123RF
Glikokortykosteroidy a ryzyko reaktywacji WZW typu B
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 29.03.2022
Źródło: Zhong Z, Liao W, Dai L, Feng X, Su G, Gao Y, Wu Q, Yang P Average corticosteroid dose and risk for HBV reactivation and hepatitis flare in patients with resolved hepatitis B infection. Ann Rheum Dis. 2022 Apr;81(4):584-591. doi: 10.1136/annrheumdis-2021-221650
| Tagi: | glikokortykosteroidy, wirus HBV |
Przeanalizowano 1303 chorych z obecnymi przeciwciałami antyHBc i ujemnym HBsAg (z ujemnym testem replikacji wirusa) biorąc pod uwagę wystąpienie reaktywacji HBV w odniesieniu do ekspozycji na GKS.
Glikokortykosteroidy (GKS) nadal pozostają terapią z wyboru w określonych wskazaniach w trakcie terapii chorób reumatycznych.
Zakażenie wirusem HBV jest częstym problemem w populacji pacjentów reumatologicznych. W trakcie leczenia immunosupresyjnego może dojść do reaktywacji zakażenia. Bardziej skłonni do wystąpienia wirusowego zapalenia wątroby są chorzy z dodatnim antygenem powierzchniowym wirusa (HBsAg), u których zaleca się stosowanie profilaktyczne leków przeciwwirusowych w trakcie terapii immunosupresyjnych. Wznowienie zakażenia także możliwe jest u chorych z ujemnym HBsAg i obecnością przeciwciała antyHBc (przeciwciała przeciwko antygenowi rdzeniowemu wirusa) - postępowanie w razie konieczności zastosowania GKS w wysokich dawkach w takiej sytuacji nie zostało jednoznacznie ustalone.
Ryzyko wystąpienia wirusowego zapalenia wątroby typu B w trakcie leczenia immunosupresyjnego zostało przeanalizowane w wielu badaniach klinicznych w przypadku stosowania leków przeciwreumatycznych, w tym zwłaszcza leków biologicznych, natomiast brakuje precyzyjnych danych dotyczących stosowania glikokortykosteroidów.
W populacji chińskiej (gdzie częste są zakażenia HBV) przeprowadzono badanie prospektywne wśród pacjentów z rozpoznaniem uveitis , które może towarzyszyć takim schorzeniom jak spondyloartropatia zapalna, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, choroba Behceta, sarkoidoza, łuszczyca i inne choroby autoimmmunologiczne. Podstawowym sposobem leczenia uveitis są GKS, jednak ich stosowanie: dawka i czas terapii mogą być różne w zależności od przebiegu i etiologii zajęcia narządu wzroku. Przeanalizowano 1303 chorych z obecnymi przeciwciałami antyHBc i ujemnym HBsAg (z ujemnym testem replikacji wirusa) biorąc pod uwagę wystąpienie reaktywacji HBV w odniesieniu do ekspozycji na GKS.
Nie wykazano zależności z dawką kumulacyjną GKS, wobec czego zastosowano pomiar dawki średniej w pewnym czasie. Na tej podstawie wyliczono, iż stosowanie dawki GKS większej niż 20 mg prednizonu/dobę w tej grupie pacjentów związane jest z reaktywacją zakażenia u 10 osób/100 osobolat (równoważnik wysokiego ryzyka reaktywacji zakażenia HBV).
Przeprowadzone badanie wykazało wysokie ryzyko wystąpienia wirusowego zapalenia wątroby typu B u chorych z przebytym zakażeniem (antyHBc +) w trakcie immunosupresji stosujących GKS w dawce wyższej niż 20 mg prednizonu (lub odpowiednika). W tej sytuacji w tej grupie chorych należy rozważyć wdrożenie profilaktycznego leczenia zakażenia HBV.
Opracowanie: dr n. med. Ewa Morgiel
Zakażenie wirusem HBV jest częstym problemem w populacji pacjentów reumatologicznych. W trakcie leczenia immunosupresyjnego może dojść do reaktywacji zakażenia. Bardziej skłonni do wystąpienia wirusowego zapalenia wątroby są chorzy z dodatnim antygenem powierzchniowym wirusa (HBsAg), u których zaleca się stosowanie profilaktyczne leków przeciwwirusowych w trakcie terapii immunosupresyjnych. Wznowienie zakażenia także możliwe jest u chorych z ujemnym HBsAg i obecnością przeciwciała antyHBc (przeciwciała przeciwko antygenowi rdzeniowemu wirusa) - postępowanie w razie konieczności zastosowania GKS w wysokich dawkach w takiej sytuacji nie zostało jednoznacznie ustalone.
Ryzyko wystąpienia wirusowego zapalenia wątroby typu B w trakcie leczenia immunosupresyjnego zostało przeanalizowane w wielu badaniach klinicznych w przypadku stosowania leków przeciwreumatycznych, w tym zwłaszcza leków biologicznych, natomiast brakuje precyzyjnych danych dotyczących stosowania glikokortykosteroidów.
W populacji chińskiej (gdzie częste są zakażenia HBV) przeprowadzono badanie prospektywne wśród pacjentów z rozpoznaniem uveitis , które może towarzyszyć takim schorzeniom jak spondyloartropatia zapalna, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, choroba Behceta, sarkoidoza, łuszczyca i inne choroby autoimmmunologiczne. Podstawowym sposobem leczenia uveitis są GKS, jednak ich stosowanie: dawka i czas terapii mogą być różne w zależności od przebiegu i etiologii zajęcia narządu wzroku. Przeanalizowano 1303 chorych z obecnymi przeciwciałami antyHBc i ujemnym HBsAg (z ujemnym testem replikacji wirusa) biorąc pod uwagę wystąpienie reaktywacji HBV w odniesieniu do ekspozycji na GKS.
Nie wykazano zależności z dawką kumulacyjną GKS, wobec czego zastosowano pomiar dawki średniej w pewnym czasie. Na tej podstawie wyliczono, iż stosowanie dawki GKS większej niż 20 mg prednizonu/dobę w tej grupie pacjentów związane jest z reaktywacją zakażenia u 10 osób/100 osobolat (równoważnik wysokiego ryzyka reaktywacji zakażenia HBV).
Przeprowadzone badanie wykazało wysokie ryzyko wystąpienia wirusowego zapalenia wątroby typu B u chorych z przebytym zakażeniem (antyHBc +) w trakcie immunosupresji stosujących GKS w dawce wyższej niż 20 mg prednizonu (lub odpowiednika). W tej sytuacji w tej grupie chorych należy rozważyć wdrożenie profilaktycznego leczenia zakażenia HBV.
Opracowanie: dr n. med. Ewa Morgiel
