Anna Janczewska-Radwan ocenia pracę Ministerstwa Zdrowia
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 06.04.2017
Źródło: KL, BCC
| Tagi: | Anna Janczewska-Radwan |
Minister do spraw systemu ochrony zdrowia w Gospodarczym Gabinecie Cieni BCC przyznaje, że konieczna jest ponadpartyjna debata na temat finansowania ochrony zdrowia. - Długi szpitali publicznych przekroczyły już 11 miliardów złotych i w ciągu ostatnich 11 miesięcy wykazały rekordowe tempo wzrostu, zwiększając się w tym czasie o prawie 20 procent - mówi Anna Janczewska-Radwan.
Anna Janczewska-Radwan, minister do spraw systemu ochrony zdrowia w Gospodarczym Gabinecie Cieni BCC:
- Jakie działania i dlaczego powinien podjąć rząd w obszarze ochrony zdrowia? Konieczne jest zainicjowanie ponadpartyjnej debaty na temat finansowania ochrony zdrowia i zwiększenia nakładów na nią z udziałem przedstawicieli interesariuszy rynku ochrony zdrowia, w tym również organizacji pacjentów. Zadeklarowany przez Ministerstwo Zdrowia wzrost nakładów do 6 procent PKB w 2025 roku jest stanowczo niewystarczający, by zapewnić bezpieczeństwo zdrowotne Polaków i rozwiązać wszystkie nabrzmiałe i pogłębiające się w niej problemy, w tym narastające tempo zadłużania się szpitali i rosnąc e kolejki do szeregu świadczeń zdrowotnych. Długi szpitali publicznych przekroczyły już 11 miliardów złotych i w ciągu ostatnich 11 miesięcy wykazały rekordowe tempo wzrostu, zwiększając się w tym czasie o prawie 20 proc. Raport NIK z listopada 2016 r. stwierdził, że kolejki pacjentów do lekarzy nie maleją i nie skraca się czas oczekiwania na większość zabiegów. W ostatnim czasie pojawiły się , poza kolejkami do lekarzy specjalistów, również kolejki na poziomie POZ w związku z występującymi coraz częściej brakami kadrowymi. Ani ustawa o sieci, ani tzw. kompleksowa opieka zdrowotna , nie zlikwiduje tej coraz większej poczekalni dla pacjentów do wielu świadczeń zdrowotnych. Ponadpartyjnego konsensusu wymaga nie tylko wysokość nakładów na ochronę zdrowia, ale również uwzględnienie innych źródeł jej finansowania , jak np. dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych, drobnych opłat pacjentów czy opodatkowania niezdrowej żywności. Jak wykazują dane Polskiej Izby Ubezpieczeń , w 2016 roku prywatne ubezpieczenia zdrowotne wzrosły w stosunku do 2015 roku o blisko 30 proc., a o przeszło 40 proc. wzrosła liczba osób nabywających prywatne polisy, bez pośrednictwa macierzystego zakłady pracy. Świadczy to o rosnącej świadomości pacjentów i potrzebie takich dodatkowych ubezpieczeń. BCC wielokrotnie postulował przeprowadzenie takiej ponadpartyjnej debaty , a obecnie również strona społeczna oraz pracodawców Rady Dialogu Społecznego, podjętą 23 marca uchwałą , zobowiązała rząd mi ę dzy innymi do „ zagwarantowanie stabilnego finansowania służby zdrowia i planu zwiększania dofinansowania w perspektywie najbliższych lat” .
Konieczne jest również przygotowanie strategicznego dokumentu „Polityka lekowa państwa” oraz przyspieszenie prac nad nowelizacją ustawy Prawo farmaceutyczne oraz ustawą o refundacji leków. Potrzebę powstania nowej wersji dokumentu „Polityka lekowa państwa” BCC zgłaszał już od kilku lat, bowiem jej ostatnia wersja obejmowała lata 2004-2008. Zmieniające się potrzeby zdrowotne społeczeństwa, nowe uwarunkowania na rynku farmaceutycznym, potrzeba rozwoju polskiego przemysłu farmaceutycznego oraz konieczność zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego Polaków wymagają szybkiej nowelizacji tego dokumentu.
Trzeba także pilnie rozważyć czy projekt informatyzacji ochrony zdrowia, w tym kontynuowanie prac nad prowadzoną już przez 10 lat platformą P1, powinien być nadal w gestii tylko Ministerstwa Zdrowia. Dotychczasowe, dalece niezadowalające efekty informatyzacji oraz wydane na ten cel środki finansowe sugerują rozważenie dalszego prowadzenia tego bardzo ważnego przedsięwzięcia dla ochrony zdrowia przez kompetentny resort cyfryzacji, we współpracy z resortem zdrowia.
Jest też konieczność uwzględnienia w składzie zespołów klinicznych POZ specjalistów - dietetyków. Niestety, w projekcie ustawy o POZ pominięto tę bardzo ważną dla zdrowia Polaków grupę zawodową. Należy przypuszczać, że jest to przeoczenie ze strony twórców projektu tej ustawy i w dalszych pracach nad nią błąd ten zostanie naprawiony. Wierzymy, że Ministerstwo Zdrowia zdaje sobie sprawę z faktu, że najlepszą i najtańszą profilaktyką jest zdrowe odżywianie.
Działania, które zasługują na aprobatę to powołanie w ramach Rady Dialogu Społecznego Podzespołu ds. reformy ochrony zdrowia. Do tej pory sprawami zdrowia zajmował się zespół usług publicznych, a tematy ochrony zdrowia były jednymi z wielu. Należy mieć nadzieję, że powołanie tego podzespołu nada stosowną rangę zagadnieniom ochrony zdrowia na forum Rady Dialogu Społecznego i pozwoli usprawnić wypracowywanie wiążących dla strony rządowej rozwiązań.
Pochwalić należy także wycofanie się Ministerstwa Zdrowia z projektu usunięcia ze sprzedaży aptecznej suplementów diety i kosmetyków. Spowodowałaby to osłabienie branży aptecznej i ograniczenie dostępu pacjentów do fachowego poradnictwa farmaceutów.
Zagrożenia dla gospodarki i przedsiębiorców to przyjęcie przez Sejm i Senat ustawy o sieci szpitali, która wejdzie w życie od października 2017 r. Mimo wniesienia przez opozycję wielu słusznych poprawek do ustawy, w tym propozycji przeprowadzenia pilotażu, żadna z nich nie została uwzględniona. Ustawa ta może pozbawić publicznego finansowania wiele prywatnych podmiotów świadczących usługi zdrowotne i stanowi poważne zagrożenie dla ich dalszego istnienia. Jak wskazują dane statystyczne , inwestycje w prywatną ochronę zdrowia wyniosły do tej pory 7 mld zł. Nie uwzględnienie w sieci specjalistycznych ośrodków kardiologicznych, rehabilitacyjnych, czy geriatrycznych , może przynieść niekorzystne skutki dla pacjentów i całego systemu zdrowia.
Niebezpieczeństwo stanowi także projekt założeń do projektu ustawy o jakości w ochronie zdrowia i bezpieczeństwa pacjenta z 20 stycznia 2017 roku. Zakłada on powołanie nowej instytucji – Agencji ds. Jakości Opieki Zdrowotnej i Bezpieczeństwa Pacjenta, która będzie miała za zadanie opracowanie do 2025 roku metodologii oceny jakości w ochronie zdrowia oraz zestawu kryteriów autoryzacji dla świadczeniodawców. Powstaje pytanie po co wydawać tak duże publiczne pieniądze, skoro można by wzorem pomysłu wicepremiera Jarosława Gowina ogłosić konkurs na ich wypracowanie, co ograniczyłoby ten wydatek do paru milionów złotych. Założenia do tej, tak istotnej ustawy krytycznie oceniło Polskie Towarzystwo Ekonomiki Zdrowia. Wątpliwości budzi brak kompleksowego podejścia do systemu zarządzania jakością w ochronie zdrowia, sformułowanie celów ustawy, brak szczegółów dotyczących systemu autoryzacji oraz monitorowania klinicznych wskaźników jakości. Minister zdrowia Konstanty Radziwiłł uczestniczył w międzynarodowym projekcie badawczym „ Finansowanie Jakości w Ochronie Zdrowia – InterQuality ”, realizowanym ze środków unijnych w latach 2010 - 2014, który badał wpływ modeli finasowania i systemów motywacyjnych na jakość, efektywność i równość dostępu do usług medycznych. Niestety, w projekcie tej ustawy pominięto bardzo cenne wnioski wynikające z przeprowadzonych badań w ramach tego projektu. Ministerstwo Zdrowia powinno wyjaśnić przyczyny takiego stanu rzeczy.
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
- Jakie działania i dlaczego powinien podjąć rząd w obszarze ochrony zdrowia? Konieczne jest zainicjowanie ponadpartyjnej debaty na temat finansowania ochrony zdrowia i zwiększenia nakładów na nią z udziałem przedstawicieli interesariuszy rynku ochrony zdrowia, w tym również organizacji pacjentów. Zadeklarowany przez Ministerstwo Zdrowia wzrost nakładów do 6 procent PKB w 2025 roku jest stanowczo niewystarczający, by zapewnić bezpieczeństwo zdrowotne Polaków i rozwiązać wszystkie nabrzmiałe i pogłębiające się w niej problemy, w tym narastające tempo zadłużania się szpitali i rosnąc e kolejki do szeregu świadczeń zdrowotnych. Długi szpitali publicznych przekroczyły już 11 miliardów złotych i w ciągu ostatnich 11 miesięcy wykazały rekordowe tempo wzrostu, zwiększając się w tym czasie o prawie 20 proc. Raport NIK z listopada 2016 r. stwierdził, że kolejki pacjentów do lekarzy nie maleją i nie skraca się czas oczekiwania na większość zabiegów. W ostatnim czasie pojawiły się , poza kolejkami do lekarzy specjalistów, również kolejki na poziomie POZ w związku z występującymi coraz częściej brakami kadrowymi. Ani ustawa o sieci, ani tzw. kompleksowa opieka zdrowotna , nie zlikwiduje tej coraz większej poczekalni dla pacjentów do wielu świadczeń zdrowotnych. Ponadpartyjnego konsensusu wymaga nie tylko wysokość nakładów na ochronę zdrowia, ale również uwzględnienie innych źródeł jej finansowania , jak np. dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych, drobnych opłat pacjentów czy opodatkowania niezdrowej żywności. Jak wykazują dane Polskiej Izby Ubezpieczeń , w 2016 roku prywatne ubezpieczenia zdrowotne wzrosły w stosunku do 2015 roku o blisko 30 proc., a o przeszło 40 proc. wzrosła liczba osób nabywających prywatne polisy, bez pośrednictwa macierzystego zakłady pracy. Świadczy to o rosnącej świadomości pacjentów i potrzebie takich dodatkowych ubezpieczeń. BCC wielokrotnie postulował przeprowadzenie takiej ponadpartyjnej debaty , a obecnie również strona społeczna oraz pracodawców Rady Dialogu Społecznego, podjętą 23 marca uchwałą , zobowiązała rząd mi ę dzy innymi do „ zagwarantowanie stabilnego finansowania służby zdrowia i planu zwiększania dofinansowania w perspektywie najbliższych lat” .
Konieczne jest również przygotowanie strategicznego dokumentu „Polityka lekowa państwa” oraz przyspieszenie prac nad nowelizacją ustawy Prawo farmaceutyczne oraz ustawą o refundacji leków. Potrzebę powstania nowej wersji dokumentu „Polityka lekowa państwa” BCC zgłaszał już od kilku lat, bowiem jej ostatnia wersja obejmowała lata 2004-2008. Zmieniające się potrzeby zdrowotne społeczeństwa, nowe uwarunkowania na rynku farmaceutycznym, potrzeba rozwoju polskiego przemysłu farmaceutycznego oraz konieczność zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego Polaków wymagają szybkiej nowelizacji tego dokumentu.
Trzeba także pilnie rozważyć czy projekt informatyzacji ochrony zdrowia, w tym kontynuowanie prac nad prowadzoną już przez 10 lat platformą P1, powinien być nadal w gestii tylko Ministerstwa Zdrowia. Dotychczasowe, dalece niezadowalające efekty informatyzacji oraz wydane na ten cel środki finansowe sugerują rozważenie dalszego prowadzenia tego bardzo ważnego przedsięwzięcia dla ochrony zdrowia przez kompetentny resort cyfryzacji, we współpracy z resortem zdrowia.
Jest też konieczność uwzględnienia w składzie zespołów klinicznych POZ specjalistów - dietetyków. Niestety, w projekcie ustawy o POZ pominięto tę bardzo ważną dla zdrowia Polaków grupę zawodową. Należy przypuszczać, że jest to przeoczenie ze strony twórców projektu tej ustawy i w dalszych pracach nad nią błąd ten zostanie naprawiony. Wierzymy, że Ministerstwo Zdrowia zdaje sobie sprawę z faktu, że najlepszą i najtańszą profilaktyką jest zdrowe odżywianie.
Działania, które zasługują na aprobatę to powołanie w ramach Rady Dialogu Społecznego Podzespołu ds. reformy ochrony zdrowia. Do tej pory sprawami zdrowia zajmował się zespół usług publicznych, a tematy ochrony zdrowia były jednymi z wielu. Należy mieć nadzieję, że powołanie tego podzespołu nada stosowną rangę zagadnieniom ochrony zdrowia na forum Rady Dialogu Społecznego i pozwoli usprawnić wypracowywanie wiążących dla strony rządowej rozwiązań.
Pochwalić należy także wycofanie się Ministerstwa Zdrowia z projektu usunięcia ze sprzedaży aptecznej suplementów diety i kosmetyków. Spowodowałaby to osłabienie branży aptecznej i ograniczenie dostępu pacjentów do fachowego poradnictwa farmaceutów.
Zagrożenia dla gospodarki i przedsiębiorców to przyjęcie przez Sejm i Senat ustawy o sieci szpitali, która wejdzie w życie od października 2017 r. Mimo wniesienia przez opozycję wielu słusznych poprawek do ustawy, w tym propozycji przeprowadzenia pilotażu, żadna z nich nie została uwzględniona. Ustawa ta może pozbawić publicznego finansowania wiele prywatnych podmiotów świadczących usługi zdrowotne i stanowi poważne zagrożenie dla ich dalszego istnienia. Jak wskazują dane statystyczne , inwestycje w prywatną ochronę zdrowia wyniosły do tej pory 7 mld zł. Nie uwzględnienie w sieci specjalistycznych ośrodków kardiologicznych, rehabilitacyjnych, czy geriatrycznych , może przynieść niekorzystne skutki dla pacjentów i całego systemu zdrowia.
Niebezpieczeństwo stanowi także projekt założeń do projektu ustawy o jakości w ochronie zdrowia i bezpieczeństwa pacjenta z 20 stycznia 2017 roku. Zakłada on powołanie nowej instytucji – Agencji ds. Jakości Opieki Zdrowotnej i Bezpieczeństwa Pacjenta, która będzie miała za zadanie opracowanie do 2025 roku metodologii oceny jakości w ochronie zdrowia oraz zestawu kryteriów autoryzacji dla świadczeniodawców. Powstaje pytanie po co wydawać tak duże publiczne pieniądze, skoro można by wzorem pomysłu wicepremiera Jarosława Gowina ogłosić konkurs na ich wypracowanie, co ograniczyłoby ten wydatek do paru milionów złotych. Założenia do tej, tak istotnej ustawy krytycznie oceniło Polskie Towarzystwo Ekonomiki Zdrowia. Wątpliwości budzi brak kompleksowego podejścia do systemu zarządzania jakością w ochronie zdrowia, sformułowanie celów ustawy, brak szczegółów dotyczących systemu autoryzacji oraz monitorowania klinicznych wskaźników jakości. Minister zdrowia Konstanty Radziwiłł uczestniczył w międzynarodowym projekcie badawczym „ Finansowanie Jakości w Ochronie Zdrowia – InterQuality ”, realizowanym ze środków unijnych w latach 2010 - 2014, który badał wpływ modeli finasowania i systemów motywacyjnych na jakość, efektywność i równość dostępu do usług medycznych. Niestety, w projekcie tej ustawy pominięto bardzo cenne wnioski wynikające z przeprowadzonych badań w ramach tego projektu. Ministerstwo Zdrowia powinno wyjaśnić przyczyny takiego stanu rzeczy.
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
