123RF
Cyklofosfamid i rytuksymab równoważne w indukcji remisji zapalenia naczyń związanego z ANCA
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 25.09.2023
| Tagi: | cyklofosfamid, rytuksymab, zapalenie naczyń, ANCA |
Reumatologia to bardzo wymagająca dziedzina medycyny, która obejmuje zarówno częste, jak i rzadkie choroby. W przypadku tych ostatnich każde dobrej jakości dane co do leczenia są niezwykle cenne – takie właśnie ukazały się na łamach „Arthritis & Rheumatology”.
Zapalenie naczyń związane z obecnością ANCA to zbiór chorób rzadkich – częstość występowania wynosi od 10 do 20 przypadków na milion. Najczęstsze objawy obejmują zmęczenie, gorączkę i utratę masy ciała.
Leczenie rozpoczyna się od wywołania remisji, aby uniknąć lub spowolnić zajęcie narządów. Indukcję remisji zwykle przeprowadza się za pomocą cyklofosfamidu w połączeniu z dużymi dawkami steroidów, jednak poszukiwane są skuteczniejsze i obarczone mniejszym ryzykiem powikłań metody.
Ostatnio do indukcji remisji stosuje się rytuksymab ze względu na mniejszy odsetek działań niepożądanych niż cyklofosfamid, zapewniając jednocześnie ten sam efekt terapeutyczny (badania wykazały, że rytuksymab ma taką samą skuteczność w indukcji remisji jak cyklofosfamid). U pacjentów, u których wystąpił nawrót choroby, badanie RAVE wykazało, że rytuksymab jest skuteczniejszy od cyklofosfamidu.
Zespół naukowców z Massachusetts General Hospital przeprowadził badanie z wykorzystaniem kohorty Mass General Brigham AAV Cohort, która obejmuje 595 pacjentów; uwzględniono przypadki, w których indukcję początkowej remisji oparto na rytuksymabie (352 chorych) lub cyklofosfamidzie (243 pacjentów). Warto dodać, że aż u 69 proc. chorych stwierdzono zajęcie nerek (mediana eGFR wynosiła 37,3 ml/min/1,73 mkw.). Oceniono, która strategia wiąże się z większym odsetkiem niewydolności nerek lub zgonów.
Po pięciu latach od indukcji wystąpiły 133 oceniane zdarzenia, a częstość występowania w schematach opartych na rytuksymabie i cyklofosfamidzie wynosiła odpowiednio 6,8 i 6,1 na 100 osobolat. Ryzyko niewydolności nerek lub zgonu było podobne w obu grupach, także po uwzględnieniu wielu zmiennych w analizach statystycznych. Uzyskane wyniki były analogiczne, gdy przedział czasowy badanych zależności zawężono do roku i dwóch lat, a także w podgrupach stratyfikowanych według ciężkości zajęcia nerek i innych narządów.
Powyższa analiza sugeruje, że indukcja remisji oparta na rytuksymabie i cyklofosfamidzie wiąże się z podobnym ryzykiem niewydolności nerek i zgonu – dlatego obie metody wydają się równoważne.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Leczenie rozpoczyna się od wywołania remisji, aby uniknąć lub spowolnić zajęcie narządów. Indukcję remisji zwykle przeprowadza się za pomocą cyklofosfamidu w połączeniu z dużymi dawkami steroidów, jednak poszukiwane są skuteczniejsze i obarczone mniejszym ryzykiem powikłań metody.
Ostatnio do indukcji remisji stosuje się rytuksymab ze względu na mniejszy odsetek działań niepożądanych niż cyklofosfamid, zapewniając jednocześnie ten sam efekt terapeutyczny (badania wykazały, że rytuksymab ma taką samą skuteczność w indukcji remisji jak cyklofosfamid). U pacjentów, u których wystąpił nawrót choroby, badanie RAVE wykazało, że rytuksymab jest skuteczniejszy od cyklofosfamidu.
Zespół naukowców z Massachusetts General Hospital przeprowadził badanie z wykorzystaniem kohorty Mass General Brigham AAV Cohort, która obejmuje 595 pacjentów; uwzględniono przypadki, w których indukcję początkowej remisji oparto na rytuksymabie (352 chorych) lub cyklofosfamidzie (243 pacjentów). Warto dodać, że aż u 69 proc. chorych stwierdzono zajęcie nerek (mediana eGFR wynosiła 37,3 ml/min/1,73 mkw.). Oceniono, która strategia wiąże się z większym odsetkiem niewydolności nerek lub zgonów.
Po pięciu latach od indukcji wystąpiły 133 oceniane zdarzenia, a częstość występowania w schematach opartych na rytuksymabie i cyklofosfamidzie wynosiła odpowiednio 6,8 i 6,1 na 100 osobolat. Ryzyko niewydolności nerek lub zgonu było podobne w obu grupach, także po uwzględnieniu wielu zmiennych w analizach statystycznych. Uzyskane wyniki były analogiczne, gdy przedział czasowy badanych zależności zawężono do roku i dwóch lat, a także w podgrupach stratyfikowanych według ciężkości zajęcia nerek i innych narządów.
Powyższa analiza sugeruje, że indukcja remisji oparta na rytuksymabie i cyklofosfamidzie wiąże się z podobnym ryzykiem niewydolności nerek i zgonu – dlatego obie metody wydają się równoważne.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
