Czy osobom przyjmującym analogi GLP-1 grozi niedożywienie?

Coraz częstsze stosowanie agonistów receptora glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1) w leczeniu otyłości postawiło przed lekarzami i dietetykami pytanie, czy zahamowanie uczucia głodu i przyjmowanie zmniejszonych porcji pożywienia przez pacjentów nie wpływa negatywnie na ilość składników odżywczych, jakich dostarczają sobie w ciągu dnia?

• Naukowcy badający wpływ leków GLP-1 stosowanych przez pacjentów chorujących na otyłość na stan ich zdrowia zwrócili uwagę, że potrzebne są badania, które ocenią jakościowe zmiany w przyjmowaniu makroskładników i mikroelementów przez pacjentów przyjmujących te leki 
• Niektóre osoby przyjmujące analogi GLP-1 tracą zainteresowanie jedzeniem, inne przechodzą na zbyt mało zróżnicowaną dietę i stają się narażone na zwiększone ryzyko niedoborów żywieniowych
• Eksperci podkreślili rolę lekarzy zalecających terapię GLP-1, którzy powinni uświadomić pacjentom, że podczas przyjmowania analogów należy utrzymywać zbilansowaną dietę, ewentualnie zalecić konsultację z dietetykiem

Jak zauważył dr Scott Isaacs, prezydent elekt Amerykańskiego Towarzystwa Endokrynologii Klinicznej, przyjmowanie leków GLP-1 motywuje pacjentów do przyjmownia mniejszych ilości pożywienia, ale niekoniecznie jest ono zdrowsze. 

– Osoba poddana terapii GLP-1 może jeść małe, ale wysokokaloryczne jedzenie, takie jak paczka chipsów lub ciastko zamiast jabłka – podkreślił. Ponieważ tracą na wadze, myślą, że jedzenie śmieciowego jedzenia jest w porządku.

Zwiększone ryzyko niedoborów żywieniowych

Niektórzy pacjenci przyjmujący GLP-1 tracą zainteresowanie jedzeniem. Eksperci podkreślają, że jest to niepożądaną reakcją na lek, która wymaga albo całkowitego jego odstawienia, zmiany dawki albo dostosowania diety.

Zgodnie z przeglądem badań opublikowanym w „International Journal of Obesity”, przyjmowanie GLP-1 oprócz zmniejszania głodu i zwiększania sytości może także wpływać na preferencje żywieniowe. Badanie z 2014 roku wykazało, że osoby w trakcie terapii analogami wykazywały zmniejszone odpowiedzi neuronalne na obrazy jedzenia mierzone za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego w obszarach mózgu związanych z apetytem i nagrodą. Może to wpłynąć na preferencje smakowe i przyjmowanie pokarmów.

Ponadto badanie z 2023 r. sugerowało, że w fazie odchudzania (w przeciwieństwie do fazy podtrzymującej) pacjenci mogą odczuwać zmniejszony apetyt na produkty mleczne i skrobiowe, mniejszą chęć jedzenia słonych lub pikantnych potraw. Natomiast pacjenci z monotonną dietą o niskiej jakości są narażeni na zwiększone ryzyko niedoborów żywieniowych.

Retatrutyd powoduje największą utratę wagiZ przeglądu 26 randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) wynika, że spośród agonistów i współagonistów receptora peptydu glukagonopodobnego 1 (GLP-1), dostępnych na rynku lub będących nadal w fazie badań, eksperymentalny lek retatrutyd zapewnia największą utratę wagi.

Czy pacjenci narażeni są na niedożywienie?

Jak wynika z przeglądu prac naukowych wykonanego pod kierunkiem dr. Jaime Almandoza z University of Texas Southwestern Medical Center, Dallas opublikowanego w „Obesity”, podczas terapii analogami GLP-1 całkowite spożycie kalorii u pacjentów spada o 16–39 proc. Ale niewiele badań ocenia skład ich diety. – Potrzebne są badania, które ocenią jakościowe zmiany w przyjmowaniu makroskładników i mikroelementów przez pacjentów przyjmujących te leki – napisali autorzy badania.

Przedstawili oni kilka problemów żywieniowych, w tym to, czy stosowanie GLP-1 może skutkować spożyciem białka niewystarczającym do utrzymania siły, masy i funkcji mięśni lub nieodpowiednią jakością diety, tj. zbyt niskim spożyciem mikroelementów, błonnika i płynów.

– Chociaż niekoniecznie widzimy „niedożywienie” w naszej praktyce, ale mamy pacjentów, którzy tracą zbyt dużo na wadze po wielu miesiącach leczenia, pacjentów, którzy nie są głodni i nie jedzą przez cały dzień, a wieczorem jedzą jeden duży posiłek oraz ludzi, którzy wybierają niezdrową żywność – stwierdził dr Scott Isaacs.

Niektórzy pacjenci mają historię medyczną, która naraża ich na większe ryzyko niedożywienia. Identyfikacja tych osób może pomóc w zapobieganiu poważniejszym powikłaniom żywieniowym i medycznym, które mogą wystąpić przy zmniejszonym spożyciu pokarmu związanym z lekami przeciw otyłości – zauważyli Almandoz i współpracownicy w swoim przeglądzie.

Ozempic hamuje głód – i nie chodzi tylko o jedzenieCoraz więcej badań naukowych potwierdza, że osoby przyjmujące Ozempic nie tylko mniej jedzą, ale mają też mniejszą ochotę na spożywanie alkoholu, zażywianie marihuany, palenie papierosów, a nawet na kompulsywne zakupy. Jak to możliwe? – zastanawia się dr F. Perry Wilson z Yale School of Medicine.

Co powinni jeść pacjenci?

Jak zaznaczyła dr Deena Adimoolam, endokrynolog z Nowego Jorku i członek krajowych komitetów doradczych Towarzystwa Endokrynologicznego i Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego, ważne jest uświadomienie pacjentom, że podczas przyjmowania analogów należy utrzymywać zbilansowaną dietę. Jeśli je się niewielkie ilości pożywienia, ważne jest, aby były one odpowiednio dobrane pod kątem zapotrzebowaniem na makroskładniki: białko, tłuszcz, węglowodany, a także mikroelementy: witaminy i minerały.

– Zadanie zaczyna się od ustalenia właściwych oczekiwań, zanim pacjent rozpocznie leczenie – powiedział dr Scott Isaacs. W tym celu ważne jest, aby wyjaśnić pacjentom, w jaki sposób leki wpływają na apetyt ,i dostosować do tego dietę.

– Pacjenci potrzebują edukacji i wskazówek na temat tego, jak się odżywiać podczas przyjmowania tych leków. Potrzeby żywieniowe różnią się w zależności od wieku pacjenta, płci, masy ciała, aktywności fizycznej i innych czynników – napisali dr Almandoz i współpracownicy, dodając, że tego powodu spożycie energii podczas odchudzania powinno być spersonalizowane.