 r. do sierpnia 2021 r. Pacjenci byli monitorowani po 6 i 12 miesiącach pod kątem pierwszorzędowego punktu końcowego objawów depresji za pomocą skali Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale–self-report (MADRS-S). Drugorzędowe wyniki obejmowały punktację Eczema Area and Severity Index (EASI), miarę wyprysku zorientowaną na pacjenta (POEM), Dermatology Life Quality Index (DLQI) oraz wizualną analogową skalę świądu/numeryczną skalę oceny (VAS/NRS).
Na początku 120 pacjentów (mediana wieku 39 lat; 57,5 proc. mężczyzn) rozpoczęło leczenie dupilumabem (n = 91), metotreksatem (n = 26) lub cyklosporyną (n = 3). Chociaż prawie połowa nie miała depresji na początku badania, łagodna depresja występowała u 29,2 proc., z umiarkowaną i ciężką depresją odpowiednio u 20 proc. i 4,2 proc.
Wśród 59 pacjentów monitorowanych przez 6 miesięcy (48 na dupilumabie, 10 na metotreksacie, jeden na cyklosporynie) dziewięć objawów depresji w MADRS-S uległo znacznej poprawie, przy czym najbardziej poprawił się okres snu (z mediany 3 punktów do mediany 1 punktu). Podobnie poprawiły się ogólne wyniki MADRS-S (z mediany 14 punktów do mediany 5) oraz wyniki EASI (z mediany 20,5 do 2), wyniki POEM (z mediany 22 do 6), DLQI (z mediany 15 do 3) i świądu (z mediany 7,1 do 1,8).
Analiza wykazała również silną korelację między wynikiem MADRS-S a wszystkimi wynikami drugorzędowymi. Wszystkie te pozytywne zmiany pozostały widoczne u 36 pacjentów w trakcie 12-miesięcznej obserwacji.
– Mediana redukcji MADRS-S nie zmieniła się, gdy wykluczyliśmy ośmiu pacjentów, którzy przyjmowali leki przeciwdepresyjne w okresie badania, więc tych wyników nie można wytłumaczyć lekami psychiatrycznymi – zauważyła Ivert, dodając, że u trzech pacjentów z poważnymi myślami samobójczymi na początku badania poprawiło się MADRS-S – do mniej niż 2 punktów.
Porównując pacjentów leczonych dupilumabem z leczonymi metotreksatem, wykazano, że chociaż wyjściowa mediana wyników MADRS-S nie różniła się istotnie między nimi, nastąpiła znacząca 6-miesięczna redukcja w grupie z dupilumabem, ale nie w grupie z metotreksatem. Jak więc wynika z badań, najlepsze wyniki osiąga się przy leczeniu dupilumabem, zaś grupa leczona cyklosporyną była zbyt mała, by uzyskać wiarygodne wyniki.
Opracowanie: Marek Meissner
W badaniu wykorzystano dane z SwedAD, niedawno uruchomionego szwedzkiego krajowego rejestru internetowego pacjentów z AD leczonych systemowo w okresie od czerwca 2017 r. do sierpnia 2021 r. Pacjenci byli monitorowani po 6 i 12 miesiącach pod kątem pierwszorzędowego punktu końcowego objawów depresji za pomocą skali Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale–self-report (MADRS-S). Drugorzędowe wyniki obejmowały punktację Eczema Area and Severity Index (EASI), miarę wyprysku zorientowaną na pacjenta (POEM), Dermatology Life Quality Index (DLQI) oraz wizualną analogową skalę świądu/numeryczną skalę oceny (VAS/NRS).
Na początku 120 pacjentów (mediana wieku 39 lat; 57,5 proc. mężczyzn) rozpoczęło leczenie dupilumabem (n = 91), metotreksatem (n = 26) lub cyklosporyną (n = 3). Chociaż prawie połowa nie miała depresji na początku badania, łagodna depresja występowała u 29,2 proc., z umiarkowaną i ciężką depresją odpowiednio u 20 proc. i 4,2 proc.
Wśród 59 pacjentów monitorowanych przez 6 miesięcy (48 na dupilumabie, 10 na metotreksacie, jeden na cyklosporynie) dziewięć objawów depresji w MADRS-S uległo znacznej poprawie, przy czym najbardziej poprawił się okres snu (z mediany 3 punktów do mediany 1 punktu). Podobnie poprawiły się ogólne wyniki MADRS-S (z mediany 14 punktów do mediany 5) oraz wyniki EASI (z mediany 20,5 do 2), wyniki POEM (z mediany 22 do 6), DLQI (z mediany 15 do 3) i świądu (z mediany 7,1 do 1,8).
Analiza wykazała również silną korelację między wynikiem MADRS-S a wszystkimi wynikami drugorzędowymi. Wszystkie te pozytywne zmiany pozostały widoczne u 36 pacjentów w trakcie 12-miesięcznej obserwacji.
– Mediana redukcji MADRS-S nie zmieniła się, gdy wykluczyliśmy ośmiu pacjentów, którzy przyjmowali leki przeciwdepresyjne w okresie badania, więc tych wyników nie można wytłumaczyć lekami psychiatrycznymi – zauważyła Ivert, dodając, że u trzech pacjentów z poważnymi myślami samobójczymi na początku badania poprawiło się MADRS-S – do mniej niż 2 punktów.
Porównując pacjentów leczonych dupilumabem z leczonymi metotreksatem, wykazano, że chociaż wyjściowa mediana wyników MADRS-S nie różniła się istotnie między nimi, nastąpiła znacząca 6-miesięczna redukcja w grupie z dupilumabem, ale nie w grupie z metotreksatem. Jak więc wynika z badań, najlepsze wyniki osiąga się przy leczeniu dupilumabem, zaś grupa leczona cyklosporyną była zbyt mała, by uzyskać wiarygodne wyniki.
Opracowanie: Marek Meissner
