Czy biologiczne LMPCh zwiększają ryzyko nowotworzenia?

Choroby autoimmunologiczne z coraz większym powodzeniem są leczone stale rosnącą liczbą leków biologicznych. Co do niektórych istnieje podejrzenie, że ze względu na mechanizm działania mogą zwiększać ryzyko nowotworzenia. Czy dane naukowe potwierdzają te przypuszczenia?

Wątpliwości, które towarzyszą procesowi diagnostyki i/lub leczenia, każdorazowo muszą zostać rozstrzygnięte przez twarde, dobrej jakości dowody. Nie inaczej jest w tym przypadku. Na łamach „The JAMA Network Open” przedstawiono efekt pracy wieloośrodkowego zespołu naukowców ze Stanów Zjednoczonych i Australii, którzy sprawdzili, czy stosowanie inhibitorów TNF alfa, inhibitorów kinaz janusowych i inhibitorów interleukiny 6 istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia nowotworów u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów.

W retrospektywnym badaniu kohortowym wykorzystano dane pochodzące z bazy Merative Marketscan Research Database z okresu od listopada 2012 do końca 2021 roku. Wyselekcjonowano osoby w wieku od 18 do 64 lat chore na RZS, zidentyfikowane przy użyciu co najmniej 2 kodów diagnostycznych Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób. W ten sposób uzyskano dane medyczne 25 305 osób.

Z łącznej liczby 27661 ekspozycji na lek, rozpoczęcie leczenia obejmowało 20586 ekspozycji na inhibitory TNF alfa, 2570 na inhibitory JAK, 2255 na abatacept, 1182 na rytuksymab i 1068 ekspozycji na inhibitory IL-6. Obliczono, że w porównaniu do najczęściej stosowanych inhibitorów TNF alfa leczenie rytuksymabem wiąże się z aż 91 proc. wyższym ryzykiem zachorowania na jakikolwiek nowotwór w ciągu 90 dni do 2 lat. W przypadku pozostałych grup leków efekt był wyrażony zdecydowanie słabiej. Abatacept zwiększał szanse na zachorowanie o 47 proc, a w przypadku inhibitorów kinaz janusowych było to 36 proc. Nie mówimy tu jednak o masowej skali zachorowań: wskaźnik zapadalności w przypadku rytuksymabu wyniósł 171 rozpoznań na 10000 osobolat, w przypadku abataceptu, inhibitorów JAK, Il-6 i TNF alfa było to odpowiednio 142, 94, 88 i 78 przypadków.

Według autorów prawdopodobne jest, że w badanej populacji, z uwagi na choroby współistniejące, powyższe zależności mogły być spowodowane nie tylko zastosowanym leczenie. Według nich aby lepiej określić te powiązania potrzebne są większe badania z dłuższym czasem obserwacji.