123RF
Glikokortykoterapia we wczesnym reumatoidalnym zapaleniu stawów
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 28.12.2021
Źródło: Sapart E, Sokolova T, de Montjoye S et al. Should we use glucocorticoids in early rheumatoid arthritis? Results at 5 years from the early RA UCLouvain Brussels cohort. Rheumatology 2021;60:5576–5582
Glikokortykosteroidy (GKS) obok leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh) stanowią integralną część terapii reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS).
Zgodnie z zaleceniami EULAR, ze względu na ryzyko, szczególnie odległych działań niepożądanych, zaleca się stosowanie ich w najmniejszej skutecznej dawce i przez możliwie krótki okres (do 6 miesięcy).
Naukowcy z Belgii dokonali analizy krótko- i długofalowych efektów terapii GKS w populacji pacjentów z wczesnym RZS. W badanej grupie obejmującej 474 chorych GKS (w połączeniu z LMPCh) zastosowano u 37 proc. badanych. U pozostałych chorych stosowano LMPCh w skojarzeniu z NLPZ. Wśród osób, u których wyjściowo zalecono GKS, częściej występowały zwiększone wartości białka CRP. Ponadto częściej były to osoby palące tytoń, z negatywnym badaniem w kierunku przeciwciał anty-CCP, w starszym wieku oraz stosujące metotreksat w monoterapii.
Częstość remisji ocenianej po 6 miesiącach terapii nie różniła się w grupie stosującej i nieleczonej GKS. Pięcioletnia analiza aktywności choroby, sprawności funkcjonalnej (HAQ) oraz ocena bólu na skali VAS nie różniły się istotnie pomiędzy badanymi podgrupami pacjentów. Prawie 23 proc. osób, u których włączono GKS, kontynuowało leczenie przewlekle. Wyniki badania wykazały, że w analizowanej grupie pacjentów z wczesnym RZS dołączenie GKS do standardowej terapii lekiem modyfikującym przebieg choroby nie przyniosło znaczących korzyści w perspektywie krótko- i długoterminowej.
Spośród badanych wyodrębniono grupę chorych (n = 139), u których stosowano większe dawki GKS (dawka sumaryczna prednizolonu w okresie 5 lat wynosiła powyżej 1 g). Osoby w tej grupie miały wyjściowo większą aktywność choroby, ocenianą wskaźnikiem DAS28(CRP), ponadto więcej było wśród nich mężczyzn. W toku obserwacji populację tę charakteryzowała większa aktywność choroby podstawowej, co było związane z częstszym stosowaniem leków biologicznych. Poza tym odnotowano większą częstość powikłań infekcyjnych.
Opracowanie: dr n. med. Marta Madej
Naukowcy z Belgii dokonali analizy krótko- i długofalowych efektów terapii GKS w populacji pacjentów z wczesnym RZS. W badanej grupie obejmującej 474 chorych GKS (w połączeniu z LMPCh) zastosowano u 37 proc. badanych. U pozostałych chorych stosowano LMPCh w skojarzeniu z NLPZ. Wśród osób, u których wyjściowo zalecono GKS, częściej występowały zwiększone wartości białka CRP. Ponadto częściej były to osoby palące tytoń, z negatywnym badaniem w kierunku przeciwciał anty-CCP, w starszym wieku oraz stosujące metotreksat w monoterapii.
Częstość remisji ocenianej po 6 miesiącach terapii nie różniła się w grupie stosującej i nieleczonej GKS. Pięcioletnia analiza aktywności choroby, sprawności funkcjonalnej (HAQ) oraz ocena bólu na skali VAS nie różniły się istotnie pomiędzy badanymi podgrupami pacjentów. Prawie 23 proc. osób, u których włączono GKS, kontynuowało leczenie przewlekle. Wyniki badania wykazały, że w analizowanej grupie pacjentów z wczesnym RZS dołączenie GKS do standardowej terapii lekiem modyfikującym przebieg choroby nie przyniosło znaczących korzyści w perspektywie krótko- i długoterminowej.
Spośród badanych wyodrębniono grupę chorych (n = 139), u których stosowano większe dawki GKS (dawka sumaryczna prednizolonu w okresie 5 lat wynosiła powyżej 1 g). Osoby w tej grupie miały wyjściowo większą aktywność choroby, ocenianą wskaźnikiem DAS28(CRP), ponadto więcej było wśród nich mężczyzn. W toku obserwacji populację tę charakteryzowała większa aktywność choroby podstawowej, co było związane z częstszym stosowaniem leków biologicznych. Poza tym odnotowano większą częstość powikłań infekcyjnych.
Opracowanie: dr n. med. Marta Madej
