123RF
Ocena skuteczności rifaksyminy w eradykacji SIBO
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 07.04.2022
Źródło: Advances in Dermatology and Allergology/Postępy Dermatologii i Alergologii https://www.termedia.pl/Gut-microbiome-in-systemic-sclerosis-a-potential-r-ntherapeutic-target,7,42603,1,1.html
| Tagi: | SIBO, twardzina układowa, mikrobiota, rifaksymina |
Rifaksymina okazała się skuteczną i dobrze tolerowaną terapią, szeroko akceptowaną przez pacjentów z twardziną układową.
Wyeliminowanie zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (small intestinal bacterial overgrowth – SIBO) powoduje zmniejszenie dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego u chorych na twardzinę układową i może znacząco poprawić jakość życia oraz zmniejszyć ryzyko potencjalnych powikłań długotrwałej choroby. U chorych na twardzinę układową należy rozważyć wykonanie wodorowego testu oddechowego w kierunku SIBO nawet u pacjentów bez nasilonych objawów ze strony przewodu pokarmowego, aby uniknąć opóźnienia rozpoznania i leczenia.
Twardzina układowa jest autoimmunologiczną przewlekłą chorobą tkanki łącznej, charakteryzującą się waskulopatią, postępującym stanem zapalnym oraz zwłóknieniem skóry i narządów wewnętrznych. Około 90 proc. pacjentów z twardziną wykazuje zróżnicowane nasilenie włóknienia w przewodzie pokarmowym. Zajęcie jelita cienkiego w twardzinie szacuje się na 23–88 proc. Zaburzenia motoryki, niedrożność jelit i częste przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej u pacjentów z twardziną nasilają możliwość kolonizacji bakteryjnej i rozwoju zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego. W przebiegu choroby mogą wystąpić takie objawy jak wzdęcie, oddawanie gazów, biegunka, w tym biegunka tłuszczowa, objawy niedoboru witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, niedokrwistość złośliwa, niedożywienie, objawy hipoproteinemii oraz zaburzenia ogólnoustrojowe.
Lekarze z Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie przeprowadzili prospektywne badanie, którego celem była ocena częstości występowania i charakterystyki SIBO u pacjentów z twardziną układową oraz ocena odsetka eradykacji SIBO za pomocą rifaksyminy.
Do badania włączono 40 pacjentów z rozpoznaniem twardziny układowej i 39 osób zdrowych. Grupa badana składała się z 39 kobiet i jednego mężczyzny, mediana wieku pacjentów wynosiła 62 lata. SIBO zdiagnozowano za pomocą wodorowego testu oddechowego z laktulozą. Wszystkim pacjentom, u których zdiagnozowano SIBO, podawano rifaksyminę 400 mg trzy razy dziennie przez okres 10 kolejnych dni. Miesiąc po terapii pacjenci zostali poddani ponownemu testowi oddechowemu w celu określenia eradykacji SIBO. Pacjenci byli również badani pod kątem objawów żołądkowo-jelitowych.
W grupie badanej u 19 (47,5 proc.) pacjentów zdiagnozowano SIBO, podczas gdy w grupie kontrolnej SIBO zdiagnozowano jedynie w pięciu przypadkach (12,8 proc.; p = 0,0008). Wszystkie objawy żołądkowo-jelitowe występowały częściej w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną w zakresie bólu brzucha lub dyskomfortu (85 proc. vs 48,7 proc., p = 0,0014) i ogólnej choroby (90 proc. vs 41 proc., p <0,0001).
Wszystkie dolegliwości żołądkowo-jelitowe pacjentów były obserwowane rzadziej podczas drugiej oceny po leczeniu SIBO w porównaniu z pierwszym pomiarem przed terapią, w przypadku zaparć wynik był istotny statystycznie (57,1 proc. vs 87,5 proc., p = 0,0412). Biegunka, wzdęcia, tkliwość brzucha, parcie na stolec i refluks występowały częściej u pacjentów z twardziną z rozpoznaniem SIBO. Istotnie wyższe wartości albumin obserwowano u pacjentów z twardziną z rozpoznaniem SIBO w porównaniu z pacjentami z twardziną bez rozpoznania SIBO (mediany: 58,5 vs 52,3; p = 0,0233).
Terapia SIBO rifaksyminą była dobrze tolerowana przez wszystkich pacjentów z twardziną. Spośród 19 pacjentów z twardziną z rozpoznaniem SIBO 15 pacjentów zgłosiło się na kontrolne badanie testem oddechowym. Czterech pacjentów zostało utraconych z obserwacji z powodu choroby lub wycofania chęci udziału w badaniu. W ostatecznych wynikach dotyczących eradykacji SIBO nie uwzględniono osób zdrowych z grupy kontrolnej, u których zdiagnozowano SIBO, ponieważ priorytetem badań była ocena eradykacji SIBO w przebiegu twardziny. Ponadto w grupie kontrolnej SIBO zdiagnozowano tylko w pięciu przypadkach, które nie stanowiły grupy reprezentatywnej. Eradykację SIBO osiągnięto u 73,3 proc. pacjentów. Zaobserwowano istotny spadek nasilenia zaparć po eradykacji SIBO (0,87 vs 0,25, p = 0,0147).
Do tej pory jedynie w dwóch badaniach oceniano skuteczność rifaksyminy w eradykacji SIBO u chorych na twardzinę układową. Parodi i wsp. zastosowali ten sam schemat leczenia jak ten w polskim badaniu i zaobserwowali identyczny odsetek eradykacji wynoszący 73,3 proc.
U chorych na twardzinę układową należy więc rozważyć wykonanie wodorowego testu oddechowego w kierunku SIBO nawet u pacjentów bez nasilonych objawów ze strony przewodu pokarmowego, aby uniknąć opóźnienia rozpoznania i leczenia.
Rifaksymina okazała się skuteczną i dobrze tolerowaną terapią, szeroko akceptowaną przez pacjentów. Wyeliminowanie SIBO powoduje zmniejszenie dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego u chorych na twardzinę układową i może znacząco poprawić jakość życia oraz zmniejszyć ryzyko potencjalnych powikłań długotrwałej choroby.
Twardzina układowa jest autoimmunologiczną przewlekłą chorobą tkanki łącznej, charakteryzującą się waskulopatią, postępującym stanem zapalnym oraz zwłóknieniem skóry i narządów wewnętrznych. Około 90 proc. pacjentów z twardziną wykazuje zróżnicowane nasilenie włóknienia w przewodzie pokarmowym. Zajęcie jelita cienkiego w twardzinie szacuje się na 23–88 proc. Zaburzenia motoryki, niedrożność jelit i częste przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej u pacjentów z twardziną nasilają możliwość kolonizacji bakteryjnej i rozwoju zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego. W przebiegu choroby mogą wystąpić takie objawy jak wzdęcie, oddawanie gazów, biegunka, w tym biegunka tłuszczowa, objawy niedoboru witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, niedokrwistość złośliwa, niedożywienie, objawy hipoproteinemii oraz zaburzenia ogólnoustrojowe.
Lekarze z Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie przeprowadzili prospektywne badanie, którego celem była ocena częstości występowania i charakterystyki SIBO u pacjentów z twardziną układową oraz ocena odsetka eradykacji SIBO za pomocą rifaksyminy.
Do badania włączono 40 pacjentów z rozpoznaniem twardziny układowej i 39 osób zdrowych. Grupa badana składała się z 39 kobiet i jednego mężczyzny, mediana wieku pacjentów wynosiła 62 lata. SIBO zdiagnozowano za pomocą wodorowego testu oddechowego z laktulozą. Wszystkim pacjentom, u których zdiagnozowano SIBO, podawano rifaksyminę 400 mg trzy razy dziennie przez okres 10 kolejnych dni. Miesiąc po terapii pacjenci zostali poddani ponownemu testowi oddechowemu w celu określenia eradykacji SIBO. Pacjenci byli również badani pod kątem objawów żołądkowo-jelitowych.
W grupie badanej u 19 (47,5 proc.) pacjentów zdiagnozowano SIBO, podczas gdy w grupie kontrolnej SIBO zdiagnozowano jedynie w pięciu przypadkach (12,8 proc.; p = 0,0008). Wszystkie objawy żołądkowo-jelitowe występowały częściej w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną w zakresie bólu brzucha lub dyskomfortu (85 proc. vs 48,7 proc., p = 0,0014) i ogólnej choroby (90 proc. vs 41 proc., p <0,0001).
Wszystkie dolegliwości żołądkowo-jelitowe pacjentów były obserwowane rzadziej podczas drugiej oceny po leczeniu SIBO w porównaniu z pierwszym pomiarem przed terapią, w przypadku zaparć wynik był istotny statystycznie (57,1 proc. vs 87,5 proc., p = 0,0412). Biegunka, wzdęcia, tkliwość brzucha, parcie na stolec i refluks występowały częściej u pacjentów z twardziną z rozpoznaniem SIBO. Istotnie wyższe wartości albumin obserwowano u pacjentów z twardziną z rozpoznaniem SIBO w porównaniu z pacjentami z twardziną bez rozpoznania SIBO (mediany: 58,5 vs 52,3; p = 0,0233).
Terapia SIBO rifaksyminą była dobrze tolerowana przez wszystkich pacjentów z twardziną. Spośród 19 pacjentów z twardziną z rozpoznaniem SIBO 15 pacjentów zgłosiło się na kontrolne badanie testem oddechowym. Czterech pacjentów zostało utraconych z obserwacji z powodu choroby lub wycofania chęci udziału w badaniu. W ostatecznych wynikach dotyczących eradykacji SIBO nie uwzględniono osób zdrowych z grupy kontrolnej, u których zdiagnozowano SIBO, ponieważ priorytetem badań była ocena eradykacji SIBO w przebiegu twardziny. Ponadto w grupie kontrolnej SIBO zdiagnozowano tylko w pięciu przypadkach, które nie stanowiły grupy reprezentatywnej. Eradykację SIBO osiągnięto u 73,3 proc. pacjentów. Zaobserwowano istotny spadek nasilenia zaparć po eradykacji SIBO (0,87 vs 0,25, p = 0,0147).
Do tej pory jedynie w dwóch badaniach oceniano skuteczność rifaksyminy w eradykacji SIBO u chorych na twardzinę układową. Parodi i wsp. zastosowali ten sam schemat leczenia jak ten w polskim badaniu i zaobserwowali identyczny odsetek eradykacji wynoszący 73,3 proc.
U chorych na twardzinę układową należy więc rozważyć wykonanie wodorowego testu oddechowego w kierunku SIBO nawet u pacjentów bez nasilonych objawów ze strony przewodu pokarmowego, aby uniknąć opóźnienia rozpoznania i leczenia.
Rifaksymina okazała się skuteczną i dobrze tolerowaną terapią, szeroko akceptowaną przez pacjentów. Wyeliminowanie SIBO powoduje zmniejszenie dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego u chorych na twardzinę układową i może znacząco poprawić jakość życia oraz zmniejszyć ryzyko potencjalnych powikłań długotrwałej choroby.
