Wytyczne leczenia czerniaka Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO)
Autor: Justyna Daniliszyn
Data: 23.09.2020
Źródło: Annals of Ocology
Opracowanie: lek. med. Mikołaj Kamiński
Opracowanie: lek. med. Mikołaj Kamiński
| Tagi: | czerniak, węzły chłonne, zmiany |
Na łamach Annals of Oncology ukazało się niedawno wytyczne leczenia czerniaka według Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO). W tym artykule wymieniamy najważniejsze zalecenia.
Biopsja węzła wartowniczego jest zalecana w każdym przypadku gdy cecha T guza wynosi 2a lub więcej. W przypadku niższych stopni zaawansowania można przedyskutować z pacjentem wykonanie biopsji, zwłaszcza gdy liczba mitoz na milimetr kwadratowy wynosi 3 lub więcej oraz gdy nie można wiarygodnie ustalić grubości nacieku.
Radykalna dyssekcja węzłów chłonnych jest zalecana gdy wykryje się przerzuty do węzłów chłonnych i choroba w stadium III jest możliwa do zoperowania. Zaleca się, aby wykonywać zabieg radykalny niż opierać się na usuwaniu węzłów chłonnych, które klinicznie wykazują obecność przerzutów. W przypadku węzłów chłonnych pachwinowych, jeżeli badanie obrazowe nie wykazują zajęcia węzłów chłonnych w okolicy naczyń biodrowych, sama resekcja węzłów chłonnych pachwinowych może być wystarczające. W przeciwnym razie należy wykonywać dyssekcje zarówno węzłów chłonnych pachwinowych oraz węzłów chłonnych biodrowych. W przypadku zajęcia węzłów chłonnych szyi, resekcja ślinianki przyusznej jest zalecana tylko jeśli istnieją dowody na zajęcie ślinianki przez przerzuty. W III stopniu po limfadenektomii, zaleca się przede wszystkim leczenie adjuwantowe, a radioterapia zasadna jest jedynie w szczególnych wskazaniach.
W przypadku małych, nielicznych i nienawracających przerzutów in-transit można wykonać resekcję z zachowaniem czystych marginesów, jednak bez stosowania szerokiego marginesu bezpieczeństwa. Należy unikać nadmiernych i powtarzalnych resekcji przerzutów in-transit. W przypadku przerzutów satelitarnych/in-transit lub guzów pierwotnych kończyn których nie można zoperować, można zastosować leczenie miejscowe (m.in. 10% roztwór różu Bengalskiego, elektrochemioterapia i inne).
Pacjenci z obecnością mutacji BRAF uzyskują korzyści z leczenia adjuwantowego inhibitorami BRAF/MEK lub inhibitorami punktu kontrolnego PD-1.
Radykalna dyssekcja węzłów chłonnych jest zalecana gdy wykryje się przerzuty do węzłów chłonnych i choroba w stadium III jest możliwa do zoperowania. Zaleca się, aby wykonywać zabieg radykalny niż opierać się na usuwaniu węzłów chłonnych, które klinicznie wykazują obecność przerzutów. W przypadku węzłów chłonnych pachwinowych, jeżeli badanie obrazowe nie wykazują zajęcia węzłów chłonnych w okolicy naczyń biodrowych, sama resekcja węzłów chłonnych pachwinowych może być wystarczające. W przeciwnym razie należy wykonywać dyssekcje zarówno węzłów chłonnych pachwinowych oraz węzłów chłonnych biodrowych. W przypadku zajęcia węzłów chłonnych szyi, resekcja ślinianki przyusznej jest zalecana tylko jeśli istnieją dowody na zajęcie ślinianki przez przerzuty. W III stopniu po limfadenektomii, zaleca się przede wszystkim leczenie adjuwantowe, a radioterapia zasadna jest jedynie w szczególnych wskazaniach.
W przypadku małych, nielicznych i nienawracających przerzutów in-transit można wykonać resekcję z zachowaniem czystych marginesów, jednak bez stosowania szerokiego marginesu bezpieczeństwa. Należy unikać nadmiernych i powtarzalnych resekcji przerzutów in-transit. W przypadku przerzutów satelitarnych/in-transit lub guzów pierwotnych kończyn których nie można zoperować, można zastosować leczenie miejscowe (m.in. 10% roztwór różu Bengalskiego, elektrochemioterapia i inne).
Pacjenci z obecnością mutacji BRAF uzyskują korzyści z leczenia adjuwantowego inhibitorami BRAF/MEK lub inhibitorami punktu kontrolnego PD-1.
