Ryzyko infekcji u pacjentów leczonych baricytynibem

Baricytynib to nowy doustny inhibitor kinazy janusowych 1 oraz 2, który jest efektywnym leczeniem biologicznym dla pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS). Sama choroba zwiększa ryzyko infekcji. Ponadto, immunomodulujące działanie inhibitorów kinaz janusowych może również zwiększać podatność na infekcje.

Na łamach Annals of Rheumatic Diseases ukazała się praca w której na podstawie danych pochodzących z ośmiu badań klinicznych oszacowano częstość infekcji u pacjentów leczonych baricytynibem.

W badaniu porównywano częstość występowania infekcji którą wyrażono jako zapadalność (ang. incidence rate, IR) na 100 osobo-lat (ang. person-years, PY) (IR/100 PY). Dawki 2 i 4 mg baricytynibu porównywano z placebo. Łącznie w badaniach klinicznych wzięło udział 3492 pacjentów. Mediana ekspozycji na leczenie wynosiła 2,6 lat. Ekspozycja na baricytynib była związana z większą częstością infekcji wymagających pilnego leczenia (placebo: 75,9/100 PY; 2 mg: 84,0/100 PY; 4 mg: 88,4/100 PY). Ponadto, stosowanie baricytynibu było związane z częstszym występowaniem zakażeń wirusem ospy wietrznej (placebo: 1,0/100 PY; 2 mg: 3,1/100 PY; 4 mg: 4,3/100 PY). Odnotowano 11 przypadków gruźlicy które wystąpiły w regionach endemicznych jedynie u pacjentów leczonych baricytynibem w dawce 4 mg. Leczenie nie zwiększało zapadalności na ciężkie infekcji w porównaniu z placebo.

Baricytynib podobnie jak inne kinazy janusowe zwiększało ryzyko infekcji w tym infekcji wywołanych przez wirusa ospy wietrznej.