Obraz trichoskopowy liszaja płaskiego mieszkowego

Liszaj płaski mieszkowy, czyli odmiana liszaja płaskiego przebiegająca z zajęciem mieszków włosowych, jest najczęstszą przyczyną pierwotnego łysienia bliznowaciejącego.

Trichoskopia – dermoskopia włosów i owłosionej skóry głowy – jest nieinwazyjnym badaniem wykorzystywanym w diagnostyce chorób włosów i skóry głowy oraz monitorowaniu efektów terapeutycznych. Badanie trichoskopowe można wykonywać za pomocą dermoskopu ręcznego (w 10-krotnym powiększeniu) lub wideodermoskopu (w powiększeniu od 20-krotnego do 1000-krotnego).

Złotym standardem w diagnostyce pierwotnego łysienia bliznowaciejącego jest badanie histopatologiczne. Jednak jego wyniki mogą być niediagnostyczne. W przypadku wątpliwości histopatologicznych badanie trichoskopowe może być pomocne w ustaleniu właściwego rozpoznania. Trichoskopia jako metoda o wyższej czułości wykrywania zapalenia okołomieszkowego w porównaniu z badaniem klinicznym może być również przydatna przy monitorowaniu aktywności liszaja płaskiego mieszkowego. Ponadto typowy obraz trichoskopowy w połączeniu z charakterystycznym obrazem klinicznym pozwala uniknąć niepotrzebnych biopsji u pacjentów z liszajem płaskim mieszkowym.

Poniższy przegląd obejmuje analizę częstości występowania najbardziej rozpowszechnionych objawów trichoskopowych klasycznej odmiany liszaja płaskiego mieszkowego oraz łysienia czołowego bliznowaciejącego.
Praca przeglądowa uwzględnia również rzadziej występujące objawy trichoskopowe klasycznej odmiany liszaja płaskiego mieszkowego i/lub łysienia czołowego bliznowaciejącego. Przedstawiono także obraz trichoskopowy łysienia bliznowaciejącego w lokalizacji typowej dla łysienia androgenowego. Opisano również cechy dermoskopowe utraty brwi w przebiegu łysienia czołowego bliznowaciejącego oraz liszaja płaskiego mieszkowego zlokalizowanego poza owłosioną skórą głowy.
Więcej: www.termedia.pl/Obraz-trichoskopowy-liszaja-plaskiego-mieszkowego,56,32154,1,0.html