123RF
Roflumilast dołączy do leków przeciwcukrzycowych?
| Tagi: | roflumilast |
Leczyć to także chronić przed powikłaniami – jednak znalezienie leku wymaga zrozumienia patofizjologii danej choroby. Dzięki publikacji w prestiżowym „Diabetes” wiemy więcej o mechanizmie przebudowy mięśnia sercowego w przebiegu cukrzycy.
Istnieją dowody na to, że cukrzyca typu 2 jest czynnikiem ryzyka wystąpienia niewydolności serca, jednak ani precyzyjny mechanizm, ani skuteczne terapie w tym przypadku nie są dostępne. Ponadto niektóre leki hipoglikemizujące, skutecznie obniżając stężenie glukozy we krwi, mogą paradoksalnie zwiększać ryzyko niewydolności serca.
Ukazujące się w ostatnich latach publikacje wskazują, że fosfodiesteraza typu 4 odgrywa zasadniczą rolę w metabolizmie glukozy i tłuszczów, a dodatkowo jest również jednym z głównych tego typu enzymów ulegającym ekspresji w sercu. W dotychczasowych badaniach histopatologicznych ustalono także, że u pacjentów z cukrzycą typu 2 występuje podwyższony poziom PDE4 w porównaniu z osobami zdrowymi.
Naukowcy z Huazhong University of Science and Technology przeprowadzili eksperyment na myszach, w którym stosowano u nich dietę wysokotłuszczową aż do momentu wyindukowania przetrwałej hiperinsulinemii i hiperglikemii. Następnie hamowano fosfodiesterazę typu 4 poprzez podawanie roflumilastu lub wygaszenie genu PDE4D.
Badacze zauważyli, że roflumilast może odwracać hiperglikemię i następową dysfunkcję serca, czemu towarzyszy spadek ekspresji PDE4D i wzrost poziomu miR-1 specyficznego dla serca. Podobnie sercowo swoiste wygaszenie PDE4D lub nadekspresja miR-1 znacząco odwróciły dysfunkcję tego narządu, pomimo utrzymywania się hiperglikemii. Dodatkowo hamowanie indukowanej insuliną PDE4D i/lub farmakologiczna blokada fosfodiesterazy typu 4 zapobiegało przerostowi mięśnia sercowego. Ponadto wykazano, że insulina indukowała również ekspresję PDE4D w fibroblastach obecnych w sercu, co – jak wiadomo – powoduje zwłóknienie.
Autorzy zwracają uwagę, że intensywniejsza kontrola glikemii nie zmniejsza częstości występowania niewydolności serca – wyniki powyższego badania sygnalizują poważny potencjał terapeutyczny roflumilastu w zapobieganiu i/lub leczeniu dysfunkcji tego narządu w przebiegu cukrzycy.
Ukazujące się w ostatnich latach publikacje wskazują, że fosfodiesteraza typu 4 odgrywa zasadniczą rolę w metabolizmie glukozy i tłuszczów, a dodatkowo jest również jednym z głównych tego typu enzymów ulegającym ekspresji w sercu. W dotychczasowych badaniach histopatologicznych ustalono także, że u pacjentów z cukrzycą typu 2 występuje podwyższony poziom PDE4 w porównaniu z osobami zdrowymi.
Naukowcy z Huazhong University of Science and Technology przeprowadzili eksperyment na myszach, w którym stosowano u nich dietę wysokotłuszczową aż do momentu wyindukowania przetrwałej hiperinsulinemii i hiperglikemii. Następnie hamowano fosfodiesterazę typu 4 poprzez podawanie roflumilastu lub wygaszenie genu PDE4D.
Badacze zauważyli, że roflumilast może odwracać hiperglikemię i następową dysfunkcję serca, czemu towarzyszy spadek ekspresji PDE4D i wzrost poziomu miR-1 specyficznego dla serca. Podobnie sercowo swoiste wygaszenie PDE4D lub nadekspresja miR-1 znacząco odwróciły dysfunkcję tego narządu, pomimo utrzymywania się hiperglikemii. Dodatkowo hamowanie indukowanej insuliną PDE4D i/lub farmakologiczna blokada fosfodiesterazy typu 4 zapobiegało przerostowi mięśnia sercowego. Ponadto wykazano, że insulina indukowała również ekspresję PDE4D w fibroblastach obecnych w sercu, co – jak wiadomo – powoduje zwłóknienie.
Autorzy zwracają uwagę, że intensywniejsza kontrola glikemii nie zmniejsza częstości występowania niewydolności serca – wyniki powyższego badania sygnalizują poważny potencjał terapeutyczny roflumilastu w zapobieganiu i/lub leczeniu dysfunkcji tego narządu w przebiegu cukrzycy.
Current Topics in Diabetes
