123RF
ADA 2023: Insulina icodec zastąpi glargine?
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 27.06.2023
W ślad za kolejnymi nowatorskimi lekami przeciwcukrzycowymi podążają także preparaty insuliny. Cel jest jeden – uprościć i podnieść skuteczność terapii. Według doniesień z tegorocznego kongresu American Diabetes Association cel został spełniony.
Wiele osób z cukrzycą typu 2 wymaga w pewnym momencie leczenia insuliną, jednak u wielu z nich kontrola glikemii pozostaje niewystarczająca. Można to tłumaczyć m.in. potrzebą częstych wstrzyknięć, co prowadzi do słabego przestrzegania zaleceń i obaw związanych ze złożonym dawkowaniem.
Preparaty insuliny długo działające, podawane raz dziennie w pewnym stopniu wyszły naprzeciw tym problemom, jednak dane literaturowe wskazują, że większość chorych przyjmujących insulinę doceniłaby dalsze zmniejszenie częstotliwości dawkowania. Opracowano insulinę icodec, która może być podawana zaledwie raz w tygodniu.
Omówione na kongresie badanie ONWARDS1 zostało jednocześnie opublikowane na łamach prestiżowego „The New England Journal of Medicine”. W tym wieloośrodkowym, międzynarodowym badaniu 984 dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 nieleczonych wcześniej insuliną i z hemoglobiną glikowaną w zakresie 7 do 11 proc. zostało losowo przydzielonych w stosunku 1:1 do otrzymywania ultradługo działającej insuliny icodec raz w tygodniu podskórnie lub insuliny glargine U100 raz na dobę. Postępowanie prowadzono przez łącznie 78 tygodni. Oceniano głównie zmianę poziomu hemoglobiny glikowanej od wartości wyjściowej do tygodnia 52.; potwierdzającym drugorzędowym punktem końcowym był odsetek czasu spędzonego w zakresie glikemii od 70 do 180 mg/dl w tygodniach od 48. do 52.
Wykazano, że po 52 tygodniach spadek HbA1C był istotnie większy w grupie stosującej insulinę icodec niż glargine U100 – w przypadku icodec uzyskano średnią zmianę o 1,55 proc., dla glargine – 1,35 proc. Drugi z jakże ważnych parametrów – czas – w zakresie glikemii od 70 do 180 mg/dl był istotnie i znacznie, bo prawie aż o 4,3 proc., wyższy u osób z grupy badawczej w porównaniu z grupą kontrolną (71,9 vs 66,9 proc). Jak w przypadku każdej insuliny pojawia się pytanie o epizody hipoglikemii. Częstość jej występowania (istotnej klinicznie lub ciężkiej) wynosiła 0,3 zdarzenia na osoborok ekspozycji na icodec i 0,16 w przypadku glargine U100.
Widać wyraźnie, że przy długotrwałym stosowaniu zdecydowanie lepszą kontrolę glikemii osiągnięto przy pomocy nowego preparatu. Na tej podstawie można wysunąć śmiały wniosek, że w niedalekiej przyszłości w dużej mierze zastąpi on preparaty długo działające.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Preparaty insuliny długo działające, podawane raz dziennie w pewnym stopniu wyszły naprzeciw tym problemom, jednak dane literaturowe wskazują, że większość chorych przyjmujących insulinę doceniłaby dalsze zmniejszenie częstotliwości dawkowania. Opracowano insulinę icodec, która może być podawana zaledwie raz w tygodniu.
Omówione na kongresie badanie ONWARDS1 zostało jednocześnie opublikowane na łamach prestiżowego „The New England Journal of Medicine”. W tym wieloośrodkowym, międzynarodowym badaniu 984 dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 nieleczonych wcześniej insuliną i z hemoglobiną glikowaną w zakresie 7 do 11 proc. zostało losowo przydzielonych w stosunku 1:1 do otrzymywania ultradługo działającej insuliny icodec raz w tygodniu podskórnie lub insuliny glargine U100 raz na dobę. Postępowanie prowadzono przez łącznie 78 tygodni. Oceniano głównie zmianę poziomu hemoglobiny glikowanej od wartości wyjściowej do tygodnia 52.; potwierdzającym drugorzędowym punktem końcowym był odsetek czasu spędzonego w zakresie glikemii od 70 do 180 mg/dl w tygodniach od 48. do 52.
Wykazano, że po 52 tygodniach spadek HbA1C był istotnie większy w grupie stosującej insulinę icodec niż glargine U100 – w przypadku icodec uzyskano średnią zmianę o 1,55 proc., dla glargine – 1,35 proc. Drugi z jakże ważnych parametrów – czas – w zakresie glikemii od 70 do 180 mg/dl był istotnie i znacznie, bo prawie aż o 4,3 proc., wyższy u osób z grupy badawczej w porównaniu z grupą kontrolną (71,9 vs 66,9 proc). Jak w przypadku każdej insuliny pojawia się pytanie o epizody hipoglikemii. Częstość jej występowania (istotnej klinicznie lub ciężkiej) wynosiła 0,3 zdarzenia na osoborok ekspozycji na icodec i 0,16 w przypadku glargine U100.
Widać wyraźnie, że przy długotrwałym stosowaniu zdecydowanie lepszą kontrolę glikemii osiągnięto przy pomocy nowego preparatu. Na tej podstawie można wysunąć śmiały wniosek, że w niedalekiej przyszłości w dużej mierze zastąpi on preparaty długo działające.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Current Topics in Diabetes
