Stosowanie worykonazolu, a ryzyko nowotworów skóry u pacjentów po przeszczepie płuc

W dotychczasowych niewielkich badaniach obserwacyjnych worykonazol zwiększał ryzyko raka płaskonabłonkowego skóry. Na łamach JAMA Dermatology ukazała się praca w której oceniano wpływ worykonazolu oraz innych leków przeciwgrzybiczych na ryzyko nowotworów skóry niebędących czerniakiem w grupie pacjentów po przeszczepie płuc.

Badaniem objęto w sumie 9599 biorców płuc ze Stanów Zjednoczonych. Spośród analizowanych leków uwzględniono worykonazol, itrakonazol, posakonazol i inne. Mediana wieku wynosiła 59 lat, a 60% grupy w stanowili mężczyźni w większości palacze. W porównaniu z biorcami płuc u których nie stosowano worykonazolu, ci u których zastosowano worykonazol od 1 do 3 miesięcy mieli zwiększone ryzyko raka płaskonabłonkowego skóry (HR=1,09; 95% CI: 0,90-1,31); podobnie jak ci pacjenci u których stosowano lek od 4 do 7 miesięcy (HR 1,42; 95% CI: 1,16-1,73) oraz u których stosowano od 8 do 15 miesięcy (HR 2,04; 95% CI: 1,67-2,50), a największy ci którzy byli leczeni ponad 15 miesięcy (HR=3,05; 95% CI: 2,37-3,91). Zastosowanie itrakonazolu również było związane ze zwiększonym ryzykiem raka płaskonabłonkowego skóry (HR=1,20; 95% CI: 1,00-1,45). W przypadku raka podstawnokomórkowego, podobny związek zaobserwowano w przypadku itrakonazolu (HR=1,74; 95% CI: 1,27-2,37) oraz posakonazolu (HR=1,55; 95% CI: 1,00-2,41) natomiast nie w przypadku worykonazolu.

Zastosowanie worikonazolu było związane ze zwiększonym ryzykiem raka płaskonabłonkowego skóry u pacjentów po przeszczepie płuc. Powstaje pytanie czy można osiągnąć skuteczne leczenie przeciwgrzybicze w tej grupie pacjentów oraz zmniejszenie ryzyka nowotworów skóry wybierając inną substancję aktywną.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny