123RF
Spironolakton skuteczny u kobiet z ropnym zapaleniem apokrynowych gruczołów potowych
Dobrze znany i łatwo dostępny (chciałoby się rzec „stary, dobry”) spironolakton jest skuteczną i bezpieczną opcją terapeutyczną dla kobiet z ropnym zapaleniem apokrynowych gruczołów potowych, o czym przekonywano podczas kongresu California Society of Dermatology & Dermatologic Surgery.
Na łamach niniejszego serwisu niejednokrotnie wspominaliśmy, jak słabo znana jest powyższa choroba, co prowadzi do dramatycznie długiego czasu do postawienia rozpoznania wynoszącego średnio 7 lat.
Uważa się, że w patogenezie choroby istotną rolę odgrywa dysregulacja hormonalna, na co wskazuje m.in. typowy początek objawów w okresie dojrzewania i wahania aktywności choroby podczas miesiączki i ciąży. Spironolakton, środek antyandrogenny, wprawdzie stosuje się niekiedy w leczeniu ropnego zapalenia apokrynowych gruczołów potowych u kobiet, jednakże istnieje niedostatek danych na temat jego skuteczności i tego, czy pewne cechy pacjenta mogą wpływać na odpowiedź na leczenie.
Zespół badaczy z University of Southern California dokonał retrospektywnego przeglądu dokumentacji medycznej 53 dorosłych kobiet (średni wiek 31 lat), które leczono w klinice między 2015 a 2021 rokiem; zebrano dane dotyczące demografii, chorób współistniejących, stosowanych leków (najczęściej antybiotyki, doustne środki antykoncepcyjne) i odpowiedzi na leczenie po 6 miesiącach i 3 latach; trzema najczęstszymi chorobami współistniejącymi były trądzik, otyłość i niedokrwistość. Dodatkowo u 56,6 proc. kobiet wystąpiły okołomiesiączkowe zaostrzenia choroby, a u 37,7 proc. nieregularne cykle miesiączkowe.
Średnia dawka spironolaktonu wynosiła 104 mg na dobę. Aż u 84,1 proc. pacjentek zaobserwowano istotną poprawę po 3 miesiącach od rozpoczęcia leczenia, natomiast u 81,8 proc. po 6 miesiącach. Naukowcy wykazali również, że u ponad połowy badanych udokumentowano okołomiesiączkowe zaostrzenia choroby; u kolejnych 7,5 proc. w trakcie hospitalizacji rozpoznano dodatkowo zespół policystycznych jajników (PCOS). Nie znaleziono jednak dowodów, by istniała statystycznie istotna różnica w odpowiedzi na spironolakton na podstawie obecności powyższych współzależności.
Konieczne są większe badania prospektywne w celu określenia optymalnego dawkowania, a także czynników predykcyjnych odpowiedzi na leczenie. Niemniej, z uwagi na bardzo ograniczoną liczbę dowodów na skuteczność poszczególnych metod leczenia, dane płynące z badania są cenne dla tej cierpiącej grupy pacjentów.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Uważa się, że w patogenezie choroby istotną rolę odgrywa dysregulacja hormonalna, na co wskazuje m.in. typowy początek objawów w okresie dojrzewania i wahania aktywności choroby podczas miesiączki i ciąży. Spironolakton, środek antyandrogenny, wprawdzie stosuje się niekiedy w leczeniu ropnego zapalenia apokrynowych gruczołów potowych u kobiet, jednakże istnieje niedostatek danych na temat jego skuteczności i tego, czy pewne cechy pacjenta mogą wpływać na odpowiedź na leczenie.
Zespół badaczy z University of Southern California dokonał retrospektywnego przeglądu dokumentacji medycznej 53 dorosłych kobiet (średni wiek 31 lat), które leczono w klinice między 2015 a 2021 rokiem; zebrano dane dotyczące demografii, chorób współistniejących, stosowanych leków (najczęściej antybiotyki, doustne środki antykoncepcyjne) i odpowiedzi na leczenie po 6 miesiącach i 3 latach; trzema najczęstszymi chorobami współistniejącymi były trądzik, otyłość i niedokrwistość. Dodatkowo u 56,6 proc. kobiet wystąpiły okołomiesiączkowe zaostrzenia choroby, a u 37,7 proc. nieregularne cykle miesiączkowe.
Średnia dawka spironolaktonu wynosiła 104 mg na dobę. Aż u 84,1 proc. pacjentek zaobserwowano istotną poprawę po 3 miesiącach od rozpoczęcia leczenia, natomiast u 81,8 proc. po 6 miesiącach. Naukowcy wykazali również, że u ponad połowy badanych udokumentowano okołomiesiączkowe zaostrzenia choroby; u kolejnych 7,5 proc. w trakcie hospitalizacji rozpoznano dodatkowo zespół policystycznych jajników (PCOS). Nie znaleziono jednak dowodów, by istniała statystycznie istotna różnica w odpowiedzi na spironolakton na podstawie obecności powyższych współzależności.
Konieczne są większe badania prospektywne w celu określenia optymalnego dawkowania, a także czynników predykcyjnych odpowiedzi na leczenie. Niemniej, z uwagi na bardzo ograniczoną liczbę dowodów na skuteczność poszczególnych metod leczenia, dane płynące z badania są cenne dla tej cierpiącej grupy pacjentów.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
