Powtarzalne urazy głowy u sportowców prowadzą do trwałych uszkodzeń mózgu
Autor: Andrzej Kordas
Data: 27.05.2015
Źródło: Imaging correlates of memory and concussion history in retired national football league athletes, Munro Cullum, et al., JAMA Neurology, doi:10.1001/jamaneurol.2015.0206
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Badania przeprowadzone na zawodnikach NFL wskazują, że urazy sportowe mogą długoterminowo wpływać na pracę mózgu.
Urazy, których doświadczają sportowcy mogą prowadzić do trwały zmian w ośrodkowym układzie nerwowym i w efekcie do zaburzeń pamięci. Takie wnioski na łamach JAMA Neurology prezentują naukowcy z University of Texas w Dallas. Badanie zostało przeprowadzone na 28 emerytowanych zawodnikach National Football League.
Celem pracy było sprawdzenie, czy powtarzane wstrząśnienia mózgu mają wpływ na jego funkcjonowanie w późniejszym czasie. Jest to jeden z najczęstszych urazów - szacuje się, że w USA każdego roku dochodzi do 1,5-3,8 milinów wstrząśnień mózgu związanych z uprawianiem sportu. Uczestnicy prezentowanego badania byli w wieku 36-79 lat – średnio 58,1 lat dla graczy NHL (n=28) oraz 59 lat w grupie kontrolnej (n=27). W sumie w pracach analizowano wyniki 28 graczy NFL - w tym 8 z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi (mild cognitive impairment, MCI) i historią wstrząśnienia mózgu oraz 21 zdrowych uczestników z grupy kontrolnej i dodatkowych 6 osób kontrolnych z zaburzeniami poznawczymi bez wstrząśnień mózgu w wywiadach. Spośród sportowców, 17 osób zgłaszało doświadczenie wstrząśnienia mózgu 3 stopnia z utratą przytomności, a 8 miało wcześniej łagodniejsze wstrząśnienie mózgu i było zdiagnozowanych z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi. U wszystkich uczestników wykonywano badania obrazowe głowy oraz testy oceniające pamięć.
Okazało się, że osoby ze wstrząśnieniami mózgu w historii niediagnozowane z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi gorzej wypadały w testach pamięci słownej niż osoby z grupy kontrolnej, chociaż ich wyniki mieściły się w granicach normy. Natomiast osoby ze wstrząśnieniami w wywiadach oraz MCI osiągały gorsze wyniki w testach niż osoby z obu wcześniej wspomnianych grup. W badaniach obrazowych wykazano natomiast, że objętość hipokampa u emerytowanych graczy NFL z przynajmniej jednym wstrząśnieniem mózgu w stopniu 3 była znacząco niższa niż wśród osób z grupy kontrolnej. Badacze wykryli także, że sportowcy ze wstrząśnieniami mózgu oraz zaburzeniami poznawczymi mieli mniejszą objętość lewego hipokampa niż osoby z grupy kontrolnej z zaburzeniami poznawczymi. Co więcej, okazało się także, że wszyscy uczestnicy (n=7) badania w wieku powyżej 63 lat, którzy doświadczyli wstrząśnień mózgu z utratą przytomności byli zdiagnozowani z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, podczas gdy wśród 5 odpowiadających im graczy, którzy nie doświadczyli urazów OUN z utratą przytomności, tylko jeden miał zdiagnozowane zaburzenia poznawcze.
Celem pracy było sprawdzenie, czy powtarzane wstrząśnienia mózgu mają wpływ na jego funkcjonowanie w późniejszym czasie. Jest to jeden z najczęstszych urazów - szacuje się, że w USA każdego roku dochodzi do 1,5-3,8 milinów wstrząśnień mózgu związanych z uprawianiem sportu. Uczestnicy prezentowanego badania byli w wieku 36-79 lat – średnio 58,1 lat dla graczy NHL (n=28) oraz 59 lat w grupie kontrolnej (n=27). W sumie w pracach analizowano wyniki 28 graczy NFL - w tym 8 z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi (mild cognitive impairment, MCI) i historią wstrząśnienia mózgu oraz 21 zdrowych uczestników z grupy kontrolnej i dodatkowych 6 osób kontrolnych z zaburzeniami poznawczymi bez wstrząśnień mózgu w wywiadach. Spośród sportowców, 17 osób zgłaszało doświadczenie wstrząśnienia mózgu 3 stopnia z utratą przytomności, a 8 miało wcześniej łagodniejsze wstrząśnienie mózgu i było zdiagnozowanych z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi. U wszystkich uczestników wykonywano badania obrazowe głowy oraz testy oceniające pamięć.
Okazało się, że osoby ze wstrząśnieniami mózgu w historii niediagnozowane z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi gorzej wypadały w testach pamięci słownej niż osoby z grupy kontrolnej, chociaż ich wyniki mieściły się w granicach normy. Natomiast osoby ze wstrząśnieniami w wywiadach oraz MCI osiągały gorsze wyniki w testach niż osoby z obu wcześniej wspomnianych grup. W badaniach obrazowych wykazano natomiast, że objętość hipokampa u emerytowanych graczy NFL z przynajmniej jednym wstrząśnieniem mózgu w stopniu 3 była znacząco niższa niż wśród osób z grupy kontrolnej. Badacze wykryli także, że sportowcy ze wstrząśnieniami mózgu oraz zaburzeniami poznawczymi mieli mniejszą objętość lewego hipokampa niż osoby z grupy kontrolnej z zaburzeniami poznawczymi. Co więcej, okazało się także, że wszyscy uczestnicy (n=7) badania w wieku powyżej 63 lat, którzy doświadczyli wstrząśnień mózgu z utratą przytomności byli zdiagnozowani z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, podczas gdy wśród 5 odpowiadających im graczy, którzy nie doświadczyli urazów OUN z utratą przytomności, tylko jeden miał zdiagnozowane zaburzenia poznawcze.
