Minoksidil w leczeniu łysienia plackowatego: przegląd systematyczny z metaanalizą

Łysienie plackowate to choroba o podłoży zapalnym, która powoduje utratę włosów w różnych obszarach ciała. Łysienie plackowate obejmuje nawet 0,2% światowej populacji. Na łamach Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology opublikowano przegląd systematyczny z metaanalizą podejmujący efekt zastosowania minoksydylu w grupie osób z łysieniem plackowatym.

Analizą objęto m.in. 5 badań klinicznych opisujących wykorzystanie minoksydylu w grupie pacjentów z łysieniem plackowatym, w tym trzy badające efekt dawki 5% oraz dwa – 3%. Pierwotnymi punktami końcowymi było osiągnięcie odnowy owłosienia w miejscu stosowania o 50% i więcej włosów oraz ocena występowania poważnych działań niepożądanych.

Zastosowanie mikoksydylu w dawce 3% nie wiązało się z istotną poprawą (ryzyko względne [ang. relative risk, RR] = 4,73; 95% przedział ufności [ang. confidence interval]: 0,86-25,86] w porównaniu z placebo, a zastosowanie dawki 5% wiązało się z istotną poprawą owłosienia (RR = 8,37; 95% CI: 3,16-22,14). Nie odnotowano występowania poważnych działań niepożądanych w analizowanych pracach.

Metaanaliza wykazała przewagę minoksydylu w dawce 5% nad placebo. Jednakże analizowane badania były przeprowadzane na nielicznych grupach (w żadnym nie zbadano więcej niż n = 50 uczestników). Stąd dowody na skuteczność minoksydylu w leczeniu łysienia plackowatego są umiarkowane. Ponadto badacze zwracają uwagę, że brakuje badań, które oceniałyby wpływ środka w okresie dłuższym niż pół roku.