Komisje ds. orzekania o błędach są błędem systemu
Redaktor: Janusz Maciejowski
Data: 28.08.2014
Źródło: MK
Komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych powinny przestać istnieć, uważają eksperci ochrony zdrowia. Komisje tylko wydłużają proces dochodzenia roszczeń przez pacjentów, a nie przynoszą dlań żadnych efektów. Czy Sejm zajmie się tą sprawą?
Na razie poseł Jan Warzecha z PiS apeluje do ministra zdrowia o utworzenie rejestru błędów medycznych.
Z danych ministerialnych cytowanych przez posła za 2013 rok wynika, że 105 polskich lekarzy otrzymało upomnienia za błędy w sztuce lekarskiej, 49 – naganę, a karę pieniężną – tylko 14.
- Ministerstwo jednak nie ujawnia liczby poszkodowanych pacjentów, dlatego powyższych danych nie można uznać za rzeczywistą skalę pomyłek lekarskich oraz ich skutków - pisze Jan Warzecha.
Komisje nie orzekają o winie lekarza. Stwierdzają jedynie, że zdarzenie medyczne miało miejsce, co jednak stanowi podstawę do ubiegania się o odszkodowania. Tyle, że wysokość tego odszkodowania proponuje szpital.
- Komisja daje złudne poczucie szybkiego załatwienia sprawy, a propozycje finansowe przez nią proponowane nie satysfakcjonują pacjenta i tylko wydłużają cały proces. Wysokość odszkodowania określa szpital i proponuje 500, 1000 zł – mówi Rafał Holanowski, prezes Supra Brokers. – Potem pacjent i tak idzie do sądu. Komisje orzekają jedynie o tym, że wystąpiło zdarzenie medyczne, co jest zaprzeczeniem systemu zarządzania ryzykiem w szpitalu, co działa na jego szkodę, bo uniemożliwia dokonanie poprawy sytuacji w danym szpitalu.
- W takiej formule komisje są niewydolne i nieskuteczne. – uważa Maciej Hamankiewicz, prezes Naczelnej Rady Lekarskiej – Obserwujemy lawinę roszczeń przeciw szpitalom i brak rozwiązań korzystnych dla pacjentów. Tymczasem powinno się zabezpieczyć pacjentów przed niepożądanymi zdarzeniami medycznymi podobnym systemem do modelu skandynawskiego czyli, aby pacjenci poszkodowani przez zdarzenia medyczne, w trybie pozasądowym mogli uzyskać szybko pewną finansową rekompensatę, która umożliwiłaby im na dostosowanie się do życia w nowych realiach ich stanu zdrowia. Wiele dałaby też szpitalom pełna wiedza o występujących zdarzeniach, błędach, zaniedbaniach. Na razie bez reakcji w resorcie zdrowia pozostaje nasz apel o utworzenie odpowiedniego rejestru, aby szpitale mogły z niego wyciągać wnioski i poprawiać skuteczność leczenia.
- Komisje są nieefektywne – mówi Dorota Gałczyńska-Zych, dyrektor Szpitala Bielańskiego – Nie ma w nich żadnego przełożenia na pacjenta, a w ich składach często nie ma nawet lekarza.
Innego zdania jest Krystyna Barbara Kozłowska, rzecznik praw pacjenta, która pisze, że pacjenci zyskali możliwość dużo krótszego, w porównaniu z postępowaniem sądowym, sposobu dochodzenia roszczeń i coraz częściej z niej korzystają.
- Świadczy o tym chociażby liczba wniosków kierowanych do wojewódzkich komisji. W porównaniu z pierwszym rokiem działalności wojewódzkich komisji czyli w 2012 roku, liczba skierowanych do nich wniosków wzrosła trzykrotnie - w 2012 r. do komisji skierowano ponad 400 wniosków, w 2013 r. było to już ponad 1300 wniosków. Pierwsza połowa roku 2014 (styczeń-czerwiec), w której do wojewódzkich komisji skierowano ponad 600 wniosków, również wskazuje na to, że pacjenci chętnie korzystają z tej formy dochodzenia roszczeń – pisze Krystyna Barbara Kozłowska.
Komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych powołuje wojewoda i wojewoda także płaci za ich pracę.
Za jedno posiedzenie członek komisji pobiera około 400 zł. Komisja składa się z 16 członków. Jednak w sprawie wniosku o stwierdzenie zdarzenia medycznego orzeka w składzie 4-osobowym. Po co więc aż 16 członków Komisji?
Od początku działalności wojewódzkich komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych czyli od dnia 1 stycznia 2012 roku do 30 czerwca 2014 r. odbyło się łącznie ponad 4350 posiedzeń komisji (w tym posiedzeń organizacyjnych). Od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2014 r. poszczególne wojewódzkie komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych wydały łącznie 406 orzeczeń o zdarzeniu medycznym (w tym z wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy). Przedmiotem kierowanych do wojewódzkich komisji wniosków są zarówno zdarzenia medyczne będące następstwem pojedynczego czynnika je determinującego – zakażenie, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia pacjenta lub śmierć pacjenta – jak i zdarzenia będące połączeniem wielu z nich np. zakażenie, uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia jednocześnie.
Z danych ministerialnych cytowanych przez posła za 2013 rok wynika, że 105 polskich lekarzy otrzymało upomnienia za błędy w sztuce lekarskiej, 49 – naganę, a karę pieniężną – tylko 14.
- Ministerstwo jednak nie ujawnia liczby poszkodowanych pacjentów, dlatego powyższych danych nie można uznać za rzeczywistą skalę pomyłek lekarskich oraz ich skutków - pisze Jan Warzecha.
Komisje nie orzekają o winie lekarza. Stwierdzają jedynie, że zdarzenie medyczne miało miejsce, co jednak stanowi podstawę do ubiegania się o odszkodowania. Tyle, że wysokość tego odszkodowania proponuje szpital.
- Komisja daje złudne poczucie szybkiego załatwienia sprawy, a propozycje finansowe przez nią proponowane nie satysfakcjonują pacjenta i tylko wydłużają cały proces. Wysokość odszkodowania określa szpital i proponuje 500, 1000 zł – mówi Rafał Holanowski, prezes Supra Brokers. – Potem pacjent i tak idzie do sądu. Komisje orzekają jedynie o tym, że wystąpiło zdarzenie medyczne, co jest zaprzeczeniem systemu zarządzania ryzykiem w szpitalu, co działa na jego szkodę, bo uniemożliwia dokonanie poprawy sytuacji w danym szpitalu.
- W takiej formule komisje są niewydolne i nieskuteczne. – uważa Maciej Hamankiewicz, prezes Naczelnej Rady Lekarskiej – Obserwujemy lawinę roszczeń przeciw szpitalom i brak rozwiązań korzystnych dla pacjentów. Tymczasem powinno się zabezpieczyć pacjentów przed niepożądanymi zdarzeniami medycznymi podobnym systemem do modelu skandynawskiego czyli, aby pacjenci poszkodowani przez zdarzenia medyczne, w trybie pozasądowym mogli uzyskać szybko pewną finansową rekompensatę, która umożliwiłaby im na dostosowanie się do życia w nowych realiach ich stanu zdrowia. Wiele dałaby też szpitalom pełna wiedza o występujących zdarzeniach, błędach, zaniedbaniach. Na razie bez reakcji w resorcie zdrowia pozostaje nasz apel o utworzenie odpowiedniego rejestru, aby szpitale mogły z niego wyciągać wnioski i poprawiać skuteczność leczenia.
- Komisje są nieefektywne – mówi Dorota Gałczyńska-Zych, dyrektor Szpitala Bielańskiego – Nie ma w nich żadnego przełożenia na pacjenta, a w ich składach często nie ma nawet lekarza.
Innego zdania jest Krystyna Barbara Kozłowska, rzecznik praw pacjenta, która pisze, że pacjenci zyskali możliwość dużo krótszego, w porównaniu z postępowaniem sądowym, sposobu dochodzenia roszczeń i coraz częściej z niej korzystają.
- Świadczy o tym chociażby liczba wniosków kierowanych do wojewódzkich komisji. W porównaniu z pierwszym rokiem działalności wojewódzkich komisji czyli w 2012 roku, liczba skierowanych do nich wniosków wzrosła trzykrotnie - w 2012 r. do komisji skierowano ponad 400 wniosków, w 2013 r. było to już ponad 1300 wniosków. Pierwsza połowa roku 2014 (styczeń-czerwiec), w której do wojewódzkich komisji skierowano ponad 600 wniosków, również wskazuje na to, że pacjenci chętnie korzystają z tej formy dochodzenia roszczeń – pisze Krystyna Barbara Kozłowska.
Komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych powołuje wojewoda i wojewoda także płaci za ich pracę.
Za jedno posiedzenie członek komisji pobiera około 400 zł. Komisja składa się z 16 członków. Jednak w sprawie wniosku o stwierdzenie zdarzenia medycznego orzeka w składzie 4-osobowym. Po co więc aż 16 członków Komisji?
Od początku działalności wojewódzkich komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych czyli od dnia 1 stycznia 2012 roku do 30 czerwca 2014 r. odbyło się łącznie ponad 4350 posiedzeń komisji (w tym posiedzeń organizacyjnych). Od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2014 r. poszczególne wojewódzkie komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych wydały łącznie 406 orzeczeń o zdarzeniu medycznym (w tym z wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy). Przedmiotem kierowanych do wojewódzkich komisji wniosków są zarówno zdarzenia medyczne będące następstwem pojedynczego czynnika je determinującego – zakażenie, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia pacjenta lub śmierć pacjenta – jak i zdarzenia będące połączeniem wielu z nich np. zakażenie, uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia jednocześnie.
