Szczepienia u chorych na łuszczycę - zalecenia AAD

Szczepienia to jedno z największych dobrodziejstw medycyny, które pozwoliło na ograniczenie zatrważającej skali wielu groźnych chorób zakaźnych i ich powikłań. Szczególne korzyści przynoszą pacjentom narażonym na infekcje, do których należą chorzy na łuszczycę.

Łuszczyca, jako choroba ogólnoustrojowa, w przypadkach umiarkowanych do ciężkich wymaga stosowania terapii systemowych w celu osiągnięcia kontroli choroby. Zarówno leki klasyczne, jak i biologiczne (w różnym stopniu i mechanizmach) wpływają na komórki układu odpornościowego, zmniejszając tym samym zdolność do naturalnej odpowiedzi na chorobotwórcze mikroorganizmy. Jak podają dane literaturowe łuszczyca wiąże się ze wzrostem ryzyka poważnej infekcji (zbiorczo) o około 36 proc, a nasilenie choroby jest czynnikiem dodatkowo nasilającym już i tak obecne szanse na zachorowanie. Co ciekawe, dotyczy to także ospy wietrznej, której ryzyko jest istotnie zwiększone w grupie chorych na łuszczycę o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego i jest także związane z terapią immunosupresyjną.

Z powyższych względów niezbędne są dokładne, oparte na aktualnych dowodach naukowych zalecenia odnoszące się do szczepień u tej grupy chorych. Eksperci zrzeszeni w American Academy of Dermatology wydali niedawno zalecenia dotyczące zasad przeprowadzania szczepień u osób umiarkowanymi lub ciężkimi postaciami łuszczycy pozostającymi w trakcie terapii systemowych. Kluczowe zalecenia obejmują kontynuację większości terapii doustnych i biologicznych bez modyfikacji u pacjentów otrzymujących szczepionki atenuowane (obecnie znaczna większość preparatów). Wyjątek dotyczy metotreksatu - w tym przypadku można rozważyć przerwanie podawania leku (nie jest to zalecenie obligatoryjne).

W przypadku pacjentów otrzymujących żywe szczepionki należy odstawić większość leków doustnych i biologicznych zarówno przed, jak i po podaniu każdej dawki. Nie licząc abataceptu, na przed podaniem żywej szczepionki należy przerwać leczenie ogólnoustrojowe (klasyczne i/lub biologiczne) na okres odpowiadający 2 lub 3-krotności czasu półtrwania danego leku, a po podaniu dawki szczepionki powrót do leczenia systemowego powinien nastąpić w okresie od 2 do 4 tygodni.