Choroba Takayasu – leflunomid w leczeniu indukującym remisję
Autor: Aleksandra Lang
Data: 18.03.2020
Źródło: Cui X, Dai X, Ma L et al. Efficacy and safety of leflunomide treatment in Takayasu arteritis: Case series from the East China cohort. Semin Arthritis Rheum. 2020 Feb;50(1):59-65.
Leczenie indukujące remisję w chorobie Takayasu (chT) obejmuje stosowanie glikokortykosteroidów (GKS) w połączeniu z lekiem immunosupresyjnym (cyklofosfamidem, metotreksatem, mykofenolanem mofetilu, azatiopryną, leflunomidem). Badacze z Chin skupieni wokół grupy ECTA (East China Takayasu Arteritis Collaboration Group) przeprowadzili prospektywne badanie obserwacyjne, w którym ocenie poddano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leflunomidu (LEF) w leczeniu indukującym remisję w grupie chorych z aktywną i oporną na leczenie cyklofosfamidem (CF) chT.
Wyniki badania wykazały, że zastosowanie LEF związane było z dobrą odpowiedzią na leczenie i jej podtrzymaniem w okresie obserwacji wynoszącym średnio 14,44±6,86 miesięcy. Dobrą odpowiedź na leczenie uzyskano również w grupie chorych z nieskutecznością dotychczasowego leczenia CF.
W sumie obserwacją objęto 56 badanych z aktywną postacią chT, leczonych LEF przez co najmniej 3 miesiące, spośród których 41 leczonych było LEF od początku (grupa LEF), a 15 po uprzedniej nieskuteczności/nietolerancji cyklofosfamidu – grupa CF/LEF (w tym: u 4 obserwowano działania niepożądane, u kolejnych 5 nie uzyskano remisji klinicznej, u 6 chorych wystąpił nawrót choroby po uzyskaniu remisji). Średni okres od zakończenia stosowania cyklofosfamidu do rozpoczęcia LEF wynosił miesiąc. Średni wiek badanej populacji wynosił 31,85±12,56 lat, 75% stanowiły kobiety.
Najczęściej obserwowano typ V zmian radiologicznych. Średnia dawka wyjściowa prednizonu wynosiła 24,40±14,9mg/d, a leflunomidu 16,79±5,10mg/d. W ocenie po 6 miesiącach terapii LEF, całkowitą remisję uzyskano u 67,8% chorych, częściową remisję u 16%, a odpowiedź na leczenie u blisko 84% badanych. Po 12 miesiącach całkowitą remisję obserwowano u 55,3% chorych, częściową remisję u 14,2%, a odpowiedź na leczenie u 70% chorych. W ocenie odpowiedzi na leczenie posługiwano się: obecnością objawów klinicznych, parametrami laboratoryjnymi (wykładniki stanu zapalnego) oraz oceną radiologiczną (angio-MR). Odpowiedź na leczenie związana była z obniżeniem wykładników stanu zapalnego w stosunku do wartości wyjściowych. Nie obserwowano natomiast znaczących różnić w stężeniach interleukiny 6 i 8 przed i po leczeniu LEF. 85,7% badanych kontynuowało leczenie przez cały okres obserwacji. Obserwowane działania niepożądane miały charakter łagodny. ChT dotyka w szczególności młode kobiety w okresie reprodukcyjnym. Autorzy badania podkreślają, że ze względu na brak gonadotoksycznego działania, LEF może stanowić opcję zarówno w leczeniu indukującym, jak i podtrzymującym remisję.
W sumie obserwacją objęto 56 badanych z aktywną postacią chT, leczonych LEF przez co najmniej 3 miesiące, spośród których 41 leczonych było LEF od początku (grupa LEF), a 15 po uprzedniej nieskuteczności/nietolerancji cyklofosfamidu – grupa CF/LEF (w tym: u 4 obserwowano działania niepożądane, u kolejnych 5 nie uzyskano remisji klinicznej, u 6 chorych wystąpił nawrót choroby po uzyskaniu remisji). Średni okres od zakończenia stosowania cyklofosfamidu do rozpoczęcia LEF wynosił miesiąc. Średni wiek badanej populacji wynosił 31,85±12,56 lat, 75% stanowiły kobiety.
Najczęściej obserwowano typ V zmian radiologicznych. Średnia dawka wyjściowa prednizonu wynosiła 24,40±14,9mg/d, a leflunomidu 16,79±5,10mg/d. W ocenie po 6 miesiącach terapii LEF, całkowitą remisję uzyskano u 67,8% chorych, częściową remisję u 16%, a odpowiedź na leczenie u blisko 84% badanych. Po 12 miesiącach całkowitą remisję obserwowano u 55,3% chorych, częściową remisję u 14,2%, a odpowiedź na leczenie u 70% chorych. W ocenie odpowiedzi na leczenie posługiwano się: obecnością objawów klinicznych, parametrami laboratoryjnymi (wykładniki stanu zapalnego) oraz oceną radiologiczną (angio-MR). Odpowiedź na leczenie związana była z obniżeniem wykładników stanu zapalnego w stosunku do wartości wyjściowych. Nie obserwowano natomiast znaczących różnić w stężeniach interleukiny 6 i 8 przed i po leczeniu LEF. 85,7% badanych kontynuowało leczenie przez cały okres obserwacji. Obserwowane działania niepożądane miały charakter łagodny. ChT dotyka w szczególności młode kobiety w okresie reprodukcyjnym. Autorzy badania podkreślają, że ze względu na brak gonadotoksycznego działania, LEF może stanowić opcję zarówno w leczeniu indukującym, jak i podtrzymującym remisję.
