123RF
Odpowiedź na szczepienie przeciw SARS-CoV-2 u chorych z rozpoznaniem chorób autozapalnych
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 30.09.2021
Źródło: Simon D, Tascilar K, Fagni F, Krönke G, Kleyer A, Meder C, Atreya R, Leppkes M, Kremer AE, Ramming A, Pachowsky ML, Schuch F, Ronneberger M, Kleinert S, Hueber AJ, Manger K, Manger B, Berking C, Sticherling M, Neurath MF, Schett G. SARS-CoV-2 vaccination responses in untreated, conventionally treated and anticytokine-treated patients with immune-mediated inflammatory diseases. Ann Rheum Dis. 2021 Oct;80(10):1312-1316
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Tagi: | szczepienie, COVID-19, choroba autozapalna |
Analiza statystyczna wykazała, że nieskuteczność szczepienia może dotyczyć nawet 1 na 10 pacjentów z chorobą autozapalną oraz 1 na 100 osób w grupie kontrolnej. Poziom przeciwciał badanych w krótkim okresie po szczepieniu wśród chorych był mniejszy w stosunku do badanych z grupy kontrolnej, ale w późniejszym czasie wyniki były podobne.
U podłoża patomechanizmu choroby autozapalnej leżą zaburzenia funkcji układu immunologicznego. W ich leczeniu natomiast stosowane są leki, które blokują pewne mechanizmy obronne organizmu. Konsekwencją tych aspektów związanych z chorobą jest zwiększone ryzyko występowania infekcji, a także cięższego ich przebiegu. Okres epidemii SARS-CoV-2 jest szczególnie trudny dla chorych przewlekle, w tym osób z chorobami autozapalnymi. Wdrożenie szczepień jest najlepszą znaną metodą ochrony przed zakażeniem wirusem. Poddanie się szczepieniu przeciwko SARS-CoV-2 było rekomendowane chorym z chorobami autozapalnymi i – jak wskazują dotychczasowe dane – okazało się bezpieczne. Pozostało jednak pytanie, czy zaburzenia układu immunologicznego związane z chorobą i leczeniem miały istotny wpływ na wytwarzanie odporności po szczepieniu? Czy chorzy z chorobami autozapalnymi wymagają dodatkowych dawek szczepień w innym schemacie niż u osób zdrowych? Jakie czynniki mają wpływ na odpowiedź immunologiczną po szczepieniu?
Przebadano 84 pacjentów z chorobą autozapalną i 182 osoby z grupy kontrolnej. Wśród chorych dominowały następujące rozpoznania: spondyloartropatia zapalna (32,1 proc.), reumatoidalne zapalenie stawów (29,8 proc.), zapalenie jelit (9,5 proc.), łuszczyca (9,5 proc.). Około 43 proc. pacjentów stosowało leki biologiczne lub syntetyczne leki celowane, 24 proc. – leki należące do grupy klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby, a 28,5 proc. nie stosowało leków immunosupresyjnych. Średnia wieku w grupie badanej wyniosła 53 lata, a 65,5 proc. stanowiły kobiety. U każdego badanego wykonano przynajmniej jedno szczepienie szczepionką firmy BioNTech/Pfizer (96 proc. badanych otrzymało 2 szczepienia). Z badania wykluczono osoby chorujące na COVID-19, wszyscy przed wykonaniem szczepienia mieli ujemny wynik przeciwciał w kierunku zakażenia SARS-CoV-2. Odpowiedź na szczepienie badano w próbce krwi pobranej co najmniej 10 dni po szczepieniu, z wykorzystaniem testów EUROIMMUN na oznaczenia przeciwciał anty-SARS-CoV-2 (S1 IgG) oraz dokonując pomiaru przeciwciał neutralizujących (cPSS, Medac).
Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, że nieskuteczność szczepienia może dotyczyć nawet 1 na 10 pacjentów z chorobą autozapalną oraz 1 na 100 osób w grupie kontrolnej. Poziom przeciwciał badanych w krótkim okresie po szczepieniu w grupie chorych był mniejszy w stosunku do osób z grupy kontrolnej, ale w późniejszym czasie wyniki w obu grupach były podobne. Nie stwierdzono związku między sposobem leczenia a uzyskaną odpowiedzią na szczepienie. Autorzy badania sugerują, że odpowiedź na szczepienie może nie tyle zależeć od metody terapii, co od samej choroby. Biorąc pod uwagę wyniki tej pracy, osoby z chorobami autozapalnymi powinny nadal zachowywać szczególne środki ostrożności w dobie obecnie trwającej epidemii niezależnie od faktu, czy zostały zaszczepione i ile dawek szczepienia przyjęły.
Opracowanie: dr Ewa Morgiel
Przebadano 84 pacjentów z chorobą autozapalną i 182 osoby z grupy kontrolnej. Wśród chorych dominowały następujące rozpoznania: spondyloartropatia zapalna (32,1 proc.), reumatoidalne zapalenie stawów (29,8 proc.), zapalenie jelit (9,5 proc.), łuszczyca (9,5 proc.). Około 43 proc. pacjentów stosowało leki biologiczne lub syntetyczne leki celowane, 24 proc. – leki należące do grupy klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby, a 28,5 proc. nie stosowało leków immunosupresyjnych. Średnia wieku w grupie badanej wyniosła 53 lata, a 65,5 proc. stanowiły kobiety. U każdego badanego wykonano przynajmniej jedno szczepienie szczepionką firmy BioNTech/Pfizer (96 proc. badanych otrzymało 2 szczepienia). Z badania wykluczono osoby chorujące na COVID-19, wszyscy przed wykonaniem szczepienia mieli ujemny wynik przeciwciał w kierunku zakażenia SARS-CoV-2. Odpowiedź na szczepienie badano w próbce krwi pobranej co najmniej 10 dni po szczepieniu, z wykorzystaniem testów EUROIMMUN na oznaczenia przeciwciał anty-SARS-CoV-2 (S1 IgG) oraz dokonując pomiaru przeciwciał neutralizujących (cPSS, Medac).
Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, że nieskuteczność szczepienia może dotyczyć nawet 1 na 10 pacjentów z chorobą autozapalną oraz 1 na 100 osób w grupie kontrolnej. Poziom przeciwciał badanych w krótkim okresie po szczepieniu w grupie chorych był mniejszy w stosunku do osób z grupy kontrolnej, ale w późniejszym czasie wyniki w obu grupach były podobne. Nie stwierdzono związku między sposobem leczenia a uzyskaną odpowiedzią na szczepienie. Autorzy badania sugerują, że odpowiedź na szczepienie może nie tyle zależeć od metody terapii, co od samej choroby. Biorąc pod uwagę wyniki tej pracy, osoby z chorobami autozapalnymi powinny nadal zachowywać szczególne środki ostrożności w dobie obecnie trwającej epidemii niezależnie od faktu, czy zostały zaszczepione i ile dawek szczepienia przyjęły.
Opracowanie: dr Ewa Morgiel