Zakażenie Corynebacterium diphtheriae jako problem dermatologiczny

Błonica jest chorobą wywołaną przez bakterie z rodzaju Corynebacterium. Maczugowce błonicy to tlenowe lub fakultatywnie beztlenowe Gram-dodatnie laseczki, które nie wytwarzają przetrwalników i nie mają zdolności ruchu. Wiele gatunków z rodzaju Corynebacterium to komensale skórne, które mogą występować także jako patogeny oportunistyczne.

Typowym objawem klinicznym zakażenia maczugowcem błonicy są bolesne, niegojące się owrzodzenia pokryte szaro-białawymi błonami rzekomymi. Wyróżnia się błonicę gardła, błonicę skórną oraz błonicę przyranną. Błonica gardła charakteryzuje się złym stanem ogólnym, gorączką, masywnym powiększeniem węzłów chłonnych szyi (tzw. szyją Nerona), silnym bólem gardła, dusznością, problemami z połykaniem. W badaniu jamy ustnej i gardła stwierdza się trudne do usunięcia białawo-szare błony rzekome. Transmisja tej postaci zakażenia odbywa się drogą kropelkową. Skórna postać błonicy cechuje się obecnością bolesnych, niegojących się, przewlekłych owrzodzeń w miejscu inokulacji, często z szarawo-białawymi błonami rzekomymi, podobnymi do tych, które występują w błonicy gardła. W błonicy skórnej stwierdza się również rumień i miejscowy obrzęk skóry. Błonicę skórną można podzielić na postać pierwotną, wywołaną przez heteroinokulację patogenem, i wtórną, która rozwija się w wyniku autoinokulacji w przebiegu wcześniejszej błonicy (np. gardłowej). Błonica przyranna jest z kolei nadkażeniem istniejących wcześniej zmian skórnych i występuje częściej u osób immunoniekompetentnych.

Poniżej opis przypadku zakażenia C. diphtheriae w obrębie skóry:
www.termedia.pl/Zakazenie-Corynebacterium-diphtheriae-jako-problem-dermatologiczny-opis-przypadku-i-przeglad-literatury,56,35852,1,0.html