Udział czynników genetycznych i środowiskowych w patogenezie trądziku różowatego

Nely Aldrich i wsp. przeprowadzili pierwsze tego rodzaju badanie z udziałem kohorty bliźniąt mające na celu ocenę udziału czynników genetycznych i środowiskowych w rozwoju trądziku różowatego. Wyniki opublikowano na łamach JAMA Dermatology.

Badaniem objęto 233 pary bliźniąt monozygotycznych oraz 42 pary bliźniąt dwuzygotycznych, które uczestniczyły w corocznym festiwalu bliźniąt w Ohio. Wśród wszystkich uczestników badania przeprowadzono wywiad odnośnie czynników ryzyka trądziku różowatego oraz badanie fizykalne wraz z oceną według skali National Rosacea Society grading system (NRS) przez dermatologa.

Wśród bliźniąt monozygotycznych średni wynik w skali NRS wynosił 2.46, natomiast w przypadku bliźniąt dwuzygotycznych – 0.75.

Udział czynników genetycznych w rozwoju trądziku różowatego oszacowano na 46%. Do czynników środowiskowych zwiększających ryzyko zachorowania należały: wiek (r=0.38; P <.001), ekspozycja na promieniowanie UV (r=0.26; P <.001), BMI (r=0.21; P <.001), palenie papierosów (r=0.10; P <.02), spożywanie alkoholu (r=0.11; P=.01), współistnienie chorób układu sercowo – naczyniowego (r=0.17; P <.001), rak skóry w wywiadzie (r=0.19; P <.001).

Podsumowując, badania na bliźniętach pozwalają określić znaczenie czynników genetycznych i środowiskowych w rozwoju wielu chorób. W przypadku trądziku różowatego, wydaje się że czynniki genetyczne odgrywają równie istotną rolę, co czynniki środowiskowe.