Leki biopodobne równie skuteczne w leczeniu łuszczycy co adalimumab

Leki biopodobne wykazują porównywalną przeżywalność i bezpieczeństwo stosowania adalimumabu w leczeniu łuszczycy wśród nowych pacjentów, jednak powodują one o 35 procent wyższy wskaźnik przerwania leczenia w stosunku do leczenia lekiem Humira.

Naukowcy przeprowadzili badanie kohortowe, wykorzystując dane dotyczące pacjentów z łuszczycą, którzy byli leczeni adalimumabem – inhibitorem czynnika martwicy nowotworu alfa.

Analizą objęto 7387 pacjentów, którzy wcześniej nie przyjmowali adalimumabu, którzy po raz pierwszy stosowali lek biopodobny do adalimumabu oraz 3654 pacjentów (zmieniających lek), którzy zmienili leczenie z leku Humira na lek biopodobny. Pacjenci zostali dopasowani i porównani z chorymi otrzymującymi lek Humira.

Pierwszorzędowymi punktami końcowymi badania były odstawienie leku i poważne zdarzenia niepożądane.

Możemy przywrócić pacjentom z łuszczycą normalną seksualność ►– Zmiany w okolicach anogenitalnych, czyli intymnych, rujnują wielu osobom z łuszczycą życie partnerskie, intymne, seksualne. Dlatego lekarze właśnie o te zmiany powinni pytać w pierwszej kolejności i jak najszybciej leczyć – powiedziała „Menedżerowi Zdrowia” prof. Irena Walecka. 

Naukowcy ocenili następujące markery biopodobnych adalimumabów: Amgevita, Imraldi, Hyrimoz, Idacio i Hulio.

Z badania wynika, że wskaźniki odstawienia leków z jakiejkolwiek przyczyny były podobne wśród nowych użytkowników leków biopodobnych i nowych użytkowników leku Humira (współczynnik ryzyka [HR], 0,99; 95% CI, 0,94-1,04).

Odsetek osób odstawiających lek Humira był wyższy wśród osób, które zmieniły leczenie z leku Humira na lek biopodobny (HR, 1,35; 95% CI, 1,19-1,52) niż wśród osób, które pozostały przy leczeniu lekiem Humira. Przejście na Amgevita (HR, 1,25; 95% CI, 1,13-1,27), Imraldi (HR, 1,53; 95% CI, 1,33-1,76) i Hyrimoz (HR, 1,80; 95% CI, 1,29-2,52) wiązało się z większą częstością przerwania leczenia.

Poważne zdarzenia niepożądane nie różniły się istotnie między nowymi użytkownikami leku Humira a nowymi użytkownikami leków biopodobnych (współczynnik częstości występowania [IRR], 0,91; 95% CI, 0,80-1,05) oraz między pacjentami, którzy zmienili lek z biopodobnego na lek Humira, a tymi, którzy pozostali przy leku oryginalnym (IRR, 0,92; 95% CI, 0,83-1,01).

Nie stwierdzono istotnych różnic w przerwaniu leczenia z powodu nieskuteczności między nowymi pacjentami przyjmującymi leki biopodobne a nowymi pacjentami stosującymi produkt Humira.

Przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych było również porównywalne dla wszystkich leków biopodobnych wśród nowych użytkowników, z wyjątkiem leku Hyrimoz, w przypadku którego wykazano mniejszą liczbę przypadków przerwania leczenia niż w przypadku leku Humira.

Zanieczyszczone powietrze to duże ryzyko łuszczycySezon grzewczy niesie za sobą ryzyko pogorszenia jakości powietrza, a to z kolei nie pozostaje bez wpływu na ludzki stan zdrowia. Zagrożony jest nie tylko układ oddechowy, ale i skóra, o czym przekonuje najnowsza publikacja z „British Journal of Dermatology”.

Badanie wykazało porównywalną przeżywalność i bezpieczeństwo leków biopodobnych do adalimumabu i leku Humira u pacjentów, którzy nigdy nie stosowali adalimumabu, co potwierdza stosowanie leków biopodobnych jako realnych alternatyw dla nowych pacjentów – wskazują autorzy badania.

Zauważając jednak, że przerwanie leczenia było bardziej prawdopodobne wśród osób, które zmieniły lek Humira na lek biopodobny, dodali: – Zmiany w odpowiedzi na leczenie, reakcje skórne lub w miejscu wstrzyknięcia oraz efekty nocebo mogą przyczyniać się do przerwania leczenia po zmianie. W związku z tym pacjenci, którzy zmienią lek Humira na leki biopodobne, mogą wymagać ściślejszego monitorowania i wsparcia w celu złagodzenia tych wyzwań.

Badanie zostało opublikowane 20 listopada br. w „British Journal of Dermatology”.