W poszukiwaniu idealnego opatrunku

Specjaliści na całym świecie wciąż pracują nad opracowaniem, jak najlepszego opatrunku, pomocnego w gojeniu najtrudniejszych ran skóry. Najnowsze doniesienia naukowe omawiają liofilizowany plaster, w którego skład wchodzą karboksymetylceluloza oraz substancje przeciwbakteryjne.

Ostatnia publikacja naukowców z Uniwersytetu w Kuala Lumpur prezentuje właściwości liofilizowanych plastrów zbudowanych na bazie karboksymetylcelulozy, zawierających dodatkowo antybakteryjne substancje.
Karboksymetylceluloza to półsyntetyczny polimer stosowany w hydrożelowych opatrunkach.

Malezyjscy naukowcy dowiedli, że uwodniona karboksymetylceluloza jest efektywna w unieruchamianiu dużej populacji patogennych bakterii takich jak Pseudomonas aeruginosa i Staphyloccocus. Jednocześnie w strukturę polimeru wbudowano kilka środków o działaniu przeciwbakteryjnym: neomycynę – antybiotyk z grupy aminogliokzydów stosowany w leczeniu infekcji skórnych, błon śluzowych, oparzeń – azotan srebra, który w niskich stężeniach działa bakteriobójczo – sulfacetamid o działaniu bakteriostatycznym zarówno na bakterie gram-dodatnie jak i gram-ujemne. Substancje te stosowane są w leczeniu rozległych i zakażonych ran.

Zaletą plastrów – wykonanych z liofilizowanego proszku – jest to, że po zaaplikowaniu przechodzą w formę żelu. Dzięki porowatości pozwalają na wymianę gazów. Utrzymują też stałe uwalnianie leku w miejscu aplikacji. Zdaniem badaczy, tak opracowane plastry, ułatwiają syntezę kolagenu przyspieszając tym samym gojenie się rany.