123RF
Pacjenci z chorobami autoimmunologicznymi mogą nie być w pełni chronieni nawet po drugiej dawce
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 26.05.2021
Źródło: Medscape
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Chociaż wymagane są dodatkowe badania, pacjenci przyjmujący leki immunosupresyjne powinni mieć świadomość, że mogą nie być w pełni chronieni przed COVID-19 nawet po pełnym zaszczepieniu.
Pacjenci z chorobami reumatycznymi i chorobami układu mięśniowo-szkieletowego, którzy przyjmują leki immunosupresyjne, mogą nie uzyskać odpowiedzi na szczepionkę przeciwko SARS-CoV-2, nawet po drugiej dawce. Szczególnie dotyczy to pacjentów przyjmujących leki modulujące limfocyty B oraz mykofenolan. - Chociaż wymagane są dodatkowe badania, pacjenci przyjmujący leki immunosupresyjne powinni mieć świadomość, że mogą nie być w pełni chronieni przed COVID-19 nawet po pełnym zaszczepieniu. Dlatego powinni porozmawiać z lekarzem przed decyzją o złagodzeniu środków ostrożności - mówi dr Julie Paik z Johns Hopkins University School of Medicine w Baitimore.
Dr Paik i współpracownicy przeanalizowali charakterystykę kliniczną 20 pacjentów z chorobami reumatycznymi i chorobami układu mięśniowo-szkieletowego, którzy nie mieli wykrywalnych przeciwciał średnio 30 dni po otrzymaniu drugiej dawki szczepionki mRNA przeciwko SARS-CoV-2. Grupa składała się głównie z białych kobiet; mediana wieku wynosiła 46 lat. Dwunastu pacjentów (60%) otrzymało szczepionkę Pfizer-BioNTech, a ośmiu (40%) otrzymało serię preparat Moderny (doniesienie w Annals of Internal Medicine).
Najczęstszą diagnozą był toczeń rumieniowaty układowy (50%), następnie zapalenie mięśni (25%) i zapalenie naczyń (15%). Jeden pacjent miał zespół Sjogrena, a jeden sarkoidozę.
Większość pacjentów otrzymywała wiele leków immunosupresyjnych (90%); 16 pacjentów (80%) otrzymywało kortykosteroidy podtrzymujące, przy średniej dawce 5 mg (zakres od 2,5 do 55 mg). Najczęściej stosowanym lekiem biologicznym był rytuksymab (55%), a mykofenolan (50%) był najczęściej stosowanym lekiem przeciwreumatycznym modyfikującym przebieg choroby. Stwierdzono, że rytuksymab wiąże się z gorszymi wynikami leczenia u pacjentów z chorobami reumatycznymi i chorobami układu mięśniowo-szkieletowego oraz zakażeniem SARS-CoV-2, w związku z czym istnieje obawa, że mogą oni nie być zabezpieczeni przed COVID-19.
Dr Paik zauważyła: Nasze badanie podkreśla potrzebę, aby lekarze i pacjenci byli świadomi, że leki immunosupresyjne mogą uniemożliwiać właściwą odpowiedź na szczepionkę przeciwko SARS-CoV-2.
Dr Paik i współpracownicy przeanalizowali charakterystykę kliniczną 20 pacjentów z chorobami reumatycznymi i chorobami układu mięśniowo-szkieletowego, którzy nie mieli wykrywalnych przeciwciał średnio 30 dni po otrzymaniu drugiej dawki szczepionki mRNA przeciwko SARS-CoV-2. Grupa składała się głównie z białych kobiet; mediana wieku wynosiła 46 lat. Dwunastu pacjentów (60%) otrzymało szczepionkę Pfizer-BioNTech, a ośmiu (40%) otrzymało serię preparat Moderny (doniesienie w Annals of Internal Medicine).
Najczęstszą diagnozą był toczeń rumieniowaty układowy (50%), następnie zapalenie mięśni (25%) i zapalenie naczyń (15%). Jeden pacjent miał zespół Sjogrena, a jeden sarkoidozę.
Większość pacjentów otrzymywała wiele leków immunosupresyjnych (90%); 16 pacjentów (80%) otrzymywało kortykosteroidy podtrzymujące, przy średniej dawce 5 mg (zakres od 2,5 do 55 mg). Najczęściej stosowanym lekiem biologicznym był rytuksymab (55%), a mykofenolan (50%) był najczęściej stosowanym lekiem przeciwreumatycznym modyfikującym przebieg choroby. Stwierdzono, że rytuksymab wiąże się z gorszymi wynikami leczenia u pacjentów z chorobami reumatycznymi i chorobami układu mięśniowo-szkieletowego oraz zakażeniem SARS-CoV-2, w związku z czym istnieje obawa, że mogą oni nie być zabezpieczeni przed COVID-19.
Dr Paik zauważyła: Nasze badanie podkreśla potrzebę, aby lekarze i pacjenci byli świadomi, że leki immunosupresyjne mogą uniemożliwiać właściwą odpowiedź na szczepionkę przeciwko SARS-CoV-2.
