Związek izotretynoiny i depresji

Historia wcześniejszej choroby depresyjnej zwiększała siedmiokrotnie ryzyko wystąpienia ograniczających leczenie objawów nastroju u pacjentów leczonych izotretynoiną z powodu trądziku donosi lek. med. Sanaa Butt, podczas kongresu Europejskiej Akademii Dermatologii i Wenerologii.

Badacze wykorzystali oprogramowanie do analizy zawartości ponad 8000 elektronicznej korespondencji wymienianej między dermatologami NHS Tayside i lekarzami ogólnymi w latach 2005-2018, skupiając się na 3151 pacjentach przyjmujących izotretynoinę na trądzik i 158 na lekach na inne schorzenia, najczęściej trądzik różowaty lub zapalenie mieszków włosowych. Następnie przeanalizowali litery, wyszukując elektronicznie kluczowe słowa, takie jak samobójstwo, depresja i lęk. W ten sposób ostatecznie zidentyfikowali 30 pacjentów, którzy odstawili lek z powodu wystąpienia objawów depresji. Wszystkie 30 osób brało lek na trądzik.

Roczna częstość występowania ograniczających leczenie, depresyjnych zmian nastroju wynosiła 0,96%, wartość ta utrzymywała się na stałym poziomie przez 13 lat badania, mimo że przepisywanie izotretynoiny zwiększało się w czasie. Ten stały wskaźnik zachorowalności skutecznie wyklucza możliwość wprowadzenia w błąd z powodu stronniczości oceniającego, zwłaszcza że lek przepisywano przez wielu różnych dermatologów NHS, powiedział Butt.

Połowa pacjentów z trądzikiem, którym przepisano izotretynoinę, to kobiety, a 50% to mężczyźni. Z kolei 15 przypadków przerwania leczenia spowodowanych wystąpieniem objawów depresji wystąpiło u kobiet, 15 u mężczyzn. Historia choroby depresyjnej występowała u 9,3% kobiet, które rozpoczęły terapię izotretynoiną i 4,5% mężczyzn. Względne ryzyko ograniczających leczenie depresyjnych zmian nastroju było zwiększone o 790% wśród kobiet z wcześniejszą chorobą depresyjną i 440% u mężczyzn z taką historią.