123RF
Leczenie immunosupresyjne nie zmniejsza skuteczności szczepień przeciwko SARS-CoV-2
Skuteczną metodą zapobiegania ciężkim postaciom choroby i zgonom są szczepienia ochronne, a jak pokazuje publikacja z prestiżowego „The Lancet Rheumatology”, działają one także u pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi.
Holenderscy naukowcy przeprowadzili analizę danych z dwóch dużych badań kohortowych oceniających skuteczność szczepień przeciwko COVID-19 u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi i leczonymi lekami immunosupresyjnymi (badania Target to-B! i Amsterdam Rheumatology Center COVID). Ocenili oni częstość zakażeń wśród zaszczepionych pacjentów z wyżej wymienionej populacji. Zakażenie SARS-CoV-2 oceniano za pomocą testu metodą PCR lub testu antygenowego. Brano pod uwagę zakażenie, które wystąpiło co najmniej 14 dni po szczepieniu. Przyjęto, że wszystkie infekcje w tym okresie były spowodowane wariantem delta ze względu na jego dominację w okresie badawczym.
Analiza objęła w sumie 5014 osób, z czego 3207 pacjentów w grupie badawczej i 1807 w grupie kontrolnej (985 z chorobą autoimmunologiczną bez leczenia immunosupresyjnego i 822 osób zdrowych). Okazało się, że częstość zakażeń SARS-CoV-2 po szczepieniu w obu populacjach była podobna, nie różniła się istotnie – w wymienionych trzech populacjach było to odpowiednio 4,6, 5,3 i 4 proc. Obliczono również, że przyjmowanie leków immunosupresyjnych nie zwiększa prawdopodobieństwa zakażenia. Badacze podali, że nawet w przypadku zachorowania większość przypadków była łagodna i nie wymagała hospitalizacji.
Czynnikiem ryzyka zachorowania i ciężkiego przebiegu, oprócz dobrze udokumentowanych wcześniej i wspólnych dla całej populacji, okazała się terapia przeciwciałami anty-CD20, niemniej i ta populacja odnosi korzyści w zakresie redukcji ryzyka ciężkiego przebiegu i zgonu.
Powyższe badanie pokazuje, jak ważna jest profilaktyka, i udowadnia, że nie należy się obawiać kwalifikowania do szczepienia przeciwko COVID-19 także pacjentów zażywających leki immunosupresyjne – wręcz przeciwnie, jako najbardziej narażeni, tym bardziej powinni zostać wyszczepieni.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Analiza objęła w sumie 5014 osób, z czego 3207 pacjentów w grupie badawczej i 1807 w grupie kontrolnej (985 z chorobą autoimmunologiczną bez leczenia immunosupresyjnego i 822 osób zdrowych). Okazało się, że częstość zakażeń SARS-CoV-2 po szczepieniu w obu populacjach była podobna, nie różniła się istotnie – w wymienionych trzech populacjach było to odpowiednio 4,6, 5,3 i 4 proc. Obliczono również, że przyjmowanie leków immunosupresyjnych nie zwiększa prawdopodobieństwa zakażenia. Badacze podali, że nawet w przypadku zachorowania większość przypadków była łagodna i nie wymagała hospitalizacji.
Czynnikiem ryzyka zachorowania i ciężkiego przebiegu, oprócz dobrze udokumentowanych wcześniej i wspólnych dla całej populacji, okazała się terapia przeciwciałami anty-CD20, niemniej i ta populacja odnosi korzyści w zakresie redukcji ryzyka ciężkiego przebiegu i zgonu.
Powyższe badanie pokazuje, jak ważna jest profilaktyka, i udowadnia, że nie należy się obawiać kwalifikowania do szczepienia przeciwko COVID-19 także pacjentów zażywających leki immunosupresyjne – wręcz przeciwnie, jako najbardziej narażeni, tym bardziej powinni zostać wyszczepieni.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
