Dobra organizacja systemu opieki znacznie poprawia wyniki leczenia chorób reumatycznych
Oparte na dowodach naukowych rekomendacje dotyczące diagnostyki i leczenia są niezwykle ważne, ale zawsze przechodzą przez filtr możliwości ich realizacji. Do tego jest potrzebny dobrze zorganizowany system opieki zdrowotnej, o czym przekonuje najnowsza publikacja z „Annals of Rheumatic Disease”.
Czas do postawienia rozpoznania, a co za tym idzie rozpoczęcia terapii, istotnie wpływa na progresję chorób reumatycznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów i spondyloartropatie osiowe. Zgodnie z zaleceniami EULAR pacjenci z objawami tych chorób powinni zgłosić się do reumatologa w ciągu 6 tygodni od ich wystąpienia, a leczenie LMPCh należy rozpocząć w ciągu 12 tygodni; pozwala to zapobiec nieodwracalnemu uszkodzeniu stawów i doprowadzić pacjenta do długotrwałej remisji. Podane powyżej kryteria czasowe są bardzo trudne, lecz nie niemożliwe do osiągnięcia.
Wieloośrodkowy zespół niemieckich naukowców przeprowadził prospektywne badanie, w którym wzięło udział 2340 lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, 72 reumatologów, 4 szpitale uniwersyteckie i 4 specjalistyczne ośrodki reumatologiczne. Testowano specjalny program, w którym lekarz POZ, podejrzewający chorobę reumatyczną, kierował pacjentów nie z osobna do szerokiego grona specjalistów, ale do skoordynowanego centrum (Reuma-VOR), w którym pacjent miał szansę na szybką diagnostykę. Następnie rezultaty wdrażania takiego systemu porównano z danymi pacjentów nie biorących udziału w projekcie.
Do ośrodków koordynacyjnych zakwalifikowano ogółem 7049 pacjentów, u 1537 z nich zdiagnozowano chorobę reumatyczną, a konsultację kontrolną po roku przeprowadzono u 592 pacjentów. Czas od pierwszego kontaktu z lekarzem do postawienia rozpoznania był istotnie krótszy dla Reuma-VOR w porównaniu ze standardową opieką; dla RZS było to około 1,5 roku, dla ŁZS niemal 2 lata, a dla spondyloartropatii aż 4,5 roku (!). U pacjentów w badanej populacji na początku programu aktywność choroby była umiarkowana do wysokiej, a jej stan znacznie się poprawił podczas konsultacji kontrolnej; remisję podczas drugiej konsultacji uzyskało 47 proc. wszystkich pacjentów. Równolegle ze spadkiem aktywności choroby wszyscy pacjenci zgłaszali znaczną poprawę sprawności funkcjonalnej, jakości życia, redukcję zmęczenia i poprawę nastroju. Obliczono także koszty niezbędne do podniesienia jakości życia o 10 proc. między 1. a 2. konsultacją specjalistyczną. W przypadku Rheuma-VOR na każdego pacjenta wydano średnio 2445 euro w porównaniu z 3107 euro w przypadku obecnie funkcjonującego modelu.
Szybciej, taniej, skuteczniej - powyższy przykład pokazuje, jak ważna jest optymalizacja środkami i możliwościami, które pozostają do dyspozycji.
Opracował lek. Damian Matusiak
Wieloośrodkowy zespół niemieckich naukowców przeprowadził prospektywne badanie, w którym wzięło udział 2340 lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, 72 reumatologów, 4 szpitale uniwersyteckie i 4 specjalistyczne ośrodki reumatologiczne. Testowano specjalny program, w którym lekarz POZ, podejrzewający chorobę reumatyczną, kierował pacjentów nie z osobna do szerokiego grona specjalistów, ale do skoordynowanego centrum (Reuma-VOR), w którym pacjent miał szansę na szybką diagnostykę. Następnie rezultaty wdrażania takiego systemu porównano z danymi pacjentów nie biorących udziału w projekcie.
Do ośrodków koordynacyjnych zakwalifikowano ogółem 7049 pacjentów, u 1537 z nich zdiagnozowano chorobę reumatyczną, a konsultację kontrolną po roku przeprowadzono u 592 pacjentów. Czas od pierwszego kontaktu z lekarzem do postawienia rozpoznania był istotnie krótszy dla Reuma-VOR w porównaniu ze standardową opieką; dla RZS było to około 1,5 roku, dla ŁZS niemal 2 lata, a dla spondyloartropatii aż 4,5 roku (!). U pacjentów w badanej populacji na początku programu aktywność choroby była umiarkowana do wysokiej, a jej stan znacznie się poprawił podczas konsultacji kontrolnej; remisję podczas drugiej konsultacji uzyskało 47 proc. wszystkich pacjentów. Równolegle ze spadkiem aktywności choroby wszyscy pacjenci zgłaszali znaczną poprawę sprawności funkcjonalnej, jakości życia, redukcję zmęczenia i poprawę nastroju. Obliczono także koszty niezbędne do podniesienia jakości życia o 10 proc. między 1. a 2. konsultacją specjalistyczną. W przypadku Rheuma-VOR na każdego pacjenta wydano średnio 2445 euro w porównaniu z 3107 euro w przypadku obecnie funkcjonującego modelu.
Szybciej, taniej, skuteczniej - powyższy przykład pokazuje, jak ważna jest optymalizacja środkami i możliwościami, które pozostają do dyspozycji.
Opracował lek. Damian Matusiak
