Aktywność zawodowa chorych ze spondyloartropatią zapalną w różnych krajach
Autor: Alicja Kostecka
Data: 12.09.2018
Źródło: AK/Work participation in spondyloarthritis across countries: analysis from the ASAS-COMOSPA study. Ann Rheum Dis. 2018 Sep;77(9):1303-1310.
Wspieranie aktywności zawodowej chorych poprzez odpowiednio skalkulowane działania systemów opieki zdrowotnej i/lub firm ubezpieczeniowych może przynieść wymierne korzyści dla chorych i dla społeczeństwa w danym kraju.
Spondyloartropatia zapalna (SpA) związana jest z przewlekłym procesem chorobowym prowadzącym do ograniczenia sprawności. Objawy chorobowe mają wpływ na jakość życia i aktywność zawodową. Dostępność do nowoczesnych metod terapii przyczynia się do zmniejszenia następstw choroby. Natomiast obserwuje się wydłużenie czasu przeżycia chorych, co przekłada się na zwiększenie liczby schorzeń współistniejących i mniejszą sprawność.
Analiza aktywności zawodowej chorych ze SpA była jednym z elementów badania ASAS- COMOSPA. Wśród 3114 chorych z 22 państw w wieku 18-64 lat zatrudnionych było 1943 chorych (62%). Celem badania była ocena wpływu czynników indywidualnych oraz socjoekonomicznych na podejmowanie pracy zawodowej (uwzględniono zatrudnienie, absenteizm- niestawiennictwo w pracy bez uzasadnionego powodu, prezenteizm – przychodzenie do pacy w trakcie choroby).
Stwierdzono znaczące różnice zatrudnienia miedzy krajami. Najniższy odsetek zatrudnionych odnotowano w Kolumbii 28%, Maroku 37%, natomiast najwyższy w Kanadzie 83%, Singapurze 81%, Japonii 79% i Holandii 78% . Zgodnie z oczekiwaniami poziom sprawności oraz współwystępowanie innych chorób miało wpływ na ograniczenia w wykonywaniu pracy zawodowej. Obserwowano dodatnią korelację wyższego wykształcenia, płci męskiej oraz większych wydatków na opiekę zdrowotną w kraju pochodzenia z zatrudnieniem. U chorych z wyższą aktywnością choroby odnotowano wyższy odsetek prezenteizmu i absentyzmu. Postać choroby (osiowa/obwodowa SpA) nie miała wpływu na wskaźniki zatrudnienia.
Wobec dużych rozbieżności zatrudnienia między krajami autorzy badania na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdzili występowanie dodatkowych aktualnie niesprecyzowanych czynników w poszczególnych krajach (charakterystycznych dla danego kraju), które mają istotny wpływ na podejmowanie pracy zawodowej. Wspieranie aktywności zawodowej chorych poprzez odpowiednio skalkulowane działania systemów opieki zdrowotnej i/lub firm ubezpieczeniowych może przynieść wymierne korzyści dla chorych i dla społeczeństwa w danym kraju.
Analiza aktywności zawodowej chorych ze SpA była jednym z elementów badania ASAS- COMOSPA. Wśród 3114 chorych z 22 państw w wieku 18-64 lat zatrudnionych było 1943 chorych (62%). Celem badania była ocena wpływu czynników indywidualnych oraz socjoekonomicznych na podejmowanie pracy zawodowej (uwzględniono zatrudnienie, absenteizm- niestawiennictwo w pracy bez uzasadnionego powodu, prezenteizm – przychodzenie do pacy w trakcie choroby).
Stwierdzono znaczące różnice zatrudnienia miedzy krajami. Najniższy odsetek zatrudnionych odnotowano w Kolumbii 28%, Maroku 37%, natomiast najwyższy w Kanadzie 83%, Singapurze 81%, Japonii 79% i Holandii 78% . Zgodnie z oczekiwaniami poziom sprawności oraz współwystępowanie innych chorób miało wpływ na ograniczenia w wykonywaniu pracy zawodowej. Obserwowano dodatnią korelację wyższego wykształcenia, płci męskiej oraz większych wydatków na opiekę zdrowotną w kraju pochodzenia z zatrudnieniem. U chorych z wyższą aktywnością choroby odnotowano wyższy odsetek prezenteizmu i absentyzmu. Postać choroby (osiowa/obwodowa SpA) nie miała wpływu na wskaźniki zatrudnienia.
Wobec dużych rozbieżności zatrudnienia między krajami autorzy badania na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdzili występowanie dodatkowych aktualnie niesprecyzowanych czynników w poszczególnych krajach (charakterystycznych dla danego kraju), które mają istotny wpływ na podejmowanie pracy zawodowej. Wspieranie aktywności zawodowej chorych poprzez odpowiednio skalkulowane działania systemów opieki zdrowotnej i/lub firm ubezpieczeniowych może przynieść wymierne korzyści dla chorych i dla społeczeństwa w danym kraju.
