Trądzik: wysokie dawki izotretynoiny zmniejszają ryzyko nawrotów
Autor: Andrzej Kordas
Data: 28.11.2013
Źródło: High-Dose Isotretinoin Treatment and the Rate of Retrial, Relapse, and Adverse Effects in Patients With Acne Vulgaris. Blasiak CR,Stamey ChR et al. JAMA Dermatol. Published online October 30, 2013. doi:10.1001/jamadermatol.2013.6746
Pacjenci z trądzikiem pospolitym leczeni wysokimi dawkami izotretynoiny mają niższe ryzyko nawrotów trądziku a dodatkowo nie występuje u nich zwiększone ryzyko efektów ubocznych. Takie wnioski płyną z badania, którego wyniki opublikowano w JAMA Dermatology.
Naukowcy z University of North Carolina podkreślają, że osoby, które otrzymywały skumulowaną dawkę 220 mg/kg m.c. znacznie rzadziej wymagały powtórzenia terapii izotretynoiną.
Badanie było prowadzone od sierpnia 2008 do sierpnia 2010 i uczestniczyło w nim 116 pacjentów z opornym na inne leczenie trądzikiem. Spośród nich, 116 brało udział w rocznym okresie follow-up. Średni wiek wynosił 19,3 roku, 51,9% było kobietami. Pacjenci zostali podzieleni na 2 grupy: osoby przyjmujące skumulowaną dawkę mniejszą lub większą niż 220 mg/kg; o dawce decydował lekarz. Po rocznym okresie follow-up, 97,4% pacjentów deklarowało, że trądzik zmniejszył się. Nawrotowość trądziku w grupie otrzymującej mniejsze dawki leku wynosiła 47,4%, podczas gdy w grupie przyjmującej większe dawki izotretynoiny było to 26,9%. U prawie wszystkich uczestników badania wystąpiło zapalenie czerwieni warg oraz suchość skóry. W grupie przyjmującej wyższe dawki częściej występowała wysypka (53.8% vs 31.6%; P = .02), było to jednak jedyne działanie niepożądane, którego częstość występowania była wyższa.
Podsumowując, rezultaty badania sugerują, że stosowanie izotretynoiny w wyższych dawkach jest działaniem skutecznym i bezpiecznym. Warto jednak zauważyć, że trudno jest porównywać wyniki różnych badań ze względu na brak standaryzacji metod oznaczania ciężkości trądziku i kryteriów oceny jego ustępowania.
Badanie było prowadzone od sierpnia 2008 do sierpnia 2010 i uczestniczyło w nim 116 pacjentów z opornym na inne leczenie trądzikiem. Spośród nich, 116 brało udział w rocznym okresie follow-up. Średni wiek wynosił 19,3 roku, 51,9% było kobietami. Pacjenci zostali podzieleni na 2 grupy: osoby przyjmujące skumulowaną dawkę mniejszą lub większą niż 220 mg/kg; o dawce decydował lekarz. Po rocznym okresie follow-up, 97,4% pacjentów deklarowało, że trądzik zmniejszył się. Nawrotowość trądziku w grupie otrzymującej mniejsze dawki leku wynosiła 47,4%, podczas gdy w grupie przyjmującej większe dawki izotretynoiny było to 26,9%. U prawie wszystkich uczestników badania wystąpiło zapalenie czerwieni warg oraz suchość skóry. W grupie przyjmującej wyższe dawki częściej występowała wysypka (53.8% vs 31.6%; P = .02), było to jednak jedyne działanie niepożądane, którego częstość występowania była wyższa.
Podsumowując, rezultaty badania sugerują, że stosowanie izotretynoiny w wyższych dawkach jest działaniem skutecznym i bezpiecznym. Warto jednak zauważyć, że trudno jest porównywać wyniki różnych badań ze względu na brak standaryzacji metod oznaczania ciężkości trądziku i kryteriów oceny jego ustępowania.
