Ratownicy i pielęgniarki zostały ustawowo upoważnione do stosowania przymusu wobec pacjentów
Redaktor: Bartłomiej Leśniewski
Data: 07.12.2010
Wraz ze zmianą ustawy o ochronie zdrowia psychicznego ratownik, a także pielęgniarka, która wchodzi w skład zespołu ratowniczego, zyskali możliwość stosowania przymusu bezpośredniego. Zdecyduje kierujący akcją.
Źródło: dziennik.pl
Rozszerzenie uprawnień do stosowania przymusu nie oznacza, że uprawnione osoby mogą go nadużywać. Przepisy precyzują, kiedy ratownik z zespołu ratowniczego może z niego korzystać. Zgodnie z przepisami znowelizowanej ustawy o ochronie zdrowia psychicznego (musi się nią ponownie zająć Sejm, bo w czasie prac senackich została do niej wprowadzona jedna redakcyjna poprawka), o konieczności zastosowania przymusu decyduje lekarz, który określa jego rodzaj (przetrzymywanie, unieruchomienie, podanie leków) oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie. Jeżeli jednak nie bierze on udziału w akcji ratowniczej, o postępowaniu z agresywnym pacjentem decyduje osoba, która nią kieruje, np. ratownik lub pielęgniarka, czyli te osoby, które wchodzą w skład zespołu ratunkowego.
O fakcie zastosowania przymusu kierujący akcją niezwłocznie musi powiadomić dyspozytora medycznego. Każdy taki przypadek musi być odnotowany w dokumentacji medycznej pacjenta. Jeżeli przymus jest stosowany w trakcie akcji ratowniczej (np. karetka przyjeżdża dopacjenta, który zachowuje się w sposób agresywny, zagraża sobie lub otoczeniu), przymus może być zastosowany, ale w ograniczonym stopniu. Może on polegać na przytrzymywaniu lub przymusowym podaniu leku. Dopiero po przewiezieniu pacjenta do szpitala decyzję o zastosowaniu innej formy przymusu podejmuje lekarz.
Zespół ratowniczy stosuje przymus nie dłużej niż przez czas niezbędny do uzyskania pomocy lekarskiej. W przypadku gdy jej uzyskanie jest utrudnione, ratownik przetrzymuje agresywnego pacjenta do czasu dowiezienia go do szpitala psychiatrycznego lub innej placówki wskazanej przez dyspozytora medycznego.
Informacja o tym, że zespół zamierza korzystać z przymusu bezpośredniego, musi być wcześniej przekazana pacjentowi. Przy wyborze jego formy należy kierować się przede wszystkim jego dobrem. Taki przymus musi być jak najmniej dla niego uciążliwy. Przy jego stosowaniu należy zachować szczególną ostrożność i dbałość o pacjenta.
Zasadność zastosowania przez zespół ratowniczy przymusu musi być oceniona w terminie 3 dni. Dokonuje jej lekarz specjalista w dziedzinie psychiatrii upoważniony przez marszałka województwa.
Rozszerzenie uprawnień do stosowania przymusu nie oznacza, że uprawnione osoby mogą go nadużywać. Przepisy precyzują, kiedy ratownik z zespołu ratowniczego może z niego korzystać. Zgodnie z przepisami znowelizowanej ustawy o ochronie zdrowia psychicznego (musi się nią ponownie zająć Sejm, bo w czasie prac senackich została do niej wprowadzona jedna redakcyjna poprawka), o konieczności zastosowania przymusu decyduje lekarz, który określa jego rodzaj (przetrzymywanie, unieruchomienie, podanie leków) oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie. Jeżeli jednak nie bierze on udziału w akcji ratowniczej, o postępowaniu z agresywnym pacjentem decyduje osoba, która nią kieruje, np. ratownik lub pielęgniarka, czyli te osoby, które wchodzą w skład zespołu ratunkowego.
O fakcie zastosowania przymusu kierujący akcją niezwłocznie musi powiadomić dyspozytora medycznego. Każdy taki przypadek musi być odnotowany w dokumentacji medycznej pacjenta. Jeżeli przymus jest stosowany w trakcie akcji ratowniczej (np. karetka przyjeżdża dopacjenta, który zachowuje się w sposób agresywny, zagraża sobie lub otoczeniu), przymus może być zastosowany, ale w ograniczonym stopniu. Może on polegać na przytrzymywaniu lub przymusowym podaniu leku. Dopiero po przewiezieniu pacjenta do szpitala decyzję o zastosowaniu innej formy przymusu podejmuje lekarz.
Zespół ratowniczy stosuje przymus nie dłużej niż przez czas niezbędny do uzyskania pomocy lekarskiej. W przypadku gdy jej uzyskanie jest utrudnione, ratownik przetrzymuje agresywnego pacjenta do czasu dowiezienia go do szpitala psychiatrycznego lub innej placówki wskazanej przez dyspozytora medycznego.
Informacja o tym, że zespół zamierza korzystać z przymusu bezpośredniego, musi być wcześniej przekazana pacjentowi. Przy wyborze jego formy należy kierować się przede wszystkim jego dobrem. Taki przymus musi być jak najmniej dla niego uciążliwy. Przy jego stosowaniu należy zachować szczególną ostrożność i dbałość o pacjenta.
Zasadność zastosowania przez zespół ratowniczy przymusu musi być oceniona w terminie 3 dni. Dokonuje jej lekarz specjalista w dziedzinie psychiatrii upoważniony przez marszałka województwa.
