Rekomendacja z uzasadnieniem
Autor: Jacek Szczęsny
Data: 14.08.2013
Profesor Andrzej Kaszuba w piśmie do Ministerstwa Zdrowia rekomenduje objęcie refundacją Disulone. Jak bowiem zauważa konsultant krajowy, podstawą leczenia ogólnego w piodermii zgorzelinowej są kortykosteroidy stosowane w dużych dawkach.
W piśmie do zastępca dyrektora Departamentu Polityki Lekowej i Farmacji Ministerstwa Zdrowia, prof. Andrzej Kaszuba pisze:
informuję, że uważam za zasadne aby produkt leczniczy Disulone (Dapsonum) tabletki á 100 mg został objęty refundacją przez Ministra Zdrowia w leczeniu piodermii zgorzelinowej dla indywidualnego pacjenta.
Podstawą leczenia ogólnego w piodermii zgorzelinowej są kortykosteroidy stosowane w dużych dawkach. Po uzyskaniu remisji dawkę leku obniżamy do podtrzymującej. Zwykle podawany jest prednizolon doustnie 40–120 mg dziennie. W niektórych przypadkach przed rozpoczęciem steroidoterapii doustnej stosuje się terapię pulsową steroidami dożylnie (deksametazon 2–5 mg/kg masy ciałą, metylprednizolon w dawce 10–20 mg/kg masy ciała dziennie przez 1–5 dni). Jednak mimo zachęcających wyników metoda ta powinna być zarezerwowana dla pacjentów z szybko postępującą, oporną na leczenie chorobą, ze względu na możliwe działania uboczne. Do klasycznych preparatów należą też sulfony, głównie dapson w dawce 50–200 mg dziennie lub sulfasalazyna w dawce 1–6 g dziennie, jako leki działające synergistycznie ze steroidami i pozwalające na redukcję ich dawek. Spośród środków immunosupresyjnych najważniejszą rolę odgrywa cyklosporyna. Jest ona stosowana w monoterapii lub w połączeniu ze steroidami. Dawka ok. 5–6 mg/kg masy ciała pozwala zwykle kontrolować objawy choroby. Poprawę kliniczną obserwuje się już po kilku tygodniach stosowania leku. Spośród innych leków immunosupresyjnych zastosowanie mają także azatiopryna, cyklofosfamid, kolchicyna, merkaptopuryna, daunorubicyna i chlorambucyl. Antybiotyki (tetracyklina, rifampicyna, wankomycyna) są stosowane głównie wspomagająco, ze względu na swoje działanie przeciwzapalne. Nie poleca się chirurgicznego oczyszczania rany, jak również stosowania przeszczepów własnej skóry pacjenta ze względu na możliwy odczyn patergiczny. Istnieją natomiast doniesienia na temat skutecznego leczenia przeszczepem allogenicznym. Ważne jest również zapobieganie i leczenie wtórnych zakażeń bakteryjnych. Postępowanie takie jest dość skuteczne tylko w przypadkach o łagodnym przebiegu.
Piśmiennictwo:
1. Alina Jankowska-Konsur, Joanna Maj, Eugeniusz Baran, Piodermia zgorzelinowa: analiza kliniczna 22 przypadków obserwowanych w Klinice Dermatologii Akademii Medycznej we Wrocławiu w latach 2000–2004, Post Dermatol Alergol 2006; XXIII, 1: 12–16
2. Crowson AN, Nuovo G, Ferri C, et al. The dermatopathologic manifestations of hepatitis C infection: a clinical, histological, and molecular assessment of 35 cases. Hum Pathol 2003; 34: 573-9.
3. Ramesh MB. Management of pyoderma gangrenosum – an update. Indian Dermatol Venerol Leprol 2004; 70: 329-35.
4. Kołodziej T, Maj J, Wąsik F. Cyklosporyna A w leczeniu piodermii zgorzelinowej. Opis dwóch przypadków. Post Dermatol 1997; 14: 89-92.
5. Zonana-Nacach A, Jimenez-Balderas FJ, Martinez-Osuna P, et al. Intravenous cyclophosphamide pulses in the treatment of pyoderma gangrenosum associated with rheumatoid arthritis: Report of 2 cases and review of the literature. J Rheumatol 1994; 21: 1352-6.
informuję, że uważam za zasadne aby produkt leczniczy Disulone (Dapsonum) tabletki á 100 mg został objęty refundacją przez Ministra Zdrowia w leczeniu piodermii zgorzelinowej dla indywidualnego pacjenta.
Podstawą leczenia ogólnego w piodermii zgorzelinowej są kortykosteroidy stosowane w dużych dawkach. Po uzyskaniu remisji dawkę leku obniżamy do podtrzymującej. Zwykle podawany jest prednizolon doustnie 40–120 mg dziennie. W niektórych przypadkach przed rozpoczęciem steroidoterapii doustnej stosuje się terapię pulsową steroidami dożylnie (deksametazon 2–5 mg/kg masy ciałą, metylprednizolon w dawce 10–20 mg/kg masy ciała dziennie przez 1–5 dni). Jednak mimo zachęcających wyników metoda ta powinna być zarezerwowana dla pacjentów z szybko postępującą, oporną na leczenie chorobą, ze względu na możliwe działania uboczne. Do klasycznych preparatów należą też sulfony, głównie dapson w dawce 50–200 mg dziennie lub sulfasalazyna w dawce 1–6 g dziennie, jako leki działające synergistycznie ze steroidami i pozwalające na redukcję ich dawek. Spośród środków immunosupresyjnych najważniejszą rolę odgrywa cyklosporyna. Jest ona stosowana w monoterapii lub w połączeniu ze steroidami. Dawka ok. 5–6 mg/kg masy ciała pozwala zwykle kontrolować objawy choroby. Poprawę kliniczną obserwuje się już po kilku tygodniach stosowania leku. Spośród innych leków immunosupresyjnych zastosowanie mają także azatiopryna, cyklofosfamid, kolchicyna, merkaptopuryna, daunorubicyna i chlorambucyl. Antybiotyki (tetracyklina, rifampicyna, wankomycyna) są stosowane głównie wspomagająco, ze względu na swoje działanie przeciwzapalne. Nie poleca się chirurgicznego oczyszczania rany, jak również stosowania przeszczepów własnej skóry pacjenta ze względu na możliwy odczyn patergiczny. Istnieją natomiast doniesienia na temat skutecznego leczenia przeszczepem allogenicznym. Ważne jest również zapobieganie i leczenie wtórnych zakażeń bakteryjnych. Postępowanie takie jest dość skuteczne tylko w przypadkach o łagodnym przebiegu.
Piśmiennictwo:
1. Alina Jankowska-Konsur, Joanna Maj, Eugeniusz Baran, Piodermia zgorzelinowa: analiza kliniczna 22 przypadków obserwowanych w Klinice Dermatologii Akademii Medycznej we Wrocławiu w latach 2000–2004, Post Dermatol Alergol 2006; XXIII, 1: 12–16
2. Crowson AN, Nuovo G, Ferri C, et al. The dermatopathologic manifestations of hepatitis C infection: a clinical, histological, and molecular assessment of 35 cases. Hum Pathol 2003; 34: 573-9.
3. Ramesh MB. Management of pyoderma gangrenosum – an update. Indian Dermatol Venerol Leprol 2004; 70: 329-35.
4. Kołodziej T, Maj J, Wąsik F. Cyklosporyna A w leczeniu piodermii zgorzelinowej. Opis dwóch przypadków. Post Dermatol 1997; 14: 89-92.
5. Zonana-Nacach A, Jimenez-Balderas FJ, Martinez-Osuna P, et al. Intravenous cyclophosphamide pulses in the treatment of pyoderma gangrenosum associated with rheumatoid arthritis: Report of 2 cases and review of the literature. J Rheumatol 1994; 21: 1352-6.
