Miejscowe stosowanie kortykosteroidów zapobiega nawrotom vSCC, dVIN?
Nieleczone twardziny porostu sromu mogą zwiększyć ryzyko vSCC i dVIN aż o 7%, zauważa dr Chin i jej koledzy na łamach JAMA Dermatology. Naukowcy zauważają, że supresyjne leczenie kortykosteroidami może obniżyć to ryzyko.
Według naukowców z Australii, miejscowe stosowanie kortykosteroidów wiąże się ze zmniejszonym odsetkiem nawrotów płaskonabłonkowego nowotworu sromu (vSCC) i zróżnicowanego nowotworu śródnabłonkowego sromu (dVIN) u kobiet ze stwardnieniem porostowym sromu.
„Miejscowe kortykosteroidy nie są rutynowo stosowane po chirurgicznym leczeniu złośliwych lub przednowotworowych zmian związanych z liszajem twardzinowym sromu” – komentuje dr Simone Chin z University of New South Wales w Darlington.
„Chociaż potrzebne są dalsze badania, a stosowanie miejscowych kortykosteroidów jest bezpieczne i niedrogie, mamy nadzieję, że wyniki te skłonią klinicystów do rozważenia rutynowego stosowania miejscowych kortykosteroidów w leczeniu twardzin porostowych sromu”, czytamy dalej.
Badanie dotyczyło grupy 2410 pacjentów z porostem twardzinowym sromu. Wszyscy pacjenci zostali poddani leczeniu miejscowymi kortykosteroidami po pierwotnym wycięciu vSCC lub dVIN. Wśród stosowanych środków były dipropionian betametazonu, hydrokortyzon i desonid. Naukowcy zidentyfikowali 25 pacjentów, którzy mieli wcześniej vSCC i/lub dVIN. Jednak 10 pacjentów z dVIN związanym z wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) lub vSCC związanym z HPV zostało wykluczonych z analizy. Spośród 11 pozostałych pacjentów ośmiu pozostało wolnych od nawrotów po średnim okresie obserwacji wynoszącym 10,5 roku. Dwóch miało nawrót vSCC, a pozostały pacjent miał nawrót dVIN. U pacjentów, którzy stosowali miejscowe leczenie kortykosteroidami, odsetek nawrotów vSCC lub VIN wynosił 27% w porównaniu ze zgłoszonymi pięcioletnimi wskaźnikami nawrotów na poziomie 44% do 47%.
Naukowcy podkreślają, że ich badanie jest retrospektywnym przeglądem jednego ośrodka z małą liczebnością próby i bez grupy kontrolnej.
„Miejscowe kortykosteroidy nie są rutynowo stosowane po chirurgicznym leczeniu złośliwych lub przednowotworowych zmian związanych z liszajem twardzinowym sromu” – komentuje dr Simone Chin z University of New South Wales w Darlington.
„Chociaż potrzebne są dalsze badania, a stosowanie miejscowych kortykosteroidów jest bezpieczne i niedrogie, mamy nadzieję, że wyniki te skłonią klinicystów do rozważenia rutynowego stosowania miejscowych kortykosteroidów w leczeniu twardzin porostowych sromu”, czytamy dalej.
Badanie dotyczyło grupy 2410 pacjentów z porostem twardzinowym sromu. Wszyscy pacjenci zostali poddani leczeniu miejscowymi kortykosteroidami po pierwotnym wycięciu vSCC lub dVIN. Wśród stosowanych środków były dipropionian betametazonu, hydrokortyzon i desonid. Naukowcy zidentyfikowali 25 pacjentów, którzy mieli wcześniej vSCC i/lub dVIN. Jednak 10 pacjentów z dVIN związanym z wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) lub vSCC związanym z HPV zostało wykluczonych z analizy. Spośród 11 pozostałych pacjentów ośmiu pozostało wolnych od nawrotów po średnim okresie obserwacji wynoszącym 10,5 roku. Dwóch miało nawrót vSCC, a pozostały pacjent miał nawrót dVIN. U pacjentów, którzy stosowali miejscowe leczenie kortykosteroidami, odsetek nawrotów vSCC lub VIN wynosił 27% w porównaniu ze zgłoszonymi pięcioletnimi wskaźnikami nawrotów na poziomie 44% do 47%.
Naukowcy podkreślają, że ich badanie jest retrospektywnym przeglądem jednego ośrodka z małą liczebnością próby i bez grupy kontrolnej.
